Emma z Prowansji

Emma z Prowansji Tytuł szlachecki
Hrabina
Biografia
Narodziny W kierunku 980
Śmierć 1062 lub 1063
Rodzina Bozonidy
Tata Rotboald II z Prowansji
Matka Ermengarde
Rodzeństwo Wilhelm III z Prowansji
Małżonka Około Wilhelma III z Tuluzy (w przybliżeniu od990)
Dzieci Pons de Toulouse
Bertrand I z Prowansji

Emma de Provence , czasami nazywana Emma de Venasque , zmarła w 1063 roku , była hrabiną Prowansji od 1037 do 1063 i hrabiną Tuluzy od 1019 do 1037 .

Rodzina i biografia

Emma, ​​wspomniana po raz pierwszy w 998/999, jest córką Rotboalda II , hrabiego Prowansji i Ermengardy , znajdujemy więc wzmiankę: „  Ego Emma comitissa córka Robaldi comitis i Ermengarde uxoris ejus, matris mea ...  ”. Wydaje się, że jego matka ponownie wyszła za mąż, według Georgesa de Manteyera lub ostatnio przez mediewistę Laurenta Riparta, z Rudolfem III Burgundii , królem Burgundii . Ale ta teza nie jest jednomyślna.

Poślubiła, około 1019 roku , Wilhelma III z Tuluzy (zm. 1037), hrabiego Tuluzy i urodziła:

W 1024 roku ona i jej mąż przekazali darowiznę na rzecz opactwa św. Wiktora w Marsylii . W 1037 r. Zastąpiła swojego brata Guillaume III , hrabiego Prowansji, i przekazała hrabstwo swojemu drugiemu synowi.

To dzięki związkowi Emmy z Guillaume Taillefer hrabiowie Tuluzy nabywają wraz z krzyżem Prowansji (który w ten sposób stanie się krzyżem Tuluzy, a następnie Langwedocji), ich prawa dynastyczne do hrabstwa Prowansji , jedno z wyzwań z wielkiej południowej wojny , którzy sprzeciwiają się XII th  Century domy hrabiów Barcelony i Tuluzy.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Uwagi

  1. Eliana Magnani (2015), „Klasztory i arystokracja w Prowansji - połowa X - początek XII wieku”, Lit Verlag , 10, 1999, Vita Regularis. Ordnungen und Deutungen religiosen Leben im Mittelalter, Gert Melville, 3-8258-3663-0, s.  121 , strony 47, 169 (z dokumentu "królowa" Ermengarda i jej dwóch synów, Hugues i Guillaume, zidentyfikowanych odpowiednio przez G. Manteyera z królową Burgundii, wdową po hrabstwie Roubaudzie " , ale również rzekomo de Polycarpe), 188-189, ( czytaj online ).
  2. Georges de Manteyer (1908), Prowansja od pierwszego do dwunastego wieku: studia historii i geografii politycznej , tom 1, Picard, 988 stron, s.  269 .
  3. Joseph Berge (1952), Błędy historii. Rectified origins of the Feudal Houses , Menton, s.  51 .
  4. Lawrence Ripart, ideologiczne fundamenty władzy hrabiów Sabaudii (koniec X e na początku XIII th  wieku ) , vol.  1, Uniwersytet w Nicei, pot.  „Praca dyplomowa pod reż. przez Henri Bresc  ”1999, 833  pkt. ( czytaj online ) , s.  54.
  5. Christian Sorrel (pod kierownictwem), Haute-Savoie na zdjęciach: 1000 lat historii, 1000 obrazów , Les Marches, La Fontaine de Siloé , pot.  "Historia Savoy na zdjęciach: obrazy, opowieści",2006, 461  str. ( ISBN  978-2-84206-347-4 , czytaj online ) , str.  116-117.
  6. Theodor Schieffer , Hans E Mayer, Die Urkunden der burgundischen Rudolfinger ( Regum Burgundiae e stirpe Rudolfina diplomata et acta ), Monachium, 1977, nr 136, s.  313 .
  7. Hélène Débax , La Féodalité Languedocienne , XI E - XII E century : Przysięgi, hołdy i lenna w Langwedocji Trencavel , Tuluza, University Press of Mirail,2003( ISBN  285816651X i 9782858166510 , czytaj online ) , str.  29.