Rafael Núñez | ||
![]() | ||
Funkcje | ||
---|---|---|
Prezydent z Stany Zjednoczone Kolumbii | ||
8 kwietnia 1880 - 1 st April +1.882 | ||
Poprzednik | Julián Trujillo Largacha | |
Następca | Francisco Javier Zaldúa | |
11 sierpnia 1884 - 1 st April 1886 | ||
Poprzednik | Ezequiel Hurtado | |
Następca | Post został usunięty | |
Prezydent z Republiki Kolumbii | ||
4 kwietnia 1887 - 7 sierpnia 1892 | ||
Poprzednik | Eliseo Payán | |
Następca | Miguel Antonio Caro | |
29 września 1892 - 18 września 1894 | ||
Poprzednik | Miguel Antonio Caro | |
Następca | Miguel Antonio Caro | |
Biografia | ||
Data urodzenia | 28 września 1825 | |
Miejsce urodzenia | Cartagena de Indias , ( Kolumbia ) | |
Data śmierci | 18 września 1894 | |
Narodowość | Kolumbijska | |
Partia polityczna |
Partia Liberalna Partia Narodowa |
|
Małżonka | Dolores Gallego (1851-1872) Soledad Román (1877-1894) |
|
Zawód | Prawnik i pisarz | |
![]() | ||
![]() |
![]() |
|
Prezydenci Kolumbii | ||
Rafael Wenceslao Núñez Moledo , urodzony dnia28 września 1825w Cartagena de Indias i zmarł dalej18 września 1894w tym samym mieście jest kolumbijskim pisarzem i mężem stanu .
Núñez był prezydent z Stany Zjednoczone Kolumbii od 1880 do 1882, a następnie od 1884 do 1886. umiarkowany liberał , był, przy wsparciu kolumbijskiej partii konserwatywnej , natchnieniem Regeneracion ruchu z 1884 roku i kolumbijskiej konstytucji. z 1886 roku, który założył obecną Republikę Kolumbii . Był ponownie prezydentem Republiki Kolumbii od 1887 do 1892, a ostatni raz od 1892 do 1894.
Jako pisarz Rafael Núñez był późnym romantykiem i sceptykiem. Jego poezja zawarta jest w dwóch tomach Versos (1885) i Poesías (1889). Jest także autorem słów do hymnu Kolumbii , oficjalnie przyjętego w 1920 roku.
Rafael Núñez urodził się w Cartagena na28 września 1825. Jest najstarszym z trojga dzieci Dolores Moledo García i pułkownika Francisco Núñeza Garcíi, którzy poślubili6 listopada 1824.
Rafael Núñez ożenił się dwukrotnie. W 1851 r ., 25 lutego lub 13 czerwca, zależnie od źródeł, po raz pierwszy poślubił Davida w Panamie z Dolores Gallego, szwagierką wiceprezydenta Republiki José de Obaldíi . Z tego małżeństwa rodzi się dwoje dzieci przed rozwodem25 kwietnia 1872.
Jego drugą żoną jest Kartagińczyka Soledad Román , którą poznał z generałem Juanem José Nieto . Zawarcie małżeństwa cywilnego14 lipca 1877w Paryżu , potwierdzona ceremonią religijną w dniu23 lutego 1889. Soledad będzie miłością życia dla Núñeza i jego towarzyszki do końca jej życia.
Núñez studiował prawo na Uniwersytecie w Kartagenie w 1840 r. , Ale jego studia przerwał wybuch wojny o panowanie . W wieku zaledwie 15 lat wstąpił do liberałów i brał udział w oblężeniu swojego rodzinnego miasta, bronionego zwłaszcza przez własnego ojca, który wspierał legitymistów. W 1844 r. , Po zakończeniu wojny, wrócił na studia. W następnym roku został przyjęty na stanowisko obrońcy, a następnie powołany na stanowisko sędziego tymczasowego w drugiej izbie prowincji Veraguas , zamieszkałej w David .
W tym samym czasie wstąpił do Sociedad Democrática de Cartagena de Indias i uczył się dziennikarstwa, zakładając czasopismo La Democracia . Jego pisma wykazują pewien talent politologa i polemisty oraz radykalnie liberalną myśl polityczną .
W 1849 roku, mając zaledwie 24 lata, Núñez został mianowany rektorem Colegio Nacional de Cartagena de Indias . Niedługo potem powrót liberałów do władzy w osobie generała José Hilario Lópeza otworzył przed Núñezem interesujące perspektywy polityczne. Gubernator prowincji Cartagena de Indias , generał José María Obando , mianował go sekretarzem generalnym, na którym Núñez został zatwierdzony przez kolejnych gubernatorów, Pablo de Alcázar, a następnie generała Tomás de Herrera .
W 1851 roku Núñez wrócił do Panamy, gdzie poślubił Dolores Gallego. Nie został on wybrany do Izby Reprezentantów w prowincji Chiriquí . Jej stanowiska w życiu parlamentów narodowych dotyczą rozdziału Kościoła i państwa , wyboru gubernatorów prowincji w wyborach powszechnych i wolności jednostki. W 1853 r. Zatwierdził reformę konstytucyjną, która doprowadziła kraj w kierunku liberalizmu i federalizmu . Został mianowany sekretarzem rządu pod przewodnictwem José Maríi Obando . Podczas kadencji Manuela Maríi Mallarino był sekretarzem wojny, a następnie finansów.
W 1863 r. , Po konwencji w Rionegro, gdzie reprezentował stan Panama , udał się do Nowego Jorku, gdzie pisał do różnych gazet pod pseudonimem Wencelly David de Olmedo, a w 1865 r . Wrócił do Nowej Granady .
Plik 6 lipca 1865Núñez przybywa do Francji po tym, jak został mianowany konsulem w Le Havre przez rząd Manuela Murillo Toro . Następnie mieszkał między Le Havre a Paryżem , gdzie często spotykał się z generałem Tomásem Cipriano de Mosquera , konsulem w Londynie w Wielkiej Brytanii , Holandii , Prusach i Włoszech . Núñez podróżuje również do Genewy i Włoch . Plik14 lipca 1866, nowo wybrany rząd generała Mosquery mianuje konsula Núñeza w Brukseli , a następnie konsula generalnego Brukseli i Amsterdamu , ale odmawia, woląc pozostać w Hawrze zarówno z powodów ekonomicznych, jak i osobistych. Od końca 1868 do początku 1869 podróżował po południowej Francji i Hiszpanii . Pod koniec 1869 r. Prezydent Santos Gutiérrez mianował konsula generalnego Núñeza w Liverpoolu , gdzie pozostał do 1874 r. , Odrzucając propozycję prezydenta Eustorgio Salgara, aby zostać sekretarzem wojny i marynarki wojennej. W 1874 roku Núñez opublikował w Rouen swoją pracę „ Ensayos de Crítica Social ”. Plik26 listopada 1874, Núñez wraca do Kolumbii po tym, jak parowiec Lafayette wysadza go w Sabanilla .
Pomiędzy 1875 a 1880 rokiem liberalny model polityczno-gospodarczy zinstytucjonalizowany przez Konwencję z Rionegro z 1863 r. Osiągnął dno. Kraj jest zrujnowany: istniejąca infrastruktura drogowa nie wzmocniła integracji województw, regularne wymiany między nimi są minimalne. Zmniejszają się plantacje i plony. Ogólnie rzecz biorąc, tradycyjny eksport produktów rolnych ( tytoń , indygo i Cinchona ledgeriana ) zniknął, podczas gdy w ramach rekompensaty powoli rośnie eksport złota i kawy, stanowiąc około 50% całkowitego eksportu. Ponadto branża jeszcze się nie pojawiła. W tych trudnych okolicznościach radykalna grupa poparła kandydaturę Núñeza w 1876 roku, ale przegrała wybory do Santandereano Aquileo Parra .
Poważnym alarmem jest wojna domowa w latach 1876-1877 , w której państwa kierowane przez konserwatystów odmówiły uznania nominacji Aquileo Parra przez Kongres i przystąpiły do buntu przeciwko władzy centralnej. Po zwycięstwie generała Julián Trujillo Largacha , który nakazuje wojsk rządzących liberałów, przez konserwatywnych buntowników, liberałowie są podzielone na dwa prądy: rodników lub gólgotas i umiarkowanych lub draconianos , zwanych również niezależnych. To właśnie z tej drugiej frakcji Núñez przejmuje inicjatywę, gdy zaczyna proponować reformy aparatu państwowego w ruchu o nazwie Regeneración .
Núñez, który w ciągu dziesięciu lat pobytu w Europie miał do czynienia z innymi systemami politycznymi , twierdzi, że kraj ten nie może trwać w skrajnym federalizmie i że rząd centralny musi mieć uprawnienia do „interwencji w gospodarkę”. Zgodnie z tą nową doktryną państwo musi promować inwestycje w przemysł, otwieranie nowych dróg i linii kolejowych, chronić produkty przemysłu kolumbijskiego i tworzyć klimat sprzyjający inwestycjom zagranicznym. W 1878 roku Núñez został wybrany senatorem Partii Liberalnej i przewodniczącym Kongresu, stanowisko to piastował do 1880 roku, kiedy to ponownie kandydował na prezydenta. Jako przewodniczący Senatu, bierze przysięgę prezydentowi Julián Trujillo Largacha wybrany1 st April 1.878, zapowiadając w swoim przemówieniu: „Doszliśmy do punktu, w którym stajemy przed dylematem: fundamentalna rewitalizacja administracyjna czy katastrofa”.
Rządzący liberałowie, zwani „radykałami”, są zdecydowanie przeciwni Núñezowi i robią wszystko, by nie zostać prezydentem. Pomimo tak silnej opozycji, Núñez wygrywa wybory w siedmiu z dziewięciu stanów i8 kwietnia 1880 obejmuje stanowisko Prezydenta Rzeczypospolitej.
Podczas swojej kadencji Núñez próbował rozpocząć swoje reformy, ale dwuletnia kadencja prezydenta była zbyt krótka, aby doprowadzić je do skutku. Założył Narodowy Bank na mocy ustawy 39 z16 czerwca 1880, Przodek Banku Republiki , zastępujący złotą monetę banknotami w peso kolumbijskich . Núñez inicjuje również budowę Kanału Panamskiego przez francuskiego Ferdynanda de Lesseps , linii kolejowej między Bogotą a Girardot , promuje żeglugę na Rio Sinú i współpracę kontynentalną, wysyłając delegację kolumbijską do mediacji w wojnie na Pacyfiku między Chile , Peru i Boliwią między 1879 i 1884 oraz organizację konferencji Ameryki Łacińskiej w Panamie w 1882 roku.
Pomimo zaciekłego sprzeciwu partii rządzącej, Núñezowi udaje się wybrać na swojego następcę Francisco Javiera Zaldúę, aby kontynuować reformy. Ale Zaldúa, chory i pod presją radykalnych liberałów, zmarł dalej21 grudnia 1882osiem miesięcy po jego wyborze. Na jego miejsce, po rezygnacji samego Núñeza, prezydentem zostaje inny niezależny liberał José Eusebio Otálora .
Wspierany przez konserwatystów , przychylny polityce, którą próbuje wprowadzić Núñez i widząc możliwość powrotu do władzy po ponad dwudziestoletnim całkowitym wykluczeniu, Núñez ma jasną drogę do podjęcia próby reelekcji na lata 1884-1886 , co jest osiągane stosunkowo łatwo.
Dlatego w 1884 roku Núñez został ponownie wybrany do swojego programu Regeneracji . Aby osiągnąć ten cel, założył Partię Narodową we współpracy z Miguelem Antonio Caro . Ze względu na zły stan zdrowia, zanim objął prezydenturę, poświęcił trochę czasu, aby wrócić na Curaçao , tymczasowo zapewnił go Ezequiel Hurtado .
W 1885 r., Po sporze wyborczym w suwerennym państwie Santander między generałami Solónem Wilches (es) a Eustorgio Salgarem , radykalni liberałowie rozpoczęli bunt, który wkrótce rozprzestrzenił się w całym kraju i wywołał wojnę domową w celu obalenia Núñeza. Wojna trwała kilka miesięcy i ostatecznie zakończyła się zwycięstwem koalicji konserwatywnej w bitwie pod La Humareda pod dowództwem generała Guillermo Quintero Calderóna . Natychmiast czerpiąc korzyści z klęski radykałów, Núñez wypowiedział z balkonu pałacu prezydenckiego słynne zdanie: „Konstytucja z 1863 roku przestała istnieć”.
Po zniknięciu opozycji Núñez wzywa 10 września 1885 po dwóch przedstawicieli każdego z suwerennych państw w celu utworzenia zgromadzenia założycielskiego 11 listopadatego samego roku, którego celem było opracowanie nowej konstytucji o charakterze centralistycznym.
Konstytucja z 1886 rDnia ogłoszono konstytucję 5 sierpnia 1886i obowiązywała, z pewnymi modyfikacjami, do 1991 r., będąc zdecydowanie najdłużej trwającą konstytucją Kolumbii. Kościół katolicki stwierdza, że wiodącą rolę jako źródło dla przywrócenia porządku społecznego. Główne reformy ustanawiają kadencję prezydencką na sześć lat i przekształcają suwerenne państwa w departamenty , centralizując władzę polityczną w rządzie krajowym.
Jedną z konsekwencji realizacji polityki Regeneración jest całkowite odsunięcie partii liberalnej od władzy. Konserwatyści, sprzymierzeni z niezależnymi liberałami, którzy są słabi poza Núñezem, są wielkimi zwycięzcami zmiany reżimu. Konstytucja z 1886 roku, bardzo autorytarna, pozwala im zakazać liberalnych gazet i więzić ich przeciwników. Liberałowie nie mają więc już deputowanych, gubernatorów ani prasy, a ich główni przywódcy są albo w więzieniu, albo na wygnaniu.
Z powodu słabego zdrowia Núñez zrezygnował z przewodnictwa w Izbie Reprezentantów w dniu1 st April 1886i postanawia przejść na emeryturę, najpierw w Anapoima, a następnie w Kartagenie. Podczas jego nieobecności prezydenturę obejmuje projektant José María Campo Serrano z1 st April 1886 w 6 stycznia 1887następnie wiceprzewodniczący Eliseo Payán od stycznia doCzerwiec 1887.
Radykalni liberałowie, przeciwnicy Núñeza, zwracają się do Payána o zmianę kursu politycznego, wykorzystując nieobecność Núñeza. Plotki mówią, że Núñez postanawia szybko wsiąść do łodzi, która zabierze go w górę Rio Magdalena do Girardot . Stamtąd pisze telegram informujący Payána, że obejmuje prezydenturę i kontynuuje podróż do stolicy. Słysząc tę wiadomość, Payán rezygnuje i przechodzi na emeryturę, rozpoczynając w ten sposób trzecią kadencję Rafaela Núñeza, pomiędzyCzerwiec 1887 i Sierpień 1888.
Jednym z głównych osiągnięć tego okresu jest podpisanie konkordatu ze Stolicą Apostolską w sprawie31 grudnia 1887. Porozumienie to przywraca stosunki między państwem a Kościołem katolickim , uważane za istotny element porządku, zdolny do zjednoczenia społecznego kraju.
Podczas swojej kadencji Núñez miał zwyczaj prosić o organizację obchodów Narodowego Święta Niepodległości Cartagena de Indias ( 11 listopada ). Dyrektor teatru José Domingo Torres , który animuje święta narodowe, prosi włoskiego mistrza Oreste Síndici o skomponowanie patriotycznej piosenki na obchody 1887 roku. Jako tekst piosenki Torres przedstawia Síndiciowi wiersz „ Himno Patriótico ” napisany Rafaela Núñeza w 1850 roku. Spektakl wykonywany jest w Teatro de Variedades w szkole publicznej Santa Clara z chórem 30 dzieci z trzech szkół, uczniów Oreste Síndici, a pieśń przedstawiana jest jako hymn narodowy Kolumbii . Ta piosenka stała się później oficjalnym symbolem (-ami) narodowym (e) przez prawo 33 z28 października 1920 r.
Podczas wyborów w 20 maja 1888, Carlos Holgun Mallarino zostaje mianowany prezesem jednogłośnie przez Kongres. Núñez przekazuje mu moc7 sierpnia, wraca do swojego domu w dzielnicy El Cabrero w Kartagenie i wznawia pisanie artykułów do różnych gazet w kraju.
Wszystkie prądy Partii Narodowej proklamują nową kandydaturę Núñeza na prezydenta w wyborach prezydenckich w 1892 r. Przeciwko Marceliano Vélezowi (es) , w których uzyskał on 80% głosów. Ze względów zdrowotnych Núñez symbolicznie składa przysięgę w Kartagenie21 września 1892, ale postanawia trzymać się z dala od władzy, pozostawiając władzę swojemu wiceprezydentowi Miguelowi Antonio Caro . Mieszka w hacjendzie swojej żony Soledad Román w dzielnicy El Cabrero w Kartagenie, gdzie kilkakrotnie odwiedza go, dzięki czemu na bieżąco informuje o bieżących wydarzeniach. Ale w tym okresie wpływ niezależnych liberałów zmniejszył się, a konserwatywna frakcja Partii Narodowej znacznie się wzmocniła. Núñez następnie planuje powrót do Bogoty.
Jego stan zdrowia nadal się pogarsza, co utrudnia mu ukończenie tego, co planował. On umarł na18 września 1894, udar . Ta wiadomość składa mu hołd w całym kraju. Wśród hołdów jego bliskich przyjaciół znajduje się wiersz skomponowany na jego cześć przez nikaraguańskiego poetę Rubéna Darío . Cały Kongres podpisuje w jego pamięci żałobny wniosek.
Pogrzeb Núñeza trwał dwa dni i odbył się w kaplicy San Juan de Dios w Cartagena de Indias. Jego szczątki spoczywają w Kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia, znajdującej się w dzielnicy El Cabrero w Cartagena de Indias.
Wśród dzieł napisanych przez Rafaela Núñeza można wymienić:
Jeden z wierszy Núñeza „ Himno Patriótico ”, którego premiera miała miejsce w 1850 r. , Posłużył jako tekst do hymnu narodowego Kolumbii .
Ponadto Núñez służył jako dziennikarz. We wczesnych latach czterdziestych XIX wieku założył dziennik La Democracia . W 1863 r. , Po zjeździe Rionegro, na którym reprezentuje stan Panama , do 1865 r. Podróżuje do Nowego Jorku, gdzie pisze dla różnych gazet pod pseudonimem Wencelly David de Olmedo. Następnie Núñez wznowił działalność publicystyczną na różnych gazetach kolumbijskich między 1888 i 1892 , podczas kadencji prezydenta Carlosa Holguín Mallarino , zanim będzie się ponownie wybrany na czwartą (i ostatni) kadencji prezydenckiej.
Pomnik Rafaela Núñeza, stworzony w 1922 roku przez Francisco Antonio Cano , zdobi dziedziniec po południowej stronie Kapitolu Narodowego, który łączy się z Pałacem Nariño .
Dom, w którym Rafael Núñez mieszkał ze swoją drugą żoną Soledad Román iw którym podpisano Konstytucję z 1886 roku , położony w dzielnicy El Cabrero , poza murami Kartageny, został przekształcony w muzeum. Drewniany dom jest w stylu karaibskim i wyposażony w meble i przedmioty należące do Núñeza. Przed domem znajduje się posąg Rafaela Núñeza.
Międzynarodowy port lotniczy z Kartageny o imieniu Rafael Núñez od 1986 roku.
Z okazji setnej rocznicy Konstytucji The Bank Republiki wprowadzane do obrotu,5 sierpnia 1986, seria banknotów o nominale 5000 peso z portretem Rafaela Núñeza na odwrocie, drukowana do 1995 roku.
Ponadto w 1987 roku w Cartagena de Indias powstała uczelnia, która na jego cześć nosi nazwę Corporación Universitaria Rafael Núñez .
Szkoła szkolenia strzelców kolumbijskiej policji narodowej znajdująca się w Corozal od 1991 roku jest również nazywana Rafael Núñez.