Radio na śmieci

Radiowy śmieci lub radiowo-śmieci ( English  : Radio Kosz ) to radiowy odpowiednik w telewizji śmieci . Jest to obraźliwe określenie stylu programu radiowego, który ma niewiele treści i kładzie nacisk na programowanie mające na celu przyciągnięcie jak największej liczby słuchaczy, ze szkodą dla odpowiednich i inteligentnych treści. Termin ten odnosi się również do stacji radiowych, których treść promuje nietolerancję wobec grup wrażliwych (bezdomnych, homoseksualistów, kobiet itp.) z pustym argumentem opartym na zdrowym rozsądku .

Wyrażenie to było używane w szczególności przez kilka mediów i naukowców z Quebecu w 2000 roku do określenia typu radia granego przez niektóre stacje w Quebecu, takie jak CHOI-FM . Animatorzy Jean-François Fillion , André Arthur , Sylvain Bouchard i Stéphane Dupont reprezentują ten trend w Quebec City.

Dominique Payette , uczony z Quebecu, dziennikarz i polityk, prowadził kampanię przeciwko „śmieciowym radiom” i opublikował w 2015 r. raport na ten temat, co doprowadziło do fali nękania. W 2017 roku, po ataku na wielki meczet w Quebecu , opowiedziała się za zakazem nadawania tych radia w transporcie szkolnym , w obawie przed narażeniem dzieci na ksenofobiczne treści. W 2017 roku opublikowała Les brutes et la bug: radios-poubelles, wolność słowa i handel obelgami .

Biuro Québécois de la langue française preferuje „radio de konfrontacji” i uważa, że „za pomocą terminu radiowej poubelle, trzeba mieć świadomość, że niesie ze sobą pewne negatywne, lekceważące ładunek” .

Załączniki

Powiązane artykuły

• Lincz mediów

Bibliografia

• Florian Sauvageau , Pierre Trudel , Marie-Hélène Lavoie i Centrum Studiów Medialnych , Radio Tribunes: Echoes of the Oka Crisis , Quebec Institute for Research on Culture,1995( ISBN  2-89224-246-0 i 978-2-89224-246-1 , OCLC  32240272 , czytaj online )
• Diane Vincent i Olivier Turbide , Limit częstotliwości: radio konfrontacyjne w Quebecu , Nota bene,2004( ISBN  2-89518-179-9 , 978-2-89518-179-8 i 2-89518-178-0 , OCLC  56522083 , czytaj online );
• Jean-Michel Marcoux, Jean-François Tremblay, David Dupont i Lysanne Rivard, Neopopulizm CHOI-FM: ekspansja logiki konsumenckiej (profil społeczno-ekonomiczny i społeczno-polityczny zmobilizowanych słuchaczy), Centrum Studiów nad Mediami,2005, 75  pkt. ( OCLC  1131467817 );
• Diane Vincent i Marty Laforest , Radio X, media i obywatele: oczernianie i konfrontacja społeczna , Éditions Nota bene,2008( ISBN  978-2-89518-300-6 i 2-89518-300-7 , OCLC  460469120 , czytaj online );
• Jean-François Cloutier , Jeff Fillion i Quebec maleise , Liber,2008( ISBN  978-2-89578-157-8 i 2-89578-157-5 , OCLC  300280712 , czytaj online );
• Dominique Payette , Brutalowie i pluskwa: śmietniki radiowe, wolność słowa i handel obelgami , Lux,2019( ISBN  978-2-89596-295-3 i 2-89596-295-2 , OCLC  1101172247 , czytaj online ).

• Ofiary Radio-Poubelle (2006). Dokument o osobach, które były nękane przez radiowców André Arthura i Jeffa Filliona w CHOI-FM . Wydany w serii Ofiary na Canal D .

Uwagi i referencje

1. Hélène Jouan, „  Złe fale konspiracji i nienawiści z „śmieciowych radia” z Quebecu  ”, Le Monde ,2 czerwca 2021( przeczytaj online , dostęp 3 czerwca 2021 ).
2. "  Radio-śmietnik zawsze wywołuje reakcje  " , Le Quotidien ,11 lutego 2009(dostęp 29 października 2009 )
3. Anne-Marie Lapointe, „  Informacje, reality TV i radio-śmietnik  ” , Université Laval ,22 stycznia 2004(dostęp 29 października 2009 )
4. "  Dlaczego" Radio-poubelle  " , na Le Devoir ,14 września 2009 r.(dostęp 18 lutego 2021 )
5. "  Odwaga do wyrzucenia śmieci  " , na La Presse + ,30 marca 2019 r.(dostęp 18 lutego 2021 )
6. Office québécois de la langue française , "  radio de confrontation  " , Office québécois de la langue française ,2009(dostęp 18 lutego 2021 )
7. "  Ofiary Radio-Poubelle  " , Canal D , 2006?
8. „  Ofiary Radio-Poubelle  ” , Quebec Facho-Watch ,1 st styczeń 2012