Cenzor | |
---|---|
Senator rzymski | |
Konsul | |
121 pne J.-C. |
Narodziny | Starożytny Rzym |
---|---|
Śmierć | Rzym |
Czas | Republika późnorzymska ( d ) |
Zajęcia | Polityk starożytnego Rzymu , wojskowy |
Rodzina | Fabii Maximi ( d ) |
Tata | Quintus Fabius Maximus Aemilianus |
Matka | Nieznany |
Dzieci |
Quintus Fabius Maximus ( d ) Quintus Fabius Maximus Allobrogicus ( d ) |
Ludzie | Fabii |
Status | Patrycjusz |
Quintus Fabius Maximus , nazywany Allobrogicus , urodzony około 164 pne. AD , jest rzymskim konsulem i generałem, który odniósł ważne zwycięstwo nad ludem galijskim Allobrogów i ich sojusznikiem, królem Arverne Bituitos w 121 rpne. AD Ta udana kampania, prowadzona z Gneuszem Domitiusem Ahenobarbusem , oznacza utworzenie rzymskiej prowincji Gallia Narbonensis .
On jest członkiem prestiżowych ludzi z Fabii . Jest synem Kwintusa Fabiusza Maximusa Aemilianusa , konsula w 145 rpne. AD, a także adoptowany wnuk Paula Émile . Jego ojciec został adoptowany przez tego ostatniego i należał wcześniej do innej prestiżowej rodziny Aemilii . Jego wujem jest Scipio Emilien , bliski ojcu.
Urodził się około 164 pne. J.-C.
Ma co najmniej jednego syna, również o imieniu Quintus Fabius Maximus , znanego ze swoich wad i nie jest konsulem. Jego wnukiem jest Quintus Fabius Maximus , bliski Juliusz Cezar i uciekający konsul w 45 rpne. J.-C.
Rodzina Fabii MaximiRozpoczął swój honorowy kurs w 134 , stając się kwestorem . W tych wyborach polecił go wujek Scipio Emilien . Ten ostatni dołączył do niego jako jego kwestor w hispania citrieure, gdzie walczyli podczas ostatniej wojny Numance . Fabius przewodzi 4000 wolontariuszy. Scypion, mądry i roztropny, obmyśla plan okrążenia i oblężenia Numantyńczyków bez najmniejszych błędów. Po piętnastu miesiącach oblężenia miasto upadło, opanowane głodem, latem 133 roku .
Po śmierci wuja Scypiona Emiliena w 129 r. Fabiusz wygłosił bankiet mieszkańcom Rzymu i wygłosił mowę na pogrzebie zmarłego generała.
W 124 był pretorem . W następnym roku został mianowany gubernatorem propreteur w Hispania . Został skazany przez Senat na wniosek trybuna plebsu Kajusza Grakchusa za wyłudzenie zboża z hiszpańskiego miasta.
W 121 roku został wybrany konsulem obok Lucjusza Opimiusa . Cztery lata wcześniej, wezwani do pomocy przez swoich sojuszników z Marsylii , Rzymianie rozpoczęli kampanie militarne na terytoriach południowej Galii. Dość szybko strefa konfliktu rozszerza się poprzez przyleganie, angażując potężne ludy, takie jak Voconces, a następnie Allobroges i ich sojusznicy Arvernes , którzy są na hegemonicznej pozycji w Galii . Otrzymał kierownictwo nad częścią operacji, które następnie prowadzono w Galii, obok konsula Cnaeus Domitius Ahenobarbus , który w zeszłym roku objął dowództwo nad wojskami rzymskimi w Galii. Rywalizacja dwóch rzymskich generałów i fragmentaryczność naszych źródeł sprawiają, że opis tej kampanii jest często niepewny. Po zwycięstwie odniesionym przez Domitiusa w Vindalium , niedaleko Sorgue nad Allobroges, Fabius z kolei miażdży ich wraz ze swoim sojusznikiem Arverne Bituitos w bitwie u zbiegu Rodanu i Isère . Podczas tej konfrontacji Fabiusz stoi na czele 30 000 żołnierzy i stanąłby w obliczu 180 000 Galów, z których 5 szósty zginąłby w bitwie, ale w rzeczywistości znaczna część zginęłaby podczas przeprawy przez Rodan. Zwycięstwa nad Allobrogami i Arvernesami są warte triumfu dwóch rzymskich generałów.
W 120 roku zastępuje Domicjusza Ahenobarbusa jako prokonsula w Galii, kończąc pokonanie Allobrogów i Arvernesów.
Po swoim triumfie Fabiusz uzyskuje prawo do noszenia przydomka Allobrogicus , „zwycięzca Allobrogów”. Ma również prawo do zbudowania w Rzymie specjalnego pomnika dla uczczenia jego wyczynów, pierwszego łuku triumfalnego wzniesionego w mieście, zwanego fornixem Fabianus , zwieńczonego jego pomnikiem i popiersiami jego przodków. Jest zbudowany przy wylocie z Via Sacra na Forum Romanum . Miejsce nie jest wybrane przypadkowo, łuk jest przymocowany do Regii , ani rodzaj pomnika, łuk przypominający gest Fabianów w 477 roku opuszczających Rzym przez Bramę Carmentale , która została przeklęta, czy interwencja l ' Ambasadorowie rzymscy , trzej Fabii i ich rola w wywołaniu ruchu Galów, który doprowadził do splądrowania Rzymu w 390 . Allobrogicus potwierdza tam, że ostatecznie poddał Galów Allobroges i kładzie kres klątwie spadającej na jego lud , a Rzym wyposaża się w korzystne drzwi dla upamiętnienia tego odwrócenia.
W 113 roku mógł być „Kwintusem Fabiuszem”, który jest szefem ambasady wysłanej na Kretę, aby pomóc zakończyć pewne wewnętrzne konflikty między różnymi miastami na wyspie.
W 108 roku został mianowany może cenzora z Caius Licyniusz Geta jako kolega, ale nie może być zamieszanie z kuzynem Quintus Fabius Maximus Eburnus , trochę młodszy. Cenzorzy potwierdzają, że Marcus Aemilius Scaurus pełnił funkcję princeps senatus .
Jest uznanym mówcą i literatem, zwłaszcza Cycerona