ok. 771 pne. AD - 221 pne. J.-C.
Stolica | Xichui, potem Yong, potem Xianyang |
---|---|
Zmiana | Starożytne chińskie monety |
ok. 771 pne. J.-C. | Książę Qin stanowi swoją twierdzę na terytoriach odebranych Rongowi |
---|---|
260 pne J.-C. | Changping zwycięstwo nad stanem Zhao |
230 pne J.-C. | Aneksja państwa Han |
228 pne J.-C. | Aneksja stanu Zhao |
225 pne J.-C. | Aneksja stanu Wei |
223 pne J.-C. | Aneksja stanu Chu |
222 pne J.-C. | Aneksja stanu Yan |
221 pne J.-C. | Aneksja stanu Qi i narodziny dynastii Qin |
( 1 st ) 845 pne. AD - 822 pne. J.-C. | Qin Zhong |
---|---|
(D er ) 362 pne. AD - 338 pne. J.-C. | Xiao |
( 1 st ) 338 pne. AD - 311 pne. J.-C. | Huiwen |
---|---|
(D er ) 247 pne. AD - 221 pne. J.-C. | Qin Shi Huang |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Stan Qin lub Ch'in ( EFEO ) (秦) (ok. 771 pne - 207 pne ) pojawia się na początku dynastii Wschodnich Zhou , w dolinie Wei (obecna prowincja Shaanxi ). Półbarbarzyńskie państwo na zachodnich granicach Zhou w Chinach, jego wpływy wzrosły w okresie wiosenno-jesiennym, a zwłaszcza Walczących Państw , pod koniec których król Qin, po zaanektowaniu swoich sześciu głównych rywali ( Qi , Chu , Han , Yan , Zhao i Wei ) zakłada dynastię Qin ( 221 pne - 207 pne ). Rządząca rodzina Qin nosiła imię Ying (嬴).
Według Sima Qian , książęta Qin twierdzili, że pochodzą od cesarza Zhuanxu (jednego z pięciu władców ). Jeden z ich przodków, Dafei, który pomógł Yu Wielkiemu w jego pracy, został uhonorowany przez cesarza Shuna , który w nagrodę wręczył mu nazwisko Ying.
Potomkowie Dafei podzielili się na dwie gałęzie:
Feizi , renomowanych hodowca koni, został zatrudniony przez króla Xiao Zhou ( IX th wieku pne. ), Który, zadowolony z jego usług, oferowanych mu ziemię znany jako Qin i uszlachetnia zachodnią gałąź. Książęta Qin utrzymujący dobre stosunki z barbarzyńcami Rong mieszkającymi na zachodzie, król Zhou dostrzegł w tym sojuszu sposób na zachowanie swego królestwa. Wczesnym VIII th century ( 771 pne. ), Rong Psy zaatakowały stolicę Zhou, którzy musieli uciekać na wschód. Książę Qin chroni ucieczkę z domu królewskiego i otrzymuje w lenno wszystkie zachodnie terytoria, które odbierze Rongowi. Qin zostaje wtedy jednym z feudalnych książąt.
Qin stawało się coraz potężniejsze na przestrzeni wieków, w szczególności ze względu na niezwykłe zdolności przemysłowe swoich mieszkańców. Książęta Qin wdrożyli wiele projektów mających na celu poprawę ich stanu, w tym wiele robót publicznych na dużą skalę, takich jak kanały irygacyjne i potężne mury obronne. Ponadto Qin byli ludem pół-barbarzyńców , potomkami nie-chińskiego plemienia Rong, pochodzącego ze stepów. W rezultacie od początku swojej historii Qin musiał stawić czoła innym „całkowicie chińskim” państwom graniczącym z jego granicami.
Najbardziej znaczące w historii imprezy Qin przed III th century BC. AD było dojściem do władzy Shang Yang . Shang Yang był zdecydowanym zwolennikiem filozofii znanej jako legalizm . Legalizm twierdzi, że do utrzymania porządku potrzebne są surowe prawa i surowe kary.
Shang Yang zostaje premierem Qin pod rządami księcia Xiao i przekształca państwo w energicznie regulowaną machinę, której jedynym celem była eliminacja rywali. Shang Yang stoi na uboczu arystokracji i opiera się na merytokracji, w której tylko ci, którzy udowodnili swoją wartość, mogli osiągnąć wysokie stanowiska, a pierworództwo było zarezerwowane tylko dla władcy państwa. W ten sposób Shang Yang przyciągnął wielu wrogów, a po śmierci księcia Xiao był ścigany i ostatecznie zabity. Jednak legalistyczne reformy Shang Yang miały określone zalety i żaden z następców nie odważył się ich uchylić.
Powstaje czterdzieści jeden prefektur, które obejmują całe terytorium. Wszystkie pomiary długości i wagi są ujednolicone. Zniesiono dawne tytuły i przywileje szlacheckie, a na korzyść tych, którzy wyróżnili się na wojnie, dwadzieścia stopni szlachty wojskowej, dające prawo do emerytur. Tytuły są przyznawane na podstawie liczby głów odciętych od wroga. Do produkcji rolnej zachęcają zwolnienia z ciężkiej pracy dla chłopów, których produkcja przekracza określoną ilość zboża. Włóczęga jest zabroniona; ruchy podlegają kontroli policyjnej; pojawiają się pierwsze akta policyjne w karczmach. Wędrowcy i bezczynni zostają zredukowani do niewolników państwowych. Spalane są klasyczne książki (Ody, Historia, Rytuały…), które posłużyły za podstawę nauczania szkół. Narzucony zostaje nowy sposób organizowania dawnych wspólnot chłopskich, które są zgrupowane w pięcio i dziesięciorodzinne formacje paramilitarne. Na tych grupach waży system odpowiedzialności zbiorowej i przymusowe potępianie wszelkich przestępstw. Uporządkowanie pól uprawnych jest zaburzone, a stare ogrodzenia zniszczone.
Jeden z najbardziej uderzających rezultatów tego programu reform dotyczył wojskowości. Wcześniej armia była tradycyjnie kontrolowana przez szlachtę. Po reformie generałowie mogli pochodzić z dowolnej klasy społecznej, jeśli posiadali wymagane umiejętności. Ponadto żołnierze zostali niezwykle wyszkoleni i zdyscyplinowani. Ale najważniejsze było to, że armia Qin szybko urosła do ogromnych rozmiarów i mogła czerpać korzyści z całego państwa. Liczne projekty robót publicznych, sprzyjające zwiększeniu produkcji rolnej, umożliwiły Qin utrzymanie regularnych oddziałów liczących ponad milion żołnierzy, czego żaden inny kraj nie był w stanie osiągnąć (z wyjątkiem być może półbarbarzyńskiego królestwa Chu ).
W 260 pne. AD Chiny odkryły pełną moc reform Qin na polu wojny. Wszelkie ślady arystokracji zniknęły na rzecz prymitywnej wydajności. Po bitwie pod Changping generałowie Qin zarządzili egzekucję około 400 000 jeńców wojennych z sąsiedniego królestwa Zhao .
W połowie III -go wieku pne. AD Qin rozpoczął ogromny projekt, aby potwierdzić jego prymat. Królestwo Han było przerażone ekspansją Qinów na wschód, która prawdopodobnie nastąpiłaby ich kosztem. Król Han próbuje następnie zniszczyć Qin nie bronią, która byłaby bezużyteczna, ale z pomocą inżyniera hydraulika. Qin wykazali zamiłowanie do budowy bardzo dużych kanałów, takich jak ten w Planie irygacyjnym rzeki Min . Pomysł inżyniera Zheng Guo polegał na przekonaniu Króla Qin, aby poświęcił swoje zasoby jeszcze większemu kanałowi. Qin zgodził się zbudować to niszczące dzieło, ale niestety dla Han ich plan się nie powiódł. Chociaż umożliwiło to opóźnienie ekspansji Qin, nie pozwoliło na wyczerpanie zasobów Qin. Po ukończeniu kanału w 246 pne. J. - C. , wszystkie straty Qin zostały nadrobione, a królestwo miało nawet ogromną nadwyżkę. Qin stał się wtedy jednym z najbardziej żyznych państw w Chinach i był w stanie zebrać setki tysięcy żołnierzy, opierając się na ekspansji rolnictwa tego stanu.
W tym czasie liczba państw feudalnych została zmniejszona o kilkaset do siedmiu wielkich królestw. Dwa najpotężniejsze stany to Qin i Chu . Jednak ekspansja tego ostatniego została zahamowana przez opór sąsiednich państw. Zamiast tego, można łatwo Qin aneksu słabych państw sąsiadujących i chociaż Chu mógłby wreszcie przezwyciężyć Yue na koniec IV -go wieku pne. AD , długa kampania wojskowa wyczerpała jego zasoby. Mimo wszystko Chu pozostał rywalem dla rosnącej siły Qin.
Najbardziej bezpośrednimi wrogami Qin byli Zhao i Han, którzy byli potężni, a ci pierwsi pozostali zagrożeniem. Qin, który rozwinął politykę ekspansji terytorialnej za ministra Fan Sui , odniósł decydujące zwycięstwo nad Zhao w bitwie pod Changping w 260 roku pne. J. - C. Konieczne było również komponowanie z królami Zhou zawsze teoretycznie mistrzami Chin. W 256 rpne. AD te zostały zdeponowane, ostatecznie rozwiązując problem. Ta akcja była jasnym przesłaniem od Qinów do pozostałych sześciu królestw: Qin zamierzał rządzić całymi Chinami.
Rok 246 pne. AD oznacza początek końca okresu Walczących Królestw , ponieważ był świadkiem przybycia na tron Qin trzynastoletniego chłopca imieniem Ying Zheng, pod regencją kanclerza Lü Buwei . Szesnaście lat później Ying Zheng miał rozpocząć długą kampanię na rzecz zjednoczenia Chin poprzez inwazję na państwo Han, za czym opowiadał się jego nowy minister, koroner Li Si .
Potężna armia Qin pokonuje Han w 230 rpne. AD ; Qin następnie zwrócił się do Zhao, którego armia została rozgromiona w Changping trzydzieści lat wcześniej. Zhao przypada 228 BC. AD , wtedy Wei szybko podąża za nim. Stamtąd wydawało się prawdopodobne, że ostateczne zwycięstwo Qin było bliskie. Jednak nic nie było pewne, dopóki Chu stał twarzą do Qin.
W tym czasie dwie największe armie królestwa rozpoczęły bitwę o panowanie nad Chinami. W 223 pne. BC zwycięstwo Qin staje się nieuniknione, wraz z podbojem Chu .
To, co nastąpiło, było tylko prostą operacją czyszczenia . Kilkumiesięczna kampania w Yan pozwoliła na aneksję tego państwa. Pozostał tylko Qi, ale w obliczu nieubłaganego postępu Qin poddał się bez walki.
W roku 221 pne. BC , co oznacza główny punkt zwrotny w długiej historii Chin, król Ying Zheng z Qin nie tylko ogłosił się władcą całych Chin, ale także opracował nowe imię, które podniosło je do coraz wyższej godności. Osiągnął (z wyjątkiem mitycznego założyciele ): Qin Shi Huangdi (始 皇帝), pierwszy cesarz i nakazał wszystkim władcom jego dynastii pójść za jego przykładem.
Daty panowania podane są przez Sima Qian w tabelach Shiji (rozdziały 14 i 15). Inne teksty lub różne rozdziały Shiji podają nieco inne daty. Początkiem każdego panowania jest rok śmierci poprzedniego władcy, to znaczy rok poprzedzający pierwszy rok wskazany w kronikach.