Prosper z Akwitanii

Biografia

Narodziny	390 lub 390 Limoges
Śmierć	463 lub 463 Rzym
Czas	Imperium Rzymskie
Zajęcia	Teolog , historyk , pisarz

Inne informacje

Religia	Kościół katolicki
Etap kanonizacji	Święty katolicki
Mistrz	Augustyn z Hippony
Przyjęcie	25 czerwca

Prosper d'Aquitaine (Prosper Tiro) urodził się w Akwitanii około 390 roku . Jest pisarzem chrześcijańskim, uczniem św. Augustyna , z którym korespondował iz którym wspierał walkę z Pelagianami . Starał się szerzyć doktrynę łaski św. Augustyna. Jest również pierwszym kontynuatorem Uniwersalnego Chronicle of Saint Jerome . Zmarł około 463 roku . Święty świecki obchodzony jest 25 czerwca .

Biografia

Prosper pochodził z Akwitanii i wydaje się, że kształcił się w Marsylii (Massalia), gdzie jest pod koniec lat czterdziestych, w tym samym czasie, gdy Jean Cassien i jego mnisi rodzą, w reakcji na ostatnie pisma augustianów na podziękowania, która zostanie wywołana przy końcu XVI th wieku „Semi-pelagianizm”. W 429 r. Korespondował na ten temat ze św. Augustynem . W 431 udał się do Rzymu, aby prosić papieża Celestine I st , nauki Augustyna. W 440 r., W pierwszym roku pontyfikatu, Leo I powołałem go na sekretarza. Data jego śmierci nie jest znana, ale jego kronika sięga 455 r., A kronikarz Marcellin wspomina o niej w 463 r., Co wydaje się wskazywać, że jego śmierć nastąpiła wkrótce po tej dacie.

Prosper był świeckim, ale gorliwie angażował się w spory religijne swoich czasów, dla obrony i propagowania myśli Augustyna. W swoim „De omnium gentium vocatione” („Zew wszystkich narodów”), w którym kwestia powołania pogan jest rozpatrywana w świetle nauki łaski Augustyna, Prosper jawi się jako pierwsi średniowieczni augustiniści.

Jego głównym dziełem jest „ De gratia Dei et libero arbitrio ” (432), napisane przeciwko „ Collatio ” Jeana Cassiena. Wezwał również papieża Celestyna do opublikowania listu otwartego do biskupów Galii „ Epistola ad episcopos Gallorum ” przeciwko niektórym członkom Kościoła Galii. Otworzył już korespondencję ze św.Augustynem, ze swoim przyjacielem Hilaire (który nie jest Hilaire d'Arles) i chociaż nie mógł spotkać się z nim fizycznie, jego entuzjazm dla wielkiego teologa skłonił go do napisania skróconej wersji swojego komentarza do z Psalmów , a także zbiór zdań zaczerpniętych z jego dzieł, prawdopodobnie pierwszy dogmatycznej zestawiania tego gatunku, w którym Piotra Lombarda „ Liber Sententiarum ” jest najbardziej znanym przykładem. Znał także 106 fraszek, niektóre z tak zwanych teologicznych.

O wiele ważniejszy z historycznego punktu widzenia jest „ Epitoma Chronicon ” (obejmujący okres 379–455), który Prosper po raz pierwszy skomponował w 433 r. I ukończył kilka razy, aż do 455 r. Wobec braku innych źródeł jest bardzo cenny w okresie od 425 do 455 r. , zaczerpnięte z osobistego doświadczenia św. Prospera. W odniesieniu do swoich zwolenników Prosper szczegółowo opisuje wydarzenia polityczne. Obejmuje inwazje Attyli na Galię (451) i Włochy (452). Było pięć różnych wydań, ostatnia pochodzi z 455 roku, tuż po śmierci Walentyniana III . Przez długi czas „ Chronicon imperiale ” również przypisywano pewnemu „Prosper Tiro” , ale bez najmniejszego uzasadnienia. Jest całkowicie niezależny od Prospera, aw niektórych miejscach nawet wykazuje tendencje pelagijskie.

Pisma

Pisma Świętego Prospera są podziwiane za ich klasyczne cechy, ale niektórzy uważają je za nudne i nudne .

„ Adversus Ingratos ”, napisane około 430; atakuje pelagian w kontrowersyjnym wierszu liczącym około tysiąca linijek.
„ De gratia Dei et libero arbitrio, contra Collatorem ” z 432. Publikacja ta reprezentuje ostateczne zdanie Prospera na temat konieczności łaski. Został napisany za panowania papieża Sykstusa III i odpowiada wskazując na „ Collationes ” Jeana Cassiena .
„ Capitulla ”; jest to lista dziesięciu doktryn potwierdzających skuteczność i konieczność łaski Bożej, każda z osobna poparta oświadczeniami Papieża. Został napisany między 435 a 442.
„ De vocatione omnium gentium ” ( wezwanie wszystkich narodów ) napisane w 450 r. Jest to próba pogodzenia planu Bożego, który pragnie zbawienia wszystkich ludzi, i nauczania o łasce św. Augustyna. Argumentem jest to, że chociaż nie wszyscy ludzie otrzymują zbawczą łaskę, to w ogóle otrzymują łaskę Bożą. „ Zew wszystkich narodów ” był najbardziej oryginalnym wkładem Prospera w teologię.
„ Epitoma Chronicon ”. To jest wersja historii świata autorstwa Prospera. Tam starał się przedstawić własną wersję kontrowersji pelagijskiej oraz własną interpretację najnowszej historii. „ Epitoma Chronicon ” kończy się w 455 roku.
„ Sententia ” i „ Epigrammata ”. „ Sententia ” to zbiór 92 maksym zaczerpniętych z pism św. Augustyna. „ Epigrammata ” to wersjonowana kompilacja zawierająca 106 fraszków. Oba miały służyć jako przewodnik moralny i doktrynalny dla chrześcijanina.
„ Pro Augustino responsiones ”; po śmierci Augustyna napisał trzy serie obron św. Augustyna, w szczególności przeciwko Wincentemu de Lérins .
„ Carmen de Providentia Divina ” (wiersz o Opatrzności Bożej). Problem opatrzności omawiany jest w kontekście inwazji Wandali i Gotów na Galię . Przypisanie tego dzieła św. Prosperowi jest sporne.

Bilans

Wielu historyków uważa, że jego sława nie opiera się na jego dziełach historycznych, ale na jego działalności jako teologa i propagandy augustiańskiej doktryny łaski. Większość jego prac miała na celu obronę i propagowanie nauki Augustyna, zwłaszcza odnoszącej się do łaski i wolnej woli . Saint Prosper był pierwszym kronikarzem, który kontynuował historyczne dzieło św . Hieronima . Bardzo popularne fraszki Prospera dostarczyły metody treningu moralności i aspektów doktryny augustiańskiej. Prosper odegrał również kluczową rolę w kontrowersjach dotyczących pelagii w południowej Galii w latach czterdziestych XX wieku.

Dla Wielkiego Arnaulda Prosper jest „największym uczniem św. Augustyna i głównym uczniem św. Augustyna” .

Prosper z Akwitanii

Biografia

Pisma

Bilans

Uwagi i odniesienia

Linki zewnętrzne