Pierwsza Republika (Turkiestan Wschodni)

Pierwsza Republika
Turkiestanu Wschodniego
( Ujgur ) شەرقىي تۈركىستان جۇمۇھۇرىيىتى

12 listopada 1933 - 16 kwietnia 1934


Flaga Turkiestanu 		Herb
Godło Turkiestanu
Ogólne informacje
Status Islamska republika konstytucyjna
Stolica Kashgar
Język Ujgur
Religia Islam sunnicki
Zmiana
  • miedź ( pul )
  • srebrny ( tanga )
  • złoto ( tilla )
Monety zostały wyemitowane w Kaszgarze w 1933 roku pod nazwą:
„Uyghurstan Jumhuriyetti”
Prezydent Republiki
1933 - 1934 Khoja Niyaz  (en)
Premier Turkiestanu
1933 - 1934 Sabit Damolla  (en)

Następujące podmioty:

Pierwszej Republiki w Turkiestanie Wschodnim (RTO) lub turecki Islamska Republika Wschodniego Turkiestanu (RITO) lub jako Republika Ouïghourstan jest do republiki konstytucyjnej efemeryczne, założona w 1933 roku został na środku miasta Kaszgar w co dzisiaj jest Xinjiang , region administrowany przez Chińską Republikę Ludową .

Chociaż wynikające głównie z separatystycznego , islamskie i nacjonalistycznych dążeń z tych Ujgurów ludzi z regionu, RTO było wieloetnicznego charakteru, w tym Kazachów , Kirgizów i innych tureckich mniejszości reprezentowanych w rządzie, którego Isa Alptekin był sekretarzem generalnym .

Po splądrowaniu Kaszgaru w 1934 r. Przez watażków Hui, teoretycznie sprzymierzonych z rządem Kuomintangu w Nanjing , Pierwsza Republika Wschodniego Turkiestanu została całkowicie zniszczona. Jego przykład posłużył jednak do pewnego stopnia jako inspiracja do powstania Drugiej Republiki dekadę później i nadal wpływa na aspiracje współczesnego nacjonalizmu ujgurskiego do stworzenia niezależnego Turkiestanu Wschodniego .

Geneza ruchu RTO

Narodziny Ujgurów separatyzmu na początku XX -go  wieku, wiele zawdzięcza wpływem ruchu jadidiste tureckiej, nadawanego przez niektórych bogatych Ujgurów, zwolennicy panturkizm który wyjechał za granicę, w Turcji , w Europie oraz w Rosji i wrócił określone modernizacja i rozwój systemu edukacji w Sinciang. Pierwsza duża szkoła, oparta na modelu europejskim, znajdowała się na przedmieściach Kaszgaru i, w przeciwieństwie do tradycyjnego programu nauczania w Madrasie , kładła większy nacisk na praktyczne i techniczne aspekty nauczania, takie jak przedmioty ścisłe, matematyka, historia i języki. Dżadydyzm wierzył w siłę edukacji postrzeganej jako narzędzie rozwoju osobistego i narodowego, które zachwiało tradycyjnym status quo w Xinjiangu. Mistrz Xinjiangu, gubernator Yang Zengxin (楊 增 新), reaguje zamykając kilka z tych nowych szkół lub interweniując w nich.

Narodziny Związku Radzieckiego i Socjalistycznych Republik Radzieckich w Azji Środkowej również wpłynęły na Ujgurów, zwiększyły popularność nacjonalistycznych ruchów separatystycznych i rozpowszechniły komunistyczne przesłanie. Pomimo powstania lokalnej komunistycznej organizacji rewolucyjnej w Xinjiangu w 1921 roku, obszar ten służył również jako schronienie dla wielu intelektualistów uciekających przed nadejściem sowieckiego komunizmu w Azji Środkowej, tworząc w ten sposób podział w tureckim ruchu nacjonalistycznym w Sinciangu.

Sytuacja w Xinjiangu pogorszyła się po zabójstwie Yang Zengxina w 1928 r. I dojściu do władzy jego zastępcy Jin Shuren (金樹仁). Ogłosił się gubernatorem po tym, jak aresztował i stracił zabójcę Yanga, rywalizującego urzędnika państwowego imieniem Fan Yaonan (樊耀南), który sam chciał przejąć władzę.

Jin, autokratyczny, skorumpowany i nieefektywny w zarządzaniu rozwojem prowincji, jeszcze bardziej zraził ludzi, reaktywując politykę „sinizacji”, podnosząc podatki, zakazując udziału w pielgrzymce i zastępując miejscowych szefów urzędnikami. Chiński Han .

Bunt

Sytuacja przyszło do głowy w 1930 roku wraz ze śmiercią Shah Mexsut , Khan z Hami prefekturze ( Hami ) we wschodniej Xinjiang. Od ery Qing tytuł Chana był dziedziczny i jak nakazuje feudalny lub satrapy zwyczaj , obejmował zwierzchnictwo nad regionem. Znaczenie terytorium Hami zlokalizowanego strategicznie po obu stronach głównej drogi łączącej prowincję ze wschodnimi Chinami, bogactwo żyznej, niedostatecznie wyeksploatowanej ziemi, a także dążenie rządu do konsolidacji władzy i wyeliminowania dawnych zwyczajów rządu pośredniego doprowadziły do Jin Shuren ma znieść chanat i ogłosić swoją bezpośrednią suwerenność po śmierci Shaha Mexsuta.

Następnie Jin Shuren podwoił podatki rolne dla ludności ujgurskiej, wywłaszczył lepsze grunty i rozdzielił je wśród uchodźców chińskich Han z sąsiedniej prowincji Gansu , do których dostarczył dotacje i przesiedlił wysiedlonych Ujgurów na niezbyt żyzną ziemię w pobliżu pustyni. Nowy garnizon stacjonujący w Hami okazał się jeszcze poważniejszy, aw 1931 r. Wybuchł bunt, na całym obszarze powstały bandy i ruchy oporu. Ostateczny cios zadał chiński oficer imieniem Chieng, który zdecydował się poślubić młodą ujgurską dziewczynę z wioski niedaleko Hami. Dla Ujgurów był to w rzeczywistości gwałt lub zastraszanie rodziny, a ponadto, ponieważ prawo islamskie zabrania muzułmańskim dziewczętom małżeństwa z nie-muzułmaninem, naprawdę wydawało się, że jest to agresja przeciwko społeczności ujgurskiej.

Bunt wybuchł dalej 20 lutego 1931wraz z masakrą Chienga, trzydziestu trzech jego żołnierzy podczas ceremonii ślubnej i stu dwudziestu chińskich uchodźców z Gansu. Rebelia nie ograniczała się do samych Ujgurów: przywódcy Kazachstanu , Kirgizji , chińskich Han i Hui przyłączyli się do buntu przeciwko potędze Jin Shurena, nawet jeśli od czasu do czasu przerywali go, by walczyć między sobą.

Kuomintang (KMT) i Związek Radziecki dodatkowo komplikuje sytuację wysyłając wojska do wspierania Jin i jego dowódca wojskowy Sheng Shicai (盛世才) połączone przez niektórych białych Rosjan, którzy schronili się od Związku Radzieckiego i żyjących w rejonie Ili dolina rzeki .

Początkowo główne walki koncentrowały się wokół Urumczi , które siły Ujgurów i Hui oblegały do ​​czasu, gdy wojska Sheng Shicai zostały wzmocnione przez żołnierzy mandżurskich i Białych Rosjan uciekających przed japońską inwazją na północne Chiny. WKwiecień 1933Jin został zdetronizowany przez te różne elementy i zastąpiony przez Sheng przy wsparciu Sowietów. Dzięki temu wsparciu Sheng zdołał podzielić oblegających wokół Urumczi, oferując niektórym ujgurskim dowódcom (pod dowództwem Hoja Niyaz Hadji , byłego doradcy nieżyjącego już Hami Khana) pozycje władzy w południowym Xinjiangu, jeśli zgodzą się zwrócić przeciwko armiom Hui w północ pod rozkazami młodego Ma Zhongyinga (馬仲英).

W międzyczasie inna frakcja Hui w południowym Xinjiangu sprzymierzyła się z siłami ujgurskimi zgrupowanymi wokół Kuchy pod dowództwem Timura Bega i maszerowała w kierunku Kaszgaru . Połączone siły Ujgursko -Hui otaczające miasto ponownie podzieliły się, a dowódca Hui Ma Zhancang (馬占 倉) sprzymierzył się z lokalnymi władzami kierowanymi przez innego Hui, Ma Shaowu (馬紹武) i zaatakował siły ujgurskie dowodzone przez Timura Bega, zabijając końcowy.

Założenie RTO

W tym samym czasie w mieście Khotan , położonym na południe od pobliskiego dorzecza Tarimu , trzej bracia należący do zamożnej rodziny Bughra, którzy otrzymali tradycyjne wykształcenie Jadidystów , poprowadzili bunt w kopalniach złota w pobliżu miasta Keriya. a także w dolinach górskich rzek Yurunkash i Karakash i ogłosili się emirami po ustanowieniu emiratu Chotanu i ogłoszeniu niepodległości od Chin w dniu16 marca 1933.

Władze i lokalne siły zbrojne zostały zniszczone przez nieletnich w całej prowincji ( vilayet ) Khotanu, chińskiej ludności cywilnej w większości przypadków udało się uratować życie i majątek, ale byli zmuszeni wybierać między islamem a egzekucją. WLipiec 1933emirat Khotanu wysłał jednego z trzech braci, Shahmansura Amina Bughrę (znanego również jako Amir Abdulla) i byłego właściciela gazety Sabit Damolla do Kaszgaru, gdzie założyli Biuro Spraw Rządowych Khotanu , kierowane przez Muhammada Amina Bughra . Urząd ten, jesienią tego samego roku, zerwał większość swoich powiązań z rządem Chotanu i przekształcił się w wieloetniczne i quasi-nacjonalistyczne stowarzyszenie na rzecz niepodległości Turkiestanu Wschodniego, inspirowane głównie ideałami islamskiego reformizmu, nacjonalizm i fanatyzm .

W Wrzesień 1933Sabit Damolla ogłosił powstanie Republiki Turkiestanu Wschodniego z Hoja Niyazem jako prezydentem, pomimo faktu, że „szanowany” dowódca prowadził wojnę w północnym Xinjiangu i połączył siły z siłami Sheng Shicai .

Plik 12 listopada 1933proklamowano niezależną republikę - Turecką Islamską Republikę Turkiestanu Wschodniego (RITTO) lub Republikę Ujgurstanu, obie nazwy były używane zamiennie.

W odróżnieniu od emiratu Khotanu , Republika ta ogłosiła swoją władzę nad terytorium rozciągającym się od Aksu położonego na północnym krańcu basenu Tarim do Khotanu na południu. W rzeczywistości ubogi w zasoby rząd Kaszgaru był nękany gwałtowną inflacją i otoczony przez wrogich sąsiadów, w tym siły Hui pod wodzą Ma Zhancanga . Chociaż powstała jako republika wieloetniczna, o czym świadczy nazwa „Turkiestanu Wschodniego” zapisana w konstytucji , pierwsze monety nowego rządu zostały wybite z nazwą „Republika Ujgurstanu” ( uystan Jumhuriyiti ). W niektórych tekstach jest nazywana „Islamską Republiką Turkiestanu Wschodniego”, co sugeruje ważniejszą rolę islamu w jej powstaniu. To jest temat dyskusji; chociaż jej konstytucja twierdzi, że szariat jest prawem podstawowym, modernizująca tradycja jadidystów kładzie większy nacisk na reformy i rozwój, jak wynika z niektórych fragmentów konstytucji, które kładą nacisk na zdrowie, edukację i reformy gospodarcze.

Starania Tureckiej Islamskiej Republiki Turkiestanu Wschodniego (RITTO) o międzynarodowe uznanie jej istnienia nie powiodły się pomimo licznych misji dyplomatycznych wysłanych przez premiera Sabit Damolla do ZSRR (w Taszkiencie i Moskwie ), Afganistanie , Iranie , Turcji , i Indie Brytyjskie . Związek Radziecki odrzucił każdą ofertę negocjacji z islamistami. W Kabulu przedstawiciele Kaszgara spotkali się z najnowszym królem Afganistanu Mohammedem Zaherem Chah i premierem Mohammedem Hashimem Khanem w celu uzyskania pomocy i uzbrojenia. Ale obaj woleli pozostać neutralni i nie ingerować w sprawy Chin. Inne kraje zareagowały w ten sam sposób, odmawiając traktowania tych wysłanników jako przedstawicieli niepodległego kraju. Nikt nie chciał stanowić wyzwania politycznego dla takich potęg, jak Związek Radziecki i Chiny, i zaangażować się w krwawe walki w Sinkiang, które pochłonęły już życie 100 000 ludzi w regionie. To pozostawiło niewielkie szanse na przetrwanie tej republiki jeszcze w powijakach i otoczonej prawie ze wszystkich stron przez wrogie mocarstwa ( Dungan , Sowieci , Chińczycy ).

Koniec Republiki Turkiestanu Wschodniego

Z północy pomoc dotarła dalej do sił Sheng Shicai 24 stycznia 1934w postaci dwóch radzieckich brygad, Altaiska i Tabarghataiskaya , przebranych za „Białą Rosyjską Armię Ochotniczą Kozaków Ałtaj” pod rozkazami generała Wołgina z Armii Czerwonej . Japońska aneksja Mandżurii i pogłoski o ich wsparciu dla sił Ma Zhongying zaniepokoiły Sowietów; Stalin obawiał się również, że bunt w Xinjiangu rozprzestrzeni się na republiki radzieckie w Azji Środkowej i stanie się sanktuarium dla muzułmanów Basmachi. Więzi handlowe między Xinjiang a Związkiem Radzieckim dały Sowietom kolejny powód do poparcia Szenga.

Brygady radzieckie, dzięki wsparciu z powietrza, które otrzymały, przepchnęły siły Ma Zhongyinga okrążające Urumczi i zmusiły je do odwrotu na południe. Plik16 lutego 1934oblężenie Urumczi zostało zniesione, kończąc tym samym okres niepewności i rozpaczy doświadczany przez Shenga i Gwardię Kozacką (Białych Rosjan) uwięzionych w mieście przez siły Ma Zhongyinga z 7 stycznia 1934.

W międzyczasie Hoja Niyaz Hadji przybył do Kaszgaru, aby objąć przewodnictwo w RTO, wbrew jego początkowej umowie z Shengiem. Wraz z nim przyjechał kolejny znaczący przywódca ujgurski ze wschodniego Sinkiang ( Turpan , Kumul ), Mahmut Muhiti (znany jako Mhmut Sijan, czyli generał dywizji) i przyjął ofertę. Premier Sabit Damolla na stanowisko ministra obrony rządu RTO .

Niemniej jednak RTO istniał bardzo krótko. Siły Hui wycofujące się z północy, sprzymierzyły się z siłami Ma Zancanga w Kaszgarze, sprzymierzyły się z Kuomintangiem w Nanjing i zaatakowały RTO, zmuszając Niyaza, Sabit Damolla i resztę rządu do ucieczki do Yengi Hissar na południe od miasta.6 lutego 1934. Podbijająca armia Hui zabiła dużą liczbę tych, którzy pozostali, a szybka seria zdrad wśród ocalałych po ich wydaleniu z Kaszgaru oznaczała koniec RTO. Mahmut Muhiti wycofał się z resztkami armii w kierunku Yarkand i Hotan , jednak obiecano mu pomoc wojskową i wspaniałą przyszłość, jeśli zgodzi się pomóc Sheng Shicai i Sowietom w rozwiązaniu RTO.

Ze swej strony Hoja Niyaz Hajji uciekł przez Artush do Irkeshtam na granicy radziecko-chińskiej, z żołnierzami Tungana deptającymi mu po piętach, i został ścigany do granicy. Następnie schronił się w ZSRR , gdzie został poważnie oskarżony przez Sowietów za przyjęcie stanowiska prezydenta RTO z rąk Sabit Damolla.

Po podpisaniu dokumentu o rozwiązaniu RTO i rozwiązaniu wojsk, Hoja Niyaz Hajji wrócił do Turkiestanu Wschodniego, gdzie dostarczył Sabit i kilku innych ministrów RTO Shengowi, który podziękował mu, przekazując go tak, jak mu dał. Obiecał kontrolę nad południowym Xinjiang; ci, którym udało się uciec, uciekli do Indii i Afganistanu .

Siły Hui sprzymierzone z KMT pod przywództwem Ma Zhonggyinga zostały rozwiązane, a Sheng umocnił swoją kontrolę nad prowincją dzięki aktywnej pomocy sowieckiej. Siedziba autonomicznego rządu Hoja Niyaz Hajji Xinjiang została pierwotnie założona w mieście Aksou . Następnie Sheng Shicai zmusił go do przeniesienia się do Urumczi, aby objąć stanowisko wiceprezesa rządu Xinjiangu. Jego siły otrzymały od Związku Radzieckiego 15 000 karabinów i amunicji, ale za każdy karabin, wystrzeloną kulę i bombę rzuconą w żołnierzy Tungana przez sowieckie samoloty zapłacono Sowietom złotem.

Źródła

Bibliografia

Bibliografia

Dopełnienia

Powiązane artykuły