| Praesens-Film | |
| kreacja | 19 marca 1924 |
|---|---|
| Kluczowe daty | 1944: wyjście Marie-Louise |
| Założyciele | Lazar wechsler |
| Forma prawna | Społeczeństwo anonimowe |
| Siedziba firmy |
Zurych, Szwajcaria |
| Czynność |
Dystrybucja filmów Produkcja filmowa |
| Stronie internetowej | http://fr.praesens.com |
Praesens-Film to firma szwajcarska z produkcją i dystrybucją filmów .
Lazar Wechsler , inżynier budowlany pochodzenia austrowęgierskiego i Walter Mittelholzer , pionier lotnictwa szwajcarskiego , założył Praesens Film na19 marca 1924w Zurychu z kapitałem 10.000 franków . Szwajcaria była w tym czasie jednym z ostatnich krajów europejskich, które nie miały potężnego przemysłu filmowego . Potencjalni reżyserzy wolą poświęcić się teatrowi lub w szczególności emigrować do Niemiec. Jednak we wczesnych latach firma nadal borykała się z problemami ekonomicznymi. Skupia się na filmach dokumentalnych promujących miasta i biznes, a także na reklamach i relacjach lotniczych. Kiedy pojawia się kino dźwiękowe, udaje mu się mieć regularną produkcję. Jego pierwszym dźwiękowym filmem był krótkometrażowy dokument Hello Switzerland , wydany w 1929 roku.
W tym samym roku ukazał się pierwszy film fabularny. Firma rozwija się dzięki dobrym relacjom Lazara Wechslera . W ten sposób dał poznać rosyjskiego reżysera Siergieja Eisensteina i skłonił go do współpracy ze swoim operatorem Edouardem Tissé i jego asystentem Grigorym Aleksandrowem .
W 1931 roku Praesens-Film dał swoją pierwszą produkcję za granicą, kończąc socjalistyczny film Ventres glacés zainicjowany przez zbankrutowany niemiecki film Prometheus Film . Do połowy lat trzydziestych Wechsler otaczał się świetnymi technikami aby zespół był taki sam w swoich produkcjach. Należą do nich Leopold Lindtberg , reżyser Schauspielhaus w Zurychu , scenarzysta Richard Schweizer , autor zdjęć Emil Berna , kompozytor Robert Blum i montażysta Hermann Haller .
W 1933 roku Praesens-Film wyprodukował typowy film szwajcarskiego kina ze względu na użycie szwajcarskiego dialektu i regionalnych odniesień do komiksów. Po Jä-soo! , wydała inne bardzo popularne filmy komediowe szwajcarskiej publiczności z członkami Cabaret Cornichon .
W 1937 r., Kiedy Szwajcaria rozpoczęła duchową obronę , afirmację narodowych wartości i sumienia, szwajcarskie kino mogło się po raz pierwszy rozwinąć dzięki rządowym dotacjom . Pierwszą produkcją jest Le Fusilier Wipf , wydany w 1938 roku. Gilberte de Courgenay i Landammann Stauffacher , wydany podczas drugiej wojny światowej , to także produkcje duchowej obrony . Oprócz tego firma produkuje również filmy detektywistyczne w regionalnej oprawie oraz dramaty humanistyczne.
W 1944 roku, Marie-Louise przez Leopold Lindtberg zdobył Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny za Richard Schweizer . Następujące produkcje Praesens-Film odniosły międzynarodowy sukces . Ostatnia szansa to jeden z pierwszych i nielicznych szwajcarskich filmów traktujących o restrykcyjnej szwajcarskiej polityce imigracyjnej podczas drugiej wojny światowej . Film zostaje wydany wListopad 1945w Stanach Zjednoczonych sukces jest taki, że Lazar Wechsler zostaje zaproszony do Hollywood. Praesens-Film bierze udział w najważniejszych międzynarodowych produkcjach, z których część jest kręcona w Szwajcarii. The Marked Angels , wydany w 1948 roku, współpracuje z Metro-Goldwyn-Mayer .
Wraz z niepowodzeniem Le Village près du ciel , wydanego w 1953 r., Praesens-Film odnotował spadek aktywności. Publiczność nie chce już filmów optymistycznych i zaczyna pojawiać się telewizor. Jednak Heimatfilm odnosi sukcesy. Pierwszym szwajcarskim filmem tego gatunku był Heidi , wydany w 1952 roku. Jego sequel z 1955 roku, Heidi and Pierre , był pierwszym szwajcarskim kolorowym filmem. Ale w latach sześćdziesiątych Praesens-Film nie odniósł sukcesu. Ma poważnych konkurentów, takich jak Gloriafilm . W 1964 roku szwajcarskie kino przeżywa wielki kryzys wywołany niezadowoleniem publiczności. Wiele firm zamyka się lub, jak Praesens-Film w 1966 roku, odchodzi od kina rozrywkowego.
Praesens-Film nadal produkuje filmy , ale teraz bardziej koncentruje się na dystrybucji filmów i wykorzystywaniu starych hitów.