Polietylen o wysokiej gęstości | |
Identyfikacja | |
---|---|
Synonimy |
HDPE |
N O CAS | |
N O ECHA | 100 121 698 |
UŚMIECH |
* CC * , |
Właściwości chemiczne | |
Formuła | (C 2 H 4 ) n |
Właściwości fizyczne | |
Masa objętościowa | 0,941 - 0,965 g · cm -3 |
Przewodność cieplna | 0,46 - 0,51 W · m -1 · K -1 |
Właściwości elektroniczne | |
Stała dielektryczna | 2,3 (60 Hz) 2,3 (1 MHz) |
Właściwości optyczne | |
Współczynnik załamania światła | 1,54 |
Przezroczystość | przeświecający |
Jednostki SI i STP, chyba że zaznaczono inaczej. | |
Polietylen o wysokiej gęstości ( HDPE ) jest z polietylenu , który został otrzymany w 1953 przez aptekę i Nobla niemieckiego Karl Ziegler .
HDPE może być wytwarzany przez koordynacyjną polimeryzację typu Ziegler-Natty lub katalizę z metalocenem .
Jest regenerowany i poddawany recyklingowi w postaci granulatu .
Wykorzystywana jest na przykład do produkcji bardzo wytrzymałych skrzynek plastikowych, kajaków-kajaków, opakowań po detergentach, puszek do olejów silnikowych, butelek na mleko i szampony, butelek na lekarstwa, zakrętek do napojów gazowanych, siatek sygnalizacyjnych do rur, kabli podziemnych i rur do transportu gaz, woda lub kable .
Przerabia się go również na plandeki i geomembrany, na przykład jako barierę hydroizolacyjną na tak zwanych składowiskach „ ISNDD ” ( pomieszczeniach składowania odpadów innych niż niebezpieczne), chociaż „pomimo dobrych początkowych właściwości HDPE, w obliczu ataków chemicznych i biologicznych ... odciek , trwałość pozostaje kwestią otwartą” .
Większość polimerów jest mniej lub bardziej biodegradowalna .
Poprzez degradację ( np. przez utlenianie powierzchni lub degradację mechaniczną) polietylen może utracić swój hydrofobowy charakter i ułatwić przyczepienie się biofilmu , który mógłby następnie powoli przyczyniać się do jego degradacji (w skali mikro- lub nanoskopowej). Badania koncentrowały się na biodegradacji polietylenu w obecności różnych czystych szczepów bakteryjnych lub w komposcie, gdzie jest on również narażony na działanie grzybów , a niektóre badania eksponowały HDPE na odciek ze składowiska (typu ISDND ), np. bez dodatków. HDPE inkubowany przez 7 miesięcy w dziesięcioletnim odcieku ISDND, a także w odcieku abiotycznym (uwolnionym z jego drobnoustrojów przez tiomersal ) i utrzymywanym w temperaturze 40 °C , po utlenianiu przeprowadzonym w laboratorium zgodnie z NF EN Norma ISO 13 438 dla geosyntetyków . Kiedy folia HDPE została utleniona w laboratorium, traci głównie kwasy karboksylowe, a to utlenianie skutecznie pozwala na pojawienie się biofilmu po zanurzeniu w odcieku, podczas gdy tylko krystalizacja węglanu powstaje, jeśli membrana nie została utleniona.