Plaża Touquet-Paris-Plage

Plaży Le Touquet-Paris-Plage jest plaża z Le Touquet-Paris-Plage , wspólny francuski znajduje się w dziale z Pas-de-Calais w regionie Hauts-de-France .

Jest to długa, prawie sześciokilometrowa plaża z bardzo drobnym piaskiem, na której od stulecia rozwija się żeglarstwo na piasku . Biorąc pod uwagę jego zachodnią orientację, zachodzące słońce oferuje wspaniałe przestrzenie świecącego światła na kilka kilometrów.

Geografia

Lokalizacja

Plaża Touquet-Paris-Plage znajduje się na południe od ujścia rzeki Canche . Ta plaża rozciąga się na południe, najpierw na terenie gminy na długości 2 km do zakładu talasoterapii , następnie ciągnie się na długości 2,5 km wzdłuż wydm i dociera do terytorium gminy Cucq (Stella-Plage) . Ciągnie się dalej na południe na terenie gminy Merlimont i dociera do zatoki Authie na poziomie gminy Berck .

Plandeki

Plandeki (nazywane baïne na wybrzeżu Landes) to zagłębienia w piasku, w których woda pozostaje podczas odpływu . Plandeki układa się na płaskorzeźbie, gdzie zjawisko przypływu jest silne, piasek jest drobny, a spadek niski, tak jak w przypadku tej plaży. Fala przesuwa piasek wzdłuż brzegu, zakłócając prądy prostopadłe do plaży, co wynika z przypływu i odpływu fal. Prądy te przenoszą piasek z dna do morza, wykopując w ten sposób baseny widoczne podczas odpływu, które mogą osiągać bardzo duże rozmiary. Gdy wyłomy otwierają się w ławicy, woda gwałtownie ucieka z plandeki za pomocą systemu odwadniającego. Te prądy z „prześcieradło wyjść” lub prądu rip są niebezpieczne i wymagają specjalnego monitoringu.

Dama

Tuczenie piaskiem wybrzeża prowadzi do kolejnych cofnięć brzegu, które umożliwiły w 1899 roku wybudowanie starego bulwaru de la Mer (dziś Doctor-Jules-Pouget) przed willami wybudowanymi na Brzeg.

Nadmorska ściana hotelu Atlantic

„Pierwsza” i krótsza grobla zbudowana w 1904 roku to grobla „atlantycka”, jest to grobla zbudowana z cegły przed hotelem Atlantic na długości 80  m . Nadal jest widoczny.

Nadmorski brzeg plaży obsadzony marmoladą

Prawdopodobnie około 1904 rozpoczęto prace nad oczyszczaniem piasku z wybrzeża, prawdopodobnie przez „Société Générale Immobilière du Touquet-Paris-Plage” , zasadziliśmy trawę morską, aby naprawić piasek, tak pokazuje pocztówka z 1910 roku zatytułowana Nowa Grobla".

Grobla Ridoux

W 1904 r. utworzono pododdział Ridoux i in Sierpień 1906, jest ukończona grobla znana jako "Dia Ridoux", nazwana na cześć jej architekta Paula Ridoux . Mierzący 20  m x 500 m i wysokości 3,75  m , ma chronić wodorosty zakupione w 1901 roku. Ta grobla, która zaczyna się na wysokości rue Joseph-Duboc (dawniej rue de la Moon) i ciągnie się 500  m do północnej, został następnie wkomponowany w wał promenadowy.

Grobla-promenada z 1922 r.

22 czerwca 1914jest zatwierdzony przez prefekta Pas-de-Calais, projekt budowy grobli-promenady. W 1921 r. stary bulwar de la Mer został przekazany lokalnym właścicielom w celu utworzenia ozdobnych ogrodów przed każdą willą, a w 1922 r. wybudowano nową groblę promenadową.

Ta nowa grobla jest budowana jako przedłużenie pierwszego, od alei Joseph-Duboc do alei de l'Atlantique Hotel Atlantic , a zainaugurowali ją burmistrz Fernand Recoussine i Maurice Colrat pod -sekretarzem stanu podczas prezydentury rady, w obecności pani Duboc,23 lipca 1922. Wał ten był spowodowany sprzedażą 9  ha przybrzeżnego wybrzeża przez państwo nowemu wspólnemu Touquet-Paris-Plage za cenę 70.000  F . Projektem kieruje Alphonse Dufossé , inżynier Ponts et Chaussées d'Étaples, esplanada nosi przez pewien czas nazwę "Esplanade Alphonse-Dufossé". Ma 1288  m długości . To firma Buyssens de Roubaix dostarcza całą nawierzchnię esplanady.

Nadmorski mur z 1960

Budowana jest trzecia grobla, a 15 lipca 1960, odbywa się jego inauguracja pod przewodnictwem prefekta Roberta Kuzyna iw obecności senatora Pierre'a Gareta , po której następuje kolacja w Hotelu de la Mer . Projekt ten jest realizowany według planów architektów Pierre'a i Louisa-Michela Quételartów, a prace powierzono firmie Fougerolle za łączną umowę o wartości 2 800 000 NF. Wał ma 1200 miejsc parkingowych i 761 kabin, ma szerokość 70  m i ma 17 schodów na plażę, konstrukcja jest zbudowana 1,50  m poniżej, aby zachować widoczność spacerowiczów i uczynić ją niewidoczną dla samochodów.

W 1962 r. wydano znaczek przedstawiający widok z lotu ptaka od strony północnej, co nadało nowej grobli poczesne miejsce. Ten filatelistyczny wizerunek, wyryty przez Jeana Pheulpina , wystawiony jest z okazji pięćdziesiątej rocznicy administracyjnych urodzin Touquet-Paris-Plage. To właśnie zdjęcie przedstawione obok będzie inspiracją dla grawera.

  • La Digue Ridoux z 1906 roku.

  • Mur morski z 1922 roku.

  • Tablica Ernesta Buyssensa na grobli.

  • Płyta Picha na grobli.

Kabiny

Gmina zarządza 761 domkami wzdłuż plaży. Kabiny te zostały zbudowane w 1959 r. w tym samym czasie co tama.

patia

Patia - trzy na południe od aqualud - to przestrzenie piasku, osłonięte od wiatru. Wokół tych patiów znajdują się domki.

Wydmy

Plaża jest otoczona wydmami, zarówno od północy, jak i od południa.

Na dalekiej północy: ujście rzeki Canche

Obszar ujścia rzeki Canche jest niezwykle niebezpieczny dla spacerowiczów ze względu na ruchome piaski i szybki wzrost poziomu morza.Ten obszar znajduje się w Pointe du Touquet , chronionym obszarze przyrodniczym w Pas-de-Calais.

Potem wydmy, w północnej części plaży...

  • Wydmy na północ od plaży.

  • Wydmy na północ od plaży.

  • Wydmy na północ od plaży.

  • Wydmy na północ od plaży, w tle wybrzeże, północ

... i wydmy w południowej części plaży

  • Wydmy na południe od plaży, w tle: zakład thalassoterapii, najnowsza konstrukcja nad brzegiem morza.

  • Wydmy na południe od plaży.

Historyczny

1889: powstanie pierwszej stacji monitoringu łaźni z dwoma marynarzami.

1901 Paul Ridoux nabył 22 hektary morskiego przybrzeża za 140 000  F .

1905: budowa wału Ridoux (20  m x 500 m, wysokość 3,75  m ) w celu ochrony wodorostów zakupionych w 1901 r., zaprojektowano go w 1906 r. Wał ten jest dziś zintegrowany z groblą promenadową.

1910: Latem wzdłuż plaży znajduje się 512 kabin , osiągając nieprzerwaną wysokość 1500  m .

1922: 23 lipca : w obecności Rogera Farjona , senatora z Pas-de-Calais i Maurice'a Colrata, sekretarza stanu, przyszłego strażnika pieczęci, regularnie na stacji, pani Duboc inauguruje nową groblę, przedłużenie starej, powiększoną o rue Joseph Duboc (dawniej rue de la Lune) na Avenue de l'Atlantique i rozszerzony na Canche ujścia .

1931: 28 maja  : inauguracja przefiltrowanego, wysterylizowanego i podgrzewanego basenu z wodą morską (architekt André Bérard). Jest to "najpiękniejszy basen w Europie" (basen o wymiarach 200  jardów (66,66  m ) x 25  m , 500 kabin (niektóre z wanną), trybuny na 1800 miejsc, promenada na 1300 miejsc, solarium, pomieszczenie do odpoczynku, usługa talasoterapii medycznej z masażami, pedicure, dwiema restauracjami, barem, herbaciarnią itp.). Trampolina Bérard składa się z 4 trampolin o długości 1, 3, 5 i 10 metrów . Głębokość sięga 5 metrów pod trampolinami. Basen zawiera 2744  m 3 wody morskiej pobranej z otwartego morza, przefiltrowanej, wysterylizowanej i podgrzanej. Zniszczony przez bombardowania, w 1948 roku został zastąpiony nową trampoliną ( architekt Louis Quételart ). Inauguracji dokonał Podsekretarz Stanu ds. Robót Publicznych w otoczeniu kilkuset lekarzy z całego świata, którzy zebrali się w Berck na międzynarodowym kongresie thalassoterapii.

1943: budowa Wału Atlantyckiego .

1950: naprawa wału, brukowanie i nowa poręcz.

1960: inauguracja nowej grobli (1200 miejsc parkingowych, 761 kabin )

1974: stworzenie Louisona Bobet z Thalassoterapii, które zostanie zainaugurowane w 1976 przez Simone Veil , Minister Zdrowia.

1975: pierwsza edycja Enduro du Touquet autorstwa Thierry'ego Sabine

1985: inauguracja Aqualud, wybudowanego w miejscu basenu.

1986: 8 sierpnia : rada miejska głosuje za utworzeniem mariny na terenie kempingu Canche, port ten ma działać w 1990 roku.

1997: 16 marca : inauguracja całkowicie odnowionej thalassoterapii .

2000 pierwsza połowa: renowacja basenu ze sztuczną falą „Aqualud” z kilkoma zjeżdżalniami w tropikalnej atmosferze i wodą o temperaturze 30  °C .

2006: w lutym Enduro du Touquet zmienia nazwę na Enduropale i prezentuje tylko około piętnastokilometrową trasę tylko na plaży, aby zachować wydmy.

2010: Kontynuacja polityki rewitalizacji terenów nadmorskich, zapoczątkowanej za kadencji Philippe'a Cotrela; oraz rozbudowa 10  km ścieżek rowerowych.

Aktywności sportowe

Kluby plażowe

Od 1931 roku na plaży powstały kluby plażowe.

Sześć historycznych klubów

Kluby te, nadzorowane przez obserwatorów, mają zachęcać do uprawiania sportów, takich jak gimnastyka, wspinaczka linowa, skoki, siatkówka itp. Kluby te umożliwiają opiekę nad dziećmi wczasowiczów, a także całorocznymi mieszkańcami, handlowcami pracowników sezonowych. W historii te kluby, które istniały lub nadal istnieją, były, z północy na południe, następujące:

Tablica "Albert Mayaud..." 57 rue Léon Garet. 
Tablica Alberta Mayauda „Les Oiseaux de Mer” . 
  • Caddy Sports , pan  Monchaux, potem pan  Powerful i M me  Powerful i jego córka Nicole, naprzeciwko ulicy Oyats .
  • Młodzież , Michel Lecointe i jego żona z domu Holuigue, na patio wychodzącym na Avenue de l'Atlantique, klub założony w 1960 roku przez Michela Lecointe, nauczyciela pływania na basenie Touquet-Paris-Plage w latach 50 - tych . Był zięciem Fernanda Holuigue , sekretarza generalnego ratusza Touquet-Paris-Plage i wiecznego sekretarza Towarzystwa Akademickiego Touquet-Paris-Plage . odstąpił klub w 1966 roku.
    Dzisiaj

    Z północy na południe HippOjem , miejski klub Joie de vivre , następnie Hélio-Plage , OJEM Mickey , Caddy Sports i OJEM Jeunesse (z basenem).

    • Klub plażowy (1)

    • Klub plażowy (2)

    • Klub plażowy (3)

    • Klub plażowy (4)

    Konkurs na plaży

    konkursy zamków z piasku istnieją od 1912 roku. W sezonie 1930 konkurs był otwarty dla „dzieci w wieku od 20 do 45 lat , wstrzymać się po 60 latach  ” z jury składającym się z „dorosłych od 7 do 12 lat  ”. Wśród konkurentów są Pierre Lazareff i malarz Van Dongen, który zdobył nagrodę za oryginalność.

    Słynne zawody plażowe Figaro (lata 1948 – 1975) były organizowane przez klub OJEM Mickey.

    Sporty wodne

    W latach 80- tych rozebrano stary basen , wybudowany w 1931 roku i określany jako najpiękniejszy basen w Europie. Trampolina została zachowana i zintegrowana z morskim parkiem rozrywki, który został następnie zbudowany na promenadzie grobli.

    Żeglarstwo

    Sand Yachting  : Klub żeglarstwa na piasku, zwany "centrum żeglarskim Manche Bertrand Lambert" lub "Blériot Club", od dawna zarządzany przez Bertranda Lamberta , trzykrotnego mistrza świata w żeglarstwie piaskowym i rekordzistę świata w żeglowaniu rydwanami 7 kwietnia, 1991  : 151,5  km/h nadal organizuje międzynarodowe zawody.

    „Najlepszą częścią tego sportu jest łatwość. Można się tego nauczyć bardzo szybko i bardzo szybko masz uczucia. Po godzinie każdy może jeździć. Duże połacie plaży, brak silnika, naprawdę czujesz poczucie wolności. Nasze plaże są bardzo techniczne, są dziury, plandeki, to jest o wiele ciekawsze niż całkowicie liniowe plaże ” .

    Enduropal

    Wybrzeże, widziane z plaży

    W latach 1970-1990 gmina podpisała liczne pozwolenia na budowę budynków na prawie całym nabrzeżu.

    Od lat 90. podjęto prace nad wzmocnieniem wybrzeża na północ od plaży.

    Basen

    Panorama nabrzeża z północy na południe podczas odpływu

    • Panorama nabrzeża (1).

    • Panorama nabrzeża (2).

    • Panorama nabrzeża (3).

    • Panorama nabrzeża (4).

    • Panorama nabrzeża (5).

    Zatonięcie SSO SOCOTRA

    Obszar Pointe du Touquet był miejscem wielu wraków statków lub wyrzucenia na mieliznę; Głównymi przyczynami były piaszczyste ławice, prąd, mgła, burza, nocna nawigacja. Oddanie do użytku latarni morskich w 1852 r. znacznie poprawiło warunki żeglugi, ale wciąż było wiele katastrof: było ich prawie dwadzieścia pięć w ciągu pięćdziesięciu lat poprzedzających rok 1915.

    piątek 26 listopada, wieści rozchodzą się po kurorcie: duża łódź osiadła na mieliźnie w nocy na wybrzeżu, na południowy zachód od hotelu Atlantic . Jest to duży frachtowiec, który podczas wycofywania się morza pozostawił suchy. Jednostka to „SSO SOCOTRA”, angielska jednostka ważąca 4000 ton, z portu Newcastle , obsługiwana przez 96-osobową załogę pod dowództwem kapitana Stevensona Roberta. Wracał z Australii z transportem kłębków wełny, skóry, wina i zboża. Przypomnijmy, że w tym okresie I wojny światowej , od połowy stycznia, na prośbę Admiralicji Brytyjskiej, moc oświetlenia latarni morskich na wybrzeżu od Dieppe do Calais została zmniejszona poprzez zastąpienie lamp łukowych lampami naftowymi.

    27 listopada 2015 r.próba cofnięcia uziemienia odbyła się na próżno za pomocą holowników. Ponieważ był uziemiony równolegle do brzegu, holowniki nie mogły go ciągnąć wokół własnej osi i próbowały go obrócić, co powodowało zmęczenie kadłuba w środku.

    29 listopada 2015 r., na prawo od statku jest sztorm i pod naporem fal rozrywa się kadłub.

    2 grudnia 2015 r., wyłom jest widoczny z wybrzeża, obie sekcje dzielą wkrótce sto metrów, pędzi do ładowni, morze usuwa najróżniejsze przedmioty i zaśmiecają plażę aż do Canche. Rada Gminy Touquet publikuje dekret przypominający o zakazie zbierania wraków pod groźbą ścigania. Od tego momentu była tylko kwestia oszczędzania ładunku: na pokładzie zainstalowano dźwigi ułatwiające rozładunek. Bele wełny są transportowane barką do portu Étaples , resztę ładunku psuje woda morska, a z ładowni wydobywa się zapach zgnilizny i padliny.

    Później innym firmom ratowniczym udało się zburzyć wrak, ale zbankrutowały lub napotkały duże trudności. Wrak pozostał na plaży aż do II wojny światowej, kiedy Niemcy zabrali go na cel artyleryjski i znacznie zmniejszyli jego objętość.

    W 1952 roku nowa firma uzyskała uprawnienia do niwelacji materiałami wybuchowymi.

    To jest 8 marca 1962że końcowe operacje niwelacyjne odbywają się podczas odpływu. Wciąż można kontemplować resztki wraku znajdującego się nieco dalej niż centrum thalassoterapii.

    Uwagi i referencje

    Książki i czasopisma

    • Edith i Yves de Geeter , Obrazy Touquet-Paris-Plage ,1987
    1. str.  120 .
    2. str.  105.
    3. str.  18.
    4. str.  19 .
    • Martine i Daniel Boivin i Édith i Yves de Geeter , Paris-Plage na starych pocztówkach ,Kwiecień 1987
    1. str.  85.
    2. str.  70 .
    • J. Chauvet , C. Béal i F. Holuigue , Le Touquet-Paris-Plage u progu nowego stulecia 1882 - 1982 , Éditions Flandres-Artois-Côte d'Opale,Kwiecień 1982
    1. str.  64 .
    • Patrick Saudemont , 100 lat Touquet-Paris-Plage: 1912-2012 , Neuilly-sur-Seine, Michel Lafon ,październik 2011, 160  pkt. ( ISBN  978-2-7499-1468-8 , informacja BNF n O  FRBNF42544723 )
    1. str.  40.
    1. s.  108, pisma Richarda Kleina .
    2. str.  29, pisma Christiane Cheron .
    3. str.  16, pisma Alaina Holuigue .
    • Gazeta miejska Le Touquet Magazine następnie Le Touquet Paris-Plage Info
    1. grudzień 1999, s.  9 .
    2. grudzień 2000, s.  9 .
    3. grudzień 1999, s.  6 .
    4. grudzień 1999, s.  7 .
    5. grudzień 1999, s.  7 .
    6. grudnia 1999, str.  8 .
    7. sierpień 1997, s.  16 .
    8. grudzień 1999, s.  10 .
    9. wrzesień 1999, s.  10 .
    10. styczeń 1997, s.  11 .

    Innych źródeł

    1. Towarzystwo Akademickie Touquet-Paris-Plage , Pamiętniki Towarzystwa Akademickiego Touquet-Paris-Plage 1935-1936 , Brogniart-Delambre Montreuil-sur-Mer 1937, 69  s. , strona 36 pisma Henri Triffaut.
    2. Towarzystwo Akademickie Touquet-Paris-Plage , Pamiętniki Towarzystwa Akademickiego Touquet-Paris-Plage 2014-2016: Sto ósmy do stu dziesiątego roku , IH 62170 wydanie Montreuil z 2017 r., 226  str. , s.  105 do 115, pisma Jean-Claude Brigeois.
    3. Towarzystwo Akademickie Touquet-Paris-Plage , Wspomnienia Towarzystwa Akademickiego Touquet-Paris-Plage Pas-de-Calais 1933-1934 , Le Touquet-Paris-Plage, L. Delambre-Deroussent 49, rue Saint-Jean Le Touquet -Paryż plaża,1935, s. 46 pisma Maurice'a Gareta, wiecznego sekretarza
    4. „  Wynajem domków plażowych  ” , na stronie miasta Touquet-Paris-Plage (konsultacja 17 stycznia 2012 r . ) .
    5. Richard Klein, „  Le Touquet: od „raju sportowego” do „kurortu czterech pór roku  ”, „ Revue de l'art” , tom.  165,2009, s.  49 do 55 ( czytaj online )
    6. "  FIAT LUX - FIAT URBS  " , na notre-touquet-paris-plage.fr (dostęp 14 lipca 2019 r. )
    7. „  Les echos du Touquet  ”, tygodnik ,3 stycznia 2013 r., sekcja aktu zgonu.
    8. Strona poświęcona historii żeglarstwa na piasku .
    9. Strona Stowarzyszenia Sportowego Pilotów i Właścicieli Klasy 3 oraz Formuły A .
    10. Dziennik miejski Paris-Plage , lipiec 1996, s.  12 .
    11. Dziennik miejski Paris-Plage , listopad 1997, s.  10 .
    12. „  Strona główna  ” , na stronie internetowej Blériot-Club (dostęp 17 stycznia 2012 )
    13. Jean-François Deborguere, instruktor w Blériot-Club, w Bieżące wartości , 23 lipca 2004, s.  59