Różowe flamingi
Istota tego artykułu dotyczącego kino jest do sprawdzenia (czerwiec 2008).
Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia . Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż tutaj punkty do sprawdzenia .
Różowe flamingi
John Waters
| Produkcja | John Waters |
|---|---|
| Scenariusz | John Waters |
| Główni aktorzy |
John Waters |
| Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
| Trwanie |
93 min. wznowienie 108 min. |
| Wyjście | 1972 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Różowe flamingi to amerykański film przez Johna Watersa , wydany w lutym 1972 r .
Streszczenie
Rzecz dzieje się w 1970 roku w Baltimore , Maryland (Stany Zjednoczone).
Divine - który ma się ukryć przed policją nazywa siebie Babs Johnson - właśnie przeniósł się do przyczepy ze swoją prostoduszną matką Edie, która żyje tylko z miłości do jajek, jej synem Crackersem z osobliwymi obyczajami seksualnymi i ich przyjacielem Cotton, który ma tendencje do podglądania . Razem prowadzą spokojne życie, aż pewnego dnia magazyn „Boski” zostaje nazwany „najbardziej obrzydliwą żywą istotą na tej planecie”. To wtedy Connie i Raymond Marble, para równie podłych fetyszystów , przepojonych zazdrością, będzie dążyć do zdetronizowania Boskości. The Marbles zarządzają handlem dziećmi: porywają młode kobiety, które ich kamerdyner zapładnia, i izolują je podczas ciąży, a następnie odsprzedają dzieci parom lesbijskim . Zarobione w ten sposób pieniądze są wykorzystywane do finansowania sieci dilerów sprzedających heroinę w szkołach. Raymond jest także ekshibicjonistą. Aby osiągnąć swój cel, najpierw zatrudnią Cookie do szpiegowania Divine ...
Boska, która uważa tę postawę za heretycką, w końcu skazuje ich na śmierć za to, że chciała ukraść jej tytuł i sama wykonuje ich egzekucję na oczach dziennikarzy, których ostrzegała.
Karta techniczna
- Tytuł: Pink Flamingos
- Reżyser: John Waters
- Scenariusz: John Waters
- Zdjęcia: John Waters
- Kostiumy i makijaż: Van Smith
- Zestawy: Vincent Peranio
- Montaż: John Waters
- Muzyka: John Waters
- Produkcja: John Waters
- Dystrybucja: New Line Cinema
- Budżet: 10000 USD
- Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
- Język: angielski
- Format: kolory - 16 i 35 mm
- Czas trwania: 93 min
- Data wydania :
- Stany Zjednoczone :17 marca 1972(Baltimore)
- Niemcy Zachodnie :Październik 1979
- Japonia :21 czerwca 1986
- Zabronione poniżej 16 lat
Dystrybucja
- Divine : Divine / Babs Johnson
- Edith Massey : Edie, matka Divine
- Danny Mills : Crackers, Divine's Son
- Mary Vivian Pearce : Bawełna
- Mink Stole : Connie Marble
- David Lochary : Raymond Marble
- Cookie Mueller : Cookie, badacz
- Channing Wilroy : Channing, lokaj
- Paul Swift (w) : Eggman
- Susan Walsh (w) : Suzie
- Linda Olgierson: Linda
- Pat Moran: Patty Hitler
- Steve Yeager (w) : Nat Curzan, dziennikarz Tattler
- Elizabeth Coffey (w) : dziewczyna z penisem
- John Waters : głos pana Jaya (narrator)
Oryginalna ścieżka dźwiękowa
- The Swag - Link Wray and His Ray Men
- Intoxica - The Centurions (en)
- Jim Dandy - LaVern Baker
- Nie jestem młodocianym przestępcą - Frankie Lymon i nastolatki
- Dziewczyna nie może na to poradzić - Little Richard
- Ooh! Look-A There, Ain't She Pretty - Bill Haley and His Comets
- Chicken Grabber - The Nighthawks (en)
- Wszystkiego najlepszego, wszystkiego najlepszego, kochanie - The Tune Weavers (pl)
- Różowy szampan - The Tyrones (en)
- Surfin 'Bird - The Trashmen
- Zamieszki w bloku nr 9 - Robins
- (Ile kosztuje) Ten piesek w oknie - Patti Page
Bibliografia
- Do rodziny Mansonów : Film jest poświęcony Sadie, Katie i Lesowi , trzem członkom. Sadie to pseudonim Susan Atkins , widziany w filmie przedstawionym na stole w Connie i Raymond Marble's. Ponadto, kiedy Divine jedzie do miasta, przechodzi przed murem, na którym jest oznaczony FREE TEX WATSON XX , to znaczy „Free Tex Watson ”, członek rodziny również i prawe ramię Charlesa Mansona .
- W filmie La Blonde et moi : scena, w której Boskie rozpórki na ulicach Baltimore w wysokości dziewczyna nie poradzę przez Little Richard pochodzi z filmu przez Franka Tashlin , kiedy Jayne Mansfield, podczas spacerów, powoduje mieszać męskie postacie. Tutaj Divine przyciąga wzrok, ale bardziej ze względu na swój marginalny wygląd niż wygląd pin-up.
Anegdoty
- W swoim jednoosobowym programie This Filthy World ( 2006) John Waters ujawnia, że scena, w której Divine zjada łajno, jest autentyczna.
- Aktor, który gra rolę „śpiewającego dupka” na przyjęciu Divine'a, nie chciał się pojawić w napisach końcowych.
- W filmie dokumentalnym Divine Trash (1998) Mink Stole mówi, że aby mieć ten pomarańczowy kolor włosów (który wtedy nie istniał w farbie), najpierw ufarbowała go na biało, a następnie zmieszała czerwony tusz. Do szamponu i umyła jego włosy dzień przed filmowaniem. David Lochary użył wkładu z niebieskim filcem, który otworzył na pół i potarł nim włosy.
- Tex Watson , do którego odwołuje się reżyser, został skazany i skazanyPaździernik 1971, a film pochodzi z Luty 1972 ; jest to więc fakt aktualny.
Linki zewnętrzne
- Zasoby audiowizualne :
- Allocine
- Quebec Cinematheque
- Baza danych filmów
- (en) Allmovie
- (en) American Film Institute
- (en) Internetowa baza danych filmów
- (w) ŚWIATŁO
- (od) OFDb
- (en) Rotten Tomatoes