Pierre Maubé

Pierre Maubé Obraz w Infobox. Pierre Maubé w 2014 roku Biografia
Narodziny 8 grudnia 1962
Saint-Gaudens
Narodowość Francuski
Czynność Poeta

Pierre Maubé to urodzony francuski poeta 8 grudnia 1962w Saint-Gaudens ( Haute-Garonne ), we francusko-włoskiej rodzinie. Po studiach historycznych w Tuluzie i Paryżu mieszkał od 1983 do 2011 roku w regionie paryskim. Bibliotekarz, pracował w różnych paryskich uczelniach, w tym w BDIC , IUFM w Paryżu i bibliotece Sainte-Barbe , następnie od 2011 do 2013 kierował miejską biblioteką medialną Pontivy ( Morbihan ). PrzyjmujePaździernik 2013kierownictwo Konserwatorium Muzycznego Guy Lafitte i międzygminnej biblioteki medialnej Wspólnoty Gmin Saint-Gaudinois zostaje wmarzec 2017dyrektor ds. kultury wspólnoty gmin Coeur i Coteaux du Comminges , następnie wpaździernik 2020, odpowiedzialny za misję w służbie kulturalnej tej samej wspólnoty.


Grafika

Pierre Maubé jest „przemytnikiem” w takim samym stopniu jak poeta: uważny czytelnik dzisiejszej produkcji poetyckiej, zwłaszcza niewielkiego wydania niezależnego, jest jednym z tych, którzy pracują nad zbliżeniem wszystkich aktorów w tej dziedzinie. jakikolwiek duch kaplicy.

Jego praca osobista trzeźwo wyraża głęboką trudność w życiu, ale także nieredukowalną nadzieję, dwa nierozłączne wymiary („postulaty” w sensie baudelaire'a). To poezja migotania pamięci, wahania, utraty tożsamości, porażki (często wracają do niej słowa „ślepy”, „spragniony”, „błoto”, „kurz”, „potknięcie się”, „po omacku”), jako przewidywany wysiłek („start”, „marsz”) w kierunku możliwej genezy. Pisanie, w którym tożsamość, świadomość, klarowność często wydają się zanurzone w słownym, a nawet przedwerbalnym przepływie, pochodzącym z przeszłości sprzed pamięci, przeszłości wspólnej dla wszystkich.

Jego pierwsze teksty, publikowane od 1982 r., Wskazują i zachęcają go kolejno Serge Pey , Jacques Réda , Jean Grosjean i Claude Nougaro .

W zbiorze Ostatni wilk zmienia rejestr, porzucając wiersz i łącząc „opowiadania poetyckie”, opowiadania czy prozę poetycką, na różne tematy: przywołania historyczne, intymne anegdoty, medytacje nad pismem i jego paradoksami. Zawiera hołd dla Aloysiusa Bertranda . Jego następna kolekcja, The Bear's Skin , jest bardziej niejednorodna i zawiera na przemian wolne wersety, regularne wersety i prozę.

Jeśli odważymy się zapytać go, kim są współcześni poeci, którzy mieli na niego wpływ, przytacza wiele nazwisk ... wśród których wymienimy nazwiska Gabrielle Althen , Claudine Bohi , Pierre'a Dhainauta , Antoine'a Emaza , Jean-Yves Massona , Thierry'ego Metza , Bernarda Noël , Franck Venaille , a także włoscy poeci Luciano Erba , Mario Luzi , Roberto Mussapi i argentyński poeta Roberto Juarroz .

cytaty

- Oczywiście, że przemawia układ słów. Ale także, że pozwala mówić, że pozwala narodzić się plotkom, biologicznym, geologicznym, sokom i lawom oraz hałasowi w tle. Akord musi być nie tylko właściwy, musi rezonować, ustąpić miejsca bardzo odległemu dźwiękowi, który nagle nas zbliża. W tej nagłości, tej erupcji, tej erupcji jest przemoc. "

„Niektórzy ludzie ubierają się na czarno, ja jestem na czarno. Czasami wychodzi, zamienia się w atrament na białej kartce. Mówisz, że piszę, ale wychodzi po prostu czerń. "

(fragmenty z wydania Last Wolf , Bérénice, 2010)

Zajęcia

Pierre Maubé jest członkiem rad redakcyjnych dwóch czasopism: Arpa ( Clermont-Ferrand , setny numer w 2011 r.) I Place de la Sorbonne ( Paryż , pierwszy numer w 2011 r.). Z Markiem Fontaną i Monique Calinon założył recenzję Linea ( Paryż , 6 numerów od 2002 do 2006). Należał do komitetu czytelniczego recenzji Sapriphage ( Nanterre , już się nie ukazuje).

Webmaster od Maj 2006ze współczesnej witryny poezji francuskiej Poesiemaintenant .

Regularny współpracownik internetowego przeglądu Recours au Poème ( http://www.recoursaupoeme.fr/ ).

Członek założyciel Vers la Seine kolektywu , łącząc sześć poetów z Yvelines działu , obok Paula de Brancion , Gilles Cheval , Gwen Garnier Duguy , Bernard Moreau i Cécile Oumhani .

Członek jury Nagrody PoésYvelines 2008 oraz Nagrody Pamięci Zawodowej dla Nauczycieli Szkół w stowarzyszeniu Printemps des Poètes od 2006.

Założyciel stowarzyszenia Friends of Béatrice Douvre , obok Gabrielle Althen , Isabelle Raviolo , Oliviera Kachlera i Jean-Yves Massona .

Pierre Maubé opublikował również liczne teksty (wiersze, opowiadania, notatki do czytania, artykuły, opracowania krytyczne itp.) W latach 1982-2021 w około pięćdziesięciu recenzjach literackich, w tym: À Contre Silence , Arc-en-Seine , Arpa , La Barbacane , La Bartavelle , Cairns , Décharge , Diérèse , Encres vagabondes , Encres Vives , Estuaria (Luksemburg), Friches , Froissart , Horizons 21 , L'Imprevue (francusko-amerykański magazyn w Bostonie ), Info-Poésie , Linea , Le Matin rozpięty , Meteor , Multiples , Nunc , Odade , Parterre verbal , Passerelle Lettres et Arts , Place de la Sorbonne , Poésie sur Seine , Polyphonies , La Sape , Sapriphage , Sarrazine , Souffles , Spered Gouez , Thauma , Traces , Verso , Voix d 'ink , Poglądy z dzieciństwa ...

a także na różnych stronach internetowych: Poezibao , Le Printemps des poètes , La Web de 1'Un , La vie littéraire , Biloba , Les livres de Sophie , Guy Allix , Chemins battus , Recours au Poème , My book ...

Jest prezentowany w dziewięciu antologiach:  L'Année poétique 2008 ( wydania Seghers , 2008); My, mnogość ( Le Temps des cerises , 2011); Chemin des Poètes 2011 w Printemps de Durcet  ; Dzieciństwo: spojrzenia poetów (wydania Bruno Doucey , 2012); Xavier Grall wśród swojej rodziny (wydania Rafael de Surtis , 2013); Wolność tworzenia, wolność krzyku (PEN Club, wydanie Henry, 2014); Wspólne wibracje: poetyckie chwile z Théâtre d ' Aurillac (wydania La Porte des Poètes , 2014); Pasażerowie na wygnaniu (wydania Bruno Doucey , 2017); Le Désir de la lettre: szklane litery ( MusVerre de Sars-Poteries i Bernard Chauveau Édition , 2021); a także w czterech kalendarzach poezji francuskojęzycznej 2008, 2009, 2010 i 2011 (wydawnictwo Alhambra, Bruksela).

Kilka jego wierszy zostało przetłumaczonych na język angielski i rosyjski (czasopisma literackie z Bostonu i Moskwy).

Trzy jego wiersze zostały przygotowane do muzyki przez Guy Allix ( Mały chłopiec ), Maurice Clément-Faivre ( Serial amoureuse ) i Marc Fontana ( Po drugiej stronie Ziemi ).

Dwa z jego artykułów: Jak publikować jego wiersze oraz recenzje i biblioteki poezji: wieczne rozczarowanie? zostały opublikowane na czterech stronach internetowych: La République des Lettres ( Pierre Assouline ), Poezibao ( Florence Trocmé ), Le Printemps des Poètes ( Jean-Pierre Siméon ) i La Toile de l'One ( Alain Boudet ).

Wraz z Markiem Fontaną koordynował dokumentację Pierre'a Dhainauta w ramach przeglądu Arpa (nr 114,październik 2015str. 3-23), z okazji osiemdziesiątych urodzin poety.

Nagrody literackie

Pracuje

Kolekcje

Książki artystów

Antologie

Wstępy

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. „Pisarz odpowiedzialny za bibliotekę”, konsultacja z Ouest-France w dniu 16 lipca 2011 r
  2. Wywiad z autorem, traktat Serge Pey (czerwiec 1983), listy od Jacquesa Rédy (wrzesień 1985) i Claude Nougaro (marzec 2002).
  3. Paryż , wydania Bérénice, 2010
  4. Paryż , wydania Le Pont 9, 2010