Pierre Langlais

Francuski generał 3 etoiles.svg Pierre Langlais
Pierre Langlais
Porucznik Langlais w 1932 roku
Przezwisko „Facet Pierre”
Narodziny 2 grudnia 1909
Pontivy , Francja
Śmierć 17 lipca 1986(77 lat)
Vannes , Francja
Pochodzenie Francuski
Wierność Francja
Uzbrojony Armia (piechota kolonialna, potem spadochroniarze)
Stopień Dywizja generalna
Lata służby 1930 - 1965
Przykazanie GAP 2 w Dien Bien Phu
Konflikty II wojna światowa w
Indochinach
Wyczyny broni Kampania Francji i Alzacji (1944-1945)
Bitwa pod Điện Biên Phủ
Nagrody Wielki Krzyż Legii Honorowej

Croix de guerre 1939-1945
Inne funkcje Prezes Stowarzyszenia Absolwentów Dien Bien Phu

Pierre Charles Albert Marie Langlais (ur2 grudnia 1909w Pontivy w Morbihan , zmarł dnia17 lipca 1986w Vannes ) to francuski oficer, który walczył w II wojnie światowej i wojnie indochińskiej . Wiadomo, że dowodził "środkowym sektorem" okopanego obozu Dien Bien Phu , zastępując pułkownika Gauchera , zabitego13 marca 1954, podczas pierwszego ataku wietnamskiego .

Biografia

Pochodzenie

Pochodzący z Pontivy , opuścił Saint-Cyr w 1930 roku, wybrał piechotę kolonialną i był porucznikiem w sudańskich woźnicach wielbłądów .

Druga wojna światowa

Uczynił kampanii we Francji w latach 1939-1940 i walk w Tunezji , we Włoszech , w Vosges i Niemiec w 1 st Army of Lattre de Tassigny generalnego .

Wojna indochińska

Wyjeżdża do Indochin w Październik 1945z 9 e dywizją piechoty kolonialnej ( 9 e DIC), w której kontroluje trzeci batalion 6 RIC. Walczył podczas pierwszej wojny indochińskiej, aw szczególności podczas bitwy pod Hanoi wGrudzień 1946.

Walczył w Centre Annam iw północnym Laosie podczas drugiego dwuletniego pobytu w 1949 roku.

Następnie zamówił we Francji w Październik 1951na 1 st  półbrygady skoczków (1 DBCCP) przed powrotem do raz trzeci IndochinCzerwiec 1953.

Operacja Castor

Podpułkownik, dowodzi GAP 2, jedną z dwóch spadochronowych grup spadochronowych pod rozkazami generała Gillesa, którzy wskakują na Dien Bien Phu z20 listopada 1953.

Jego GAP 2 obejmuje:

  • 1 st BEP (spadochron obce czołgów) C Maurice Guiraud
  • 5 th BPVN (batalion wietnamski powietrzu) z CNE Jacques Bouvery zastąpionyGrudzień 1953 przez Cne André Botella
  • 8 PL PCB (spadochron wstrząs czołgów) z Cne pierre Tourreta

GAP (1 ppłk Louis Fourcade zawiera tymczasem 6 th PCB CBA Marcel Bigeard , z 1 ul PCB i 2/ 1 st CPR . Bataliony podniesiono wkrótce po ze spadochronem).

Langlais skacze z 1 st BEP,21 listopada, ale skręca kostkę podczas lądowania i zostaje ewakuowany do Hanoi. Kilka tygodni później powrócił do Dien Bien Phu z pułkownikiem de Castries, który zastąpił generała Gillesa , jako dowódca bazy powietrzno-lądowej.

Dien Bien Phu

„Szef sztabu, pułkownik Keller, jest w depresji (ewakuujemy go samolotem), a pułkownik Piroth , dowodzący artylerią, popełnia samobójstwo. Na szczęście centralną pozycją kieruje podpułkownik Langlais. "

Awansowany na pułkownika 16 kwietnia 1954podczas bitwy Langlais otrzymał swoje pagony z rąk generała de Castries . Ponieważ są czerwone (Castries to spahi ), farbuje je na czarno indyjskim atramentem. Langlais mocno wierzy w zwycięstwo; 1 st maja wysłał końcowy wniosek do Hanoi , który kończy się bezczelnością więcej niż uzasadnione  : „Nawet ty, wygramy tę bitwę! "

Został wzięty do niewoli 7 maja jak cały garnizon obozu.

Oficerowie i żołnierze, 16 000 ludzi było częścią garnizonu: było 1726 zabitych, 1694 zaginionych, 5234 rannych i 10823 więźniów, z których zaledwie 3290 wróciło przy życiu. Po stronie Wietnamu liczba ofiar śmiertelnych szacuje się na około 15 do 20 000 zabitych i od 20 do 25 000 rannych.

Koniec życia

Pierre Langlais był wówczas dowódcą brygady powietrznodesantowej w Algierii, a następnie 22 e RIMa i sektora Maghnia w latach 1955-1959.

Zakończył karierę jako generał dywizji w 1968 roku po czym awansował na dowódcę naczelnego w Senegalu następnie dowódca 20 th Airborne Brigade w Pau .

Od 1969 do 1984 był prezesem National Association of Fighters of Dien Bien Phu .

Na całe życie naznaczony tragedią Dien Bien Phu i niewoli w obozach koncentracyjnych Viet-Minh, cierpiący na ciężką depresję, Pierre Langlais bronił się przed swoim mieszkaniem w porcie Vannes na17 lipca 1986.

Dekoracje

Wstążki

Załączniki

Publikacje

Pisze książkę o swoich doświadczeniach w Dien Bien Phu:

  • Dien Bien Phu. Paryż: Éditions France-Empire, 1963. 261 str. Paryż: Presses Pocket, 1969. 253 str.

Źródła

Uwagi i odniesienia

  1. Jego identyfikator radiowy podczas bitwy pod Dien Bien Phu
  2. Salan, Raoul. , Wspomnienia: koniec imperium , Presses de la Cité,1972( OCLC  221618301 , czytaj online )
  3. Jean Sévillia , „Diên Biên Phu: 57 dni heroizmu”, Le Figaro Magazine 04/09/2004 wersja online na stronie Jean Sévillia .
  4. Narodowe Stowarzyszenie Bojowników Dien Bien Phu

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne