![]() | ||
![]() Porucznik Langlais w 1932 roku | ||
Przezwisko | „Facet Pierre” | |
---|---|---|
Narodziny |
2 grudnia 1909 Pontivy , Francja |
|
Śmierć |
17 lipca 1986(77 lat) Vannes , Francja |
|
Pochodzenie | Francuski | |
Wierność | Francja | |
Uzbrojony | Armia (piechota kolonialna, potem spadochroniarze) | |
Stopień | Dywizja generalna | |
Lata służby | 1930 - 1965 | |
Przykazanie | GAP 2 w Dien Bien Phu | |
Konflikty |
II wojna światowa w Indochinach |
|
Wyczyny broni | Kampania Francji i Alzacji (1944-1945) Bitwa pod Điện Biên Phủ |
|
Nagrody |
Wielki Krzyż Legii Honorowej Croix de guerre 1939-1945 |
|
Inne funkcje | Prezes Stowarzyszenia Absolwentów Dien Bien Phu | |
Pierre Charles Albert Marie Langlais (ur2 grudnia 1909w Pontivy w Morbihan , zmarł dnia17 lipca 1986w Vannes ) to francuski oficer, który walczył w II wojnie światowej i wojnie indochińskiej . Wiadomo, że dowodził "środkowym sektorem" okopanego obozu Dien Bien Phu , zastępując pułkownika Gauchera , zabitego13 marca 1954, podczas pierwszego ataku wietnamskiego .
Pochodzący z Pontivy , opuścił Saint-Cyr w 1930 roku, wybrał piechotę kolonialną i był porucznikiem w sudańskich woźnicach wielbłądów .
Uczynił kampanii we Francji w latach 1939-1940 i walk w Tunezji , we Włoszech , w Vosges i Niemiec w 1 st Army of Lattre de Tassigny generalnego .
Wyjeżdża do Indochin w Październik 1945z 9 e dywizją piechoty kolonialnej ( 9 e DIC), w której kontroluje trzeci batalion 6 RIC. Walczył podczas pierwszej wojny indochińskiej, aw szczególności podczas bitwy pod Hanoi wGrudzień 1946.
Walczył w Centre Annam iw północnym Laosie podczas drugiego dwuletniego pobytu w 1949 roku.
Następnie zamówił we Francji w Październik 1951na 1 st półbrygady skoczków (1 DBCCP) przed powrotem do raz trzeci IndochinCzerwiec 1953.
Operacja CastorPodpułkownik, dowodzi GAP 2, jedną z dwóch spadochronowych grup spadochronowych pod rozkazami generała Gillesa, którzy wskakują na Dien Bien Phu z20 listopada 1953.
Jego GAP 2 obejmuje:
GAP (1 ppłk Louis Fourcade zawiera tymczasem 6 th PCB CBA Marcel Bigeard , z 1 ul PCB i 2/ 1 st CPR . Bataliony podniesiono wkrótce po ze spadochronem).
Langlais skacze z 1 st BEP,21 listopada, ale skręca kostkę podczas lądowania i zostaje ewakuowany do Hanoi. Kilka tygodni później powrócił do Dien Bien Phu z pułkownikiem de Castries, który zastąpił generała Gillesa , jako dowódca bazy powietrzno-lądowej.
Dien Bien Phu„Szef sztabu, pułkownik Keller, jest w depresji (ewakuujemy go samolotem), a pułkownik Piroth , dowodzący artylerią, popełnia samobójstwo. Na szczęście centralną pozycją kieruje podpułkownik Langlais. "
Awansowany na pułkownika 16 kwietnia 1954podczas bitwy Langlais otrzymał swoje pagony z rąk generała de Castries . Ponieważ są czerwone (Castries to spahi ), farbuje je na czarno indyjskim atramentem. Langlais mocno wierzy w zwycięstwo; 1 st maja wysłał końcowy wniosek do Hanoi , który kończy się bezczelnością więcej niż uzasadnione : „Nawet ty, wygramy tę bitwę! "
Został wzięty do niewoli 7 maja jak cały garnizon obozu.
Oficerowie i żołnierze, 16 000 ludzi było częścią garnizonu: było 1726 zabitych, 1694 zaginionych, 5234 rannych i 10823 więźniów, z których zaledwie 3290 wróciło przy życiu. Po stronie Wietnamu liczba ofiar śmiertelnych szacuje się na około 15 do 20 000 zabitych i od 20 do 25 000 rannych.
Pierre Langlais był wówczas dowódcą brygady powietrznodesantowej w Algierii, a następnie 22 e RIMa i sektora Maghnia w latach 1955-1959.
Zakończył karierę jako generał dywizji w 1968 roku po czym awansował na dowódcę naczelnego w Senegalu następnie dowódca 20 th Airborne Brigade w Pau .
Od 1969 do 1984 był prezesem National Association of Fighters of Dien Bien Phu .
Na całe życie naznaczony tragedią Dien Bien Phu i niewoli w obozach koncentracyjnych Viet-Minh, cierpiący na ciężką depresję, Pierre Langlais bronił się przed swoim mieszkaniem w porcie Vannes na17 lipca 1986.
Pisze książkę o swoich doświadczeniach w Dien Bien Phu: