| Pierre Dabezies | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Poseł francuski | |
| 2 lipca - 3 grudnia 1981 ( 5 miesięcy i 1 dzień ) |
|
| Wybór | 21 czerwca 1981 |
| Okręg wyborczy | 2 nd w Paryżu |
| Legislatura | VII e ( V Republika ) |
| Grupa polityczna | Powiązane z PS |
| Poprzednik | Tomasz Abel |
| Następca | Jacques Dominati |
| Biografia | |
| Data urodzenia | 9 lutego 1925 |
| Miejsce urodzenia | Casablanca ( francuski protektorat w Maroku ) |
| Data śmierci | 22 listopada 2002 r. |
| Miejsce śmierci | Clamart ( Hauts-de-Seine , Francja ) |
| Narodowość | Francuski |
| Małżonka | Anne-Marie Bouchet Marie-Catherine Dumont |
| Zawód | Oficer spadochronowy, profesor prawa publicznego |
Pierre Dabezies , urodzony dnia9 lutego 1925w Casablance i zmarł dnia22 listopada 2002 r.w Clamart jest francuskim wojskowym , naukowcem i politykiem . Został wybrany zastępca dla 2 -go okręgu w Paryżu podczas wyborów parlamentarnych w 1981 roku , ale jego wybór był stwierdzić nieważność3 grudnianastępnie przez Radę Konstytucyjną .
Syn Jeanne i Étienne Dabezies, porzucił przygotowania do Szkoły Morskiej, by w wieku 18 lat zaciągnąć się jako spadochroniarz w Siłach Wolnej Francji . W 1945 roku wstąpił do Specjalnej Szkoły Wojskowej Saint-Cyr (Coëtquidan), promując EMIA Victoire. Karierę wojskową wykonywał jako oficer spadochronowy dla wojsk marynarki wojennej, w szczególności w wielu teatrach operacji zagranicznych, w Indochinach, Korei, Madagaskarze i Algierii.
W tym samym czasie uzyskał doktorat z prawa publicznego, a następnie doktorat z nauk politycznych. W 1956 połączył siły z generałem de Bollardière, wrogim torturom w Algierii. W 1958 był adiutantem ministra sił zbrojnych Pierre'a Messmera .
W 1962 ukończył Szkołę Wojenną Stanów Zjednoczonych, aw 1966 - Francuskie Szkołę Wojenną. Armię opuścił w stopniu pułkownika.
W 1969 został przyjęty do agregacji prawa publicznego i nauk politycznych. Powołany na Wydział Prawa w Paryżu w 1970 r., większość swojej kariery naukowej spędził na Uniwersytecie Paris I Panthéon-Sorbonne, gdzie kierował katedrą nauk politycznych. Wykładał tam prawo konstytucyjne. Jednocześnie jest profesorem w Instytucie Studiów Politycznych w Paryżu oraz w Krajowej Szkole Administracji. Jest jednym z pionierów studiów z zakresu socjologii wojskowości i obrony narodowej. Stworzył w Paryżu I Centrum Studiów Politycznych Obrony (CEPODE).
Radny Paryżu od 1977 do 1983 roku wspierany Françoisa Mitterranda kandydaturę do wyborów prezydenckich w 1981 roku . Zostaje wybrany zastępca 2 nd okręgu Paryżalipiec 1981, ale jego wybór został unieważniony przez Radę Konstytucyjną w grudzień 1981.
Zostań francuskiego ambasadora do Gabonu w 1982 piastował to stanowisko aż do roku 1986. W roku 1989 powierzono mu przez Jean-Pierre Chevènement z misją w sprawie reformy Saint-Cyr.
Przewodniczył Fundacji Studiów Obrony Narodowej (FEDN) w latach 1989-1993 oraz stowarzyszeniu Francja-Gabon w latach 1990-1994. Wstąpił do Akademii Nauk Zamorskich , zanim poparł kandydaturę Jean-Pierre'a Chevènementa , któremu doradzał w Wybory prezydenckie w 2002 roku .