Pierre-Jules Billon

Pierre-Jules Billon Biografia
Narodziny 1960
Czynność Perkusista
Inne informacje
Instrument Instrument perkusyjny

Pierre-Jules Billon to perkusista, perkusista, multiinstrumentalista i kompozytor. Kwalifikowany jako „perkusista barokowy”, zajmuje się kulturą popularną i kulturą naukową: balową, cyrkową, teatralną. Poświęca się przede wszystkim muzyce tanecznej i sztukom performatywnym - także komponuje na ekran.

Elementy biograficzne

Fanfary, energia balu są źródłem powołania tubylca z Ain. Pierre-Jules Billon zaczął od saksofonu, a potem wybrał perkusję. W latach 80. przez cztery lata grał na perkusji w orkiestrze akordeonisty-aranżera Jacky'ego Mallereya w Palais d'Hiver (Lyon) , znanej z tego, że była największą salą muzyczną w Europie. Jedyny werdykt brzmiał „Ludzie tańczą albo nie tańczą”. Pierre-Jules Billon założył z akordeonistą Clémentem Robinem Le Petit Orchestre de Poche (POP), który często występuje na balach.

Twórca i wykonawca muzyki dla Archaos i Cirque Baroque, któremu towarzyszył w ich międzynarodowym sukcesie, Pierre-Jules Billon ma na swoim koncie tysiąc cyrkowych występów, z osiemnastoletnim koncertowaniem - grał także w Alexis Grüss , z Salam Toto Company , Centaur Theatre i Here or There Company, której jest jednym z założycieli. Podczas "halucynacyjnych przygód Archaosa i barokowego cyrku" widzi, jak współczesny cyrk przechodzi od małej grupy alternatywnej do dużej struktury podczas światowej trasy koncertowej.

Autorski cyrk i urodzajne laboratorium, Barokowy Cyrk, wzywa tego anty-purystę do tworzenia muzycznych przedstawień inspirowanych Voltaire'em ( Candides ), Mary Shelley ( Frankenstein ) czy Mishimą. Na styl Pierre-Julesa Billona w tamtym czasie wpłynęły Mano Negra , Bérus ( Bérurier Noir ), Green Negresses , the Pogues , z którymi był związany. Perkusista cyrkowy odgrywa tradycyjnie ważną rolę interpunkcji i rytmu: intonuje i dramatyzuje występy akrobatów. Ta konwencjonalna rola perkusisty cyrkowego wymagała rozszerzenia: w przypadku Archaos lub Cirque Baroque często obserwuje się nowe użycie kontrastu, muzycznego zwrotu. Barokowy implikuje żywiołowość i kontrast.

Le Cirque Baroque prezentuje Ningen (1998), inspirowane przez Mishima , w szczególności Confession d'un Masque , w tym samym roku Benoît Jacquot , jego film L'Ecole de la chair (1998) zaczerpnięty z powieści pisarza i przetransponowane do Zachodu. Jeśli Ningen zawiera postacie z kabuki, muzyka pozostaje rock'n roll'em; przy tej kreacji Pierre-Jules Billon z pewnością słuchał wielu tradycyjnej japońskiej muzyki, ale także Roberta Frippa , Pink Floyda i Steve'a Reicha .

Kompozytor muzyki scenicznej Pierre-Jules Billon podpisał twórczość muzyczną utworów Becketta, Brechta, Calaferte, Koltèsa, Szekspira, Sofokle'a. Pracował w szczególności z Jean-Louisem Hourdinem i Sophie Loucachevsky . Relacja muzyki do narracji, do wykonywanej sceny, potrzeba rozwijania globalnego uniwersum, świata wyimaginowanego dla publiczności, pobudza go do współpracy z Jackym Mallereyem, z którym nie poprzestał na graniu w Palais Winter , ale też komponował już muzykę teatralną. Pierre-Jules Billon gra na scenie muzykę, którą skomponował, i dlatego wystąpił w kilku utworach Eugène Durifa . To wina Rabelais'a to „intymna uczta”, na której Pierre-Jules Billon łapie za scenę liry korbowej lub banjo.

Pierre Jules Billon jest także aktorem. Jego współpraca z Eugène Durifem prowadzi do występów muzycznych, w których role wykonują autor Eugène Durif i kompozytor Pierre Jules Billon, który czasem interpretuje tekst, a czasem własną muzykę. W ten sposób Le Cercle des Utopistes anonyme , spektakl przerywany piosenkami zinterpretowanymi przez Stéphanie Marc, rozwija łotrzykowski rejestr pomiędzy podróżami po wesołym miasteczku a kabaretem.

Muzyka cyrkowa

Muzyka teatralna

Dokumentalna muzyka filmowa

Uwagi i odniesienia

  1. The „  Archives du Spektakl  ” punktach go z tytułami kompozytor, muzyk i aktor.
  2. Le Progrès , Marc Dazy, „Pierre-Jules Billon, barokowy perkusista”, 7 stycznia 1999 r.
  3. Magazyn Perkusista , Fred Soupa "Pierre-Jules Billon, barokowy perkusista", luty 1999 r. W
  4. Le Progrès , Gisèle Lombard, „  Jacky Mallerey, akordeonista Pałacu Zimowego  ” , 11.04.2013, przeglądano 21.05.2014 .
  5. „  The Republican Echo  ” , Sylvie Chardon, The Small Pocket Orchestra animowała piłkę , 10.09.12.
  6. The Republican Echo , „  Czas kawiarni na świeżym powietrzu powrócił  ” , 08.05.13.
  7. Le Progrès , Cathy Dumoux, Cabrioles dans la cabane , Lyon, 25/05/2001, artykuł portretowy pod tytułem: „Pierre-Jules Billon: od orkiestry balowej do Compagnie de l'Echaudoir. Swędzący wirusem cyrkowym dawny Archaos i Barokowy Cyrk wyruszają na nową przygodę pod wielkim szczytem. "
  8. „Wszystkie te podróże prowadzą do spotkań. Jednym z nich jest Cyrk Barokowy i woła o to (…) Z tej wspólnej pasji do „cyrku autorskiego” narodziły się w latach 1992-2000 cztery dzieła: Noir Baroque , Candides , Frankenstein i Ningen ”, Cathy Dumoux, art. . cit.
  9. W szczególności w „  Théâtre du Rond-Point  ” (strona odwiedzona 18.05.2014), dla Żab, które płyną po wodzie , Podłoga krów , Tym razem beze mnie . Uzbrojony w "grzechotki, kastaniety i ksylofony" ( "  Le Monde , Fabienne Darge, 10.10.2002  " ) przedstawia się do zabawy. Czy żaby, które lecą na wodzie, mają skrzydła? Patrz także ( „  L'Humanité  ” , art. Jean-Pierre Léonardini i „  La Provence  ” , Valentin Léonard, 07.11.2007.
  10. „  Góra  ” , Thierry Marcilhac, „Eugène Durif i Pierre-Jules Billon zaprosili publiczność na kameralną ucztę”, 30.05.2013.
  11. „Pierre-Jules Billon, wspaniały muzyk, który przechodzi od liry korbowej do banjo i innych bębnów” w Le Progrès , „Teatr: wieczór z Rabelaisem”, Lyon, 26.09.2010.

Innych źródeł

Zobacz też

i posłuchaj: