Narodziny |
14 marca 1897 Cambrai |
---|---|
Śmierć |
7 lipca 1980(w wieku 83 lat) Thorigné-en-Charnie |
Pogrzeb | Cmentarz Père-Lachaise , cmentarz Montmartre |
Imię urodzenia | Pierre-Eugène Gustave Clairin |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Malarz , ilustrator , grawer , oporny |
Trening |
Paris School of Fine Arts (od1913) Ranson Academy (od1919) |
Mistrzowie | Fernand Cormon (od1913) , Paul Sérusier (od1919) |
Ruch | Szkoła Pont-Aven |
Pokrewieństwo | Georges Clairin (wujek) |
Nagrody |
Kawaler Legii Honorowej Croix de Guerre 1914-1918 Medal Wojskowy |
Pierre-Eugène Clairin urodził się w Cambrai ( północ ) dnia14 marca 1897i zmarł w Thorigné-en-Charnie ( Mayenne ) dnia7 lipca 1980jest francuskim malarzem , ilustratorem , rytownikiem i bojownikiem ruchu oporu .
Syn Léona Alphonse Clairina (ur 17 października 1844w Paryżu), oficer w 4 th kirasjerów w Cambrai, i Theresa Agnes Schiffa (urLuty 1865Nowy Orlean, Luizjana, Anglo-American opadania), Pierre-Eugène Clairin studiował w Anglii i wszedł do Ecole des Beaux-Arts w Paryżu w pracowni Fernand Cormon w 1913. On s „zaciągnął w kawalerii , a następnie, w 1915, w Siłach Powietrznych . Został pilotem wojennym i został odznaczony Croix de Guerre , Medalem Wojskowym i Legią Honorową .
W 1919 roku wstąpił do pracowni Paula Sérusiera w Académie Ranson . Poznał Maurice'a Denisa i Édouarda Vuillarda , którzy wprowadzili go do grawerowania i litografii. Jako dziecko przebywał latem w Bretanii, w rodzinie swojego wuja Georgesa Clairina , aw Salon d'Automne w 1921 roku prezentował bretońskie krajobrazy i wystawiał swoje obrazy z Pont-Aven w galerii Druet , gdzie spotyka Pierre'a Farrey'a . W 1927 roku podpisał kontrakt z galerią Bernheim , która wystawiała go w Nowym Jorku . W 1929 roku otrzymał nagrodę Abd-el-Tif . Spędził dwa lata w Villa Abd-el-Tif , którą przedłużył do 1934 roku podróżując do Maroka i południowej Algierii. Po 1945 roku będzie regularnie wracał do Algierii .
Po powrocie w 1934 r. Przeniósł się do Saint-Loup-de-Naud i na wystawę powszechną w 1937 r. Udekorował pawilony Île-de-France i Państwa Watykańskiego (za które zasłużył na złoty medal), a także Narodowe Konserwatorium Muzyczne . Zmobilizowany w 1939 r., A następnie zdemobilizowany w 1940 r. Zorganizował sieć bojowników ruchu oporu w Saint-Loup-de-Naud . W 1946 r. Wyjechał na misje i konferencje do Stanów Zjednoczonych. Pracował w szczególności dla Alberta Camusa , którego poznał w 1929 r. W Algierze przez Edmonda Charlota , w księgarni-galerii „les Vraies Richesses”. Wydał w szczególności wraz z wydaniami Rombaldi serię tablic poświęconych twórczości Camusa ( Małżeństwo , Wygnanie i Królestwo , Cudowna kobieta ) i Henry de Montherlant w 1950 r. Otrzymał Grand Prix de l'Île-de-France w 1957 roku. Od 1960 malował w szczególności w Île-de-France oraz w regionie Pont-Aven. Został wybrany członkiem Académie des beaux-arts w 1967 r. (Sekcja IV: Grawerowanie - Fotel 4), aw 1970 r. Prezesem Stowarzyszenia Malarzy-rytowników francuskich . Zmarł po powrocie z jednej z ostatnich wystaw w Pont-Aven , wLipiec 1980. Jego żona zmarła w 1977 roku.
Paul Sérusier napisał do Clairin, którą uważał za swojego duchowego następcę: „Chciałbym znaleźć w tobie spadkobiercę tradycji, którą przekazali mi moi mistrzowie i do której, jak sądzę, dodałem coś, jeśli nie ten mały porządek. Pierre-Eugène Clairin był jednym z ostatnich malarzy, którzy pracowali w pracowni Paula Gauguina w Lezaven Pont-Aven.