Narodziny |
8 września 1958 Marsylia |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Autor komiksów , aktor |
Różnica | Nagroda główna miasta Angoulême (1995) |
Philippe Vuillemin to urodzony dnia francuski artysta komiksowy i aktor8 września 1958w Marsylii .
Philippe Vuillemin wszedł do świata komiksów w 1977 roku , wymyślając opowiadania w L'Écho des savanes , Hara-Kiri i Charlie Mensuel . W przeciwieństwie do wyraźnych linii Hergé i jego spadkobierców, Vuillemin rysuje odważną i szorstką linią, jak Jean-Marc Reiser i Jack Davis , styl, który sam nazywa „brudną linią” .
W 1984 roku stworzył z Jackie Berroyerem Raoulem Teigneux przeciwko Druzesom . Czasami grając prowokację i specjalizując się w ostrym humorze, zapewnia kontynuację, po Reiserze i Coluche , serii Sales Blagues de l'Écho , skatologicznych opowieści, nad którymi pracuje z Jean-Marie Gourio . To właśnie z tym ostatnim Vuilleminowi zakazano publikacji w 1988 roku albumu Hitler = SS (wydania EPCO) ówczesnego ministra spraw wewnętrznych Charlesa Pasqua .
Tytułowa rola w historycznym dramacie René Féret z 1985 roku w Le Mystère Alexina, w której gra rolę hermafrodyty Camille / Alexina, pojawia się także w filmach The Man Who Was Not There tego samego reżysera, u boku Georgesa Descrières w 1986 roku, w Paulette, biedny mały miliardera przez Claude Confortès tego samego roku, a ostatnio w Avida przez Benoît Delépine i Gustave Kervern w 2006 roku.
W latach 80. był członkiem grupy muzycznej Dennis'Twist jako gitarzysta i basista (w skład tej grupy wchodzili autorzy komiksów wydawanych przez Les Humanoïdes Associés).
Następnie pracował dla różnych publikacji, takich jak L'Hebdo , Zoulou , Grand Café , Zéro i ZOO . W 1989 roku zilustrował Szatańskie wersety Ewangelii , tekst profesora Chorona .
W 1992 r. Brał udział wraz z profesorem Choronem i jego zespołem w przetrwaniu satyrycznej gazety La Grosse Bertha , tworząc tygodnik Hara-kiri pod nowym tytułem Hara-Kiri Le journal de l'Europe à feu et à sang ze wskazanymi po stronie tytułu Tygodniowe rozszerzenie La Grosse Bertha . Jego rysunki znajdują się na pierwszej stronie dziesięciu numerów krótkiego istnienia tego humorystycznego tygodnika.
W Styczeń 1995, przyznano mu Grand Prix miasta Angoulême . Co wywołuje złość i odejście ławy przysięgłych Morrisa . W 1998 roku współtworzył scenariusz do operetki profesora Chorona Pijana śmierć dla ojczyzny . Zaprojektował scenografię i zagrał rolę Hitlera . W 1999 roku zilustrował zbiór opowiadań Marc-Édouard Nabe , K.-O. i inne opowieści . W latach 2003-2004 współpracował (ilustracje własne i wnętrza) w miesięczniku pisarza La Vérité .
W 2004 r. Zilustrował program 7 jours au Groland na Canal + , najpierw wprowadzając do każdego programu szkice, w których wspomniano o „Groland Frères przedstawia” oraz z odbytem jako tłem, a następnie w programie na koniec roku. przedstawił każdy miesiąc Grolandais innymi szkicami, z tym samym tłem i napisem „Oooch! »Zdziwienie na koniec (program na koniec roku wrócił do„ dziur po kulach ”z 2004 roku. W 2017 roku, z okazji wizyty na festiwalu w Angoulême 2017 , zespół de Groland powtarza swoje szkice w Groland Le Zapoï w BD TV.
W 2015 roku dołączył do tygodnika satyrycznego Charlie Hebdo .