Philippe Martinon
Philippe Martinon
Philippe Martinon (urodzony dnia23 lipca 1859w Chalon-sur-Saône i zmarł dnia30 grudnia 1917w Paryżu ) był gramatykiem , lingwistą , métricienem , filologiem i tłumaczem języka francuskiego .
Jego życie, jego praca
Został przyjęty do agregacji gramatyki w 1891 r. I uczył w liceach w Annecy , Étampes , Alençon , Autun , Brest, a od 1896 r. Na emeryturze w 1913 r. W Algierze .
Najpierw wyróżnił się redagowaniem i wersyfikowanymi tłumaczeniami klasycznych dzieł greckich i łacińskich: Les Elégies de Tibulle (Paryż, Thorin, 1895, nagroda im. Julesa Janina Akademii Francuskiej); Les Amours d' Ovide (Paryż, Fontemoing, 1897); Dramaty Ajschylosa (Algier, w domu autora, 1904); Sophocles : Électre (Paryż, Fontemoing, 1907); Dramaty Eurypidesa (2 tomy, Paryż, Fontemoing, 1907 i 1908); Dramaty Sofoklesa (Dwaj Edyp i Antygona ) (Paryż, Fontemoing, 1908).
Od 1905 roku zaczął publikować ważne badania metryk francuskich ( Dictionary metodyczne i praktyczne z francuskich rymów , poprzedzone umową o wersyfikacji , Paryż, Larousse, 1905), którego szczyt jest jego praca doktorska obronił w 1911: The strofy . Studium historyczne i krytyczne nad formami poezji lirycznej we Francji od czasów renesansu (Paryż, Champion, 1911, 1912, Nowy Jork 1969, Genewa / Paryż 1989). Tezie tej towarzyszyła teza komplementarna: Ogólny repertuar zwrotki francuskiej od renesansu (Paryż, Champion, 1911, 1912, Paryż 1989).
Akademia Francuska przyznała mu nagrodę Saintour w 1912 roku oraz nagrodę Jules-Janin w 1896, 1908 i 1914 roku.
W 1913 roku opublikował Komentarz na temat prononce le français (Paryż, Larousse).
Pośmiertnie ukaże się jego wydanie Poésies de Malherbe (Paryż, Garnier, 1926, ze wstępem Maurice'a Allema ) i jego komentarz gramatyczny do parle en français (Paryż, Larousse, 1927).
Główne publikacje
-
Elegie Tibullusa, Lygdamusa i Sulpicia . Tekst poprawiony na podstawie prac filologicznych z dosłownym tłumaczeniem na wiersz oraz komentarzem krytycznym i wyjaśniającym autorstwa Philippe'a Martinona. Paryż: Thorin i syn, 1895.
-
Miłość Owidiusza . Tłumaczenie dosłowne na francuski werset z poprawionym tekstem, komentarzem wyjaśniającym i archeologicznym, notatką i indeksem, autorstwa Ph. Martinona, profesora Lycée d'Alger, laureata Akademii Francuskiej. Paryż: Fontemoing, 1897.
- Sofokles: Oedipus to Colonus . Tłumaczenie na werset autorstwa Philippe'a Martinona. Paryż: Fontemoing, 1899.
- Sofokles: król Edyp . Tłumaczenie na werset autorstwa Philippe'a Martinona. Paryż: Fontemoing, 1899.
- Sofokles: Antygona . Tłumaczenie na werset autorstwa Philippe'a Martinona. Paryż: Fontemoing, 1900.
-
Dramaty Ajschylosa . Tłumaczenie na język francuski przez Philippe'a Martinona, nauczyciela w Lycée d'Alger. Algier: w domu autora, 1904.
-
Metodyczny i praktyczny słownik francuskich rymów, poprzedzony traktatem o wersyfikacji . Paryż: Larousse, 1905. Liczne wznowienia.
- Sofokles: Electra . Tłumaczenie na werset autorstwa Philippe'a Martinona. Paryż: Fontemoing, 1907.
-
Dramaty Eurypidesa , t. 1, Alceste, Hécube, Hippolyte . Tłumaczenie na wiersz przez Philippe'a Martinona, nauczyciela w liceum w Algierze. Paryż: Fontemoing, 1907.
-
Dramaty Eurypidesa , t. 2, dwa Iphigenias, Medea . Tłumaczenie na werset autorstwa Philippe'a Martinona, nauczyciela w liceum w Algierze. Paryż: Fontemoing, 1908.
-
Dramaty Sofoklesa (Dwa Edypa i Antygona) . Tłumaczenie na wiersz przez Philippe'a Martinona, nauczyciela w liceum w Algierze. Książka koronowana przez Akademię Francuską. Nowa edycja. Paryż: Fontemoing: 1908.
-
Strofy. Studium historyczne i krytyczne nad formami poezji lirycznej we Francji od czasów renesansu . Praca doktorska w listach przedstawionych na Wydziale Literatury Uniwersytetu Paryskiego przez Ph. Martinona, profesora nadzwyczajnego Lycée d'Alger. Paryż: mistrz, 1911.
-
Ogólny repertuar zwrotki francuskiej od czasów renesansu . Praca uzupełniająca przedstawiona na Wydziale Listów Uniwersytetu Paryskiego przez Ph. Martinona, profesora Lycée d'Alger. Paryż: mistrz, 1911.
-
Strofy. Studium historyczno-krytyczne nad formami poezji lirycznej we Francji od renesansu z chronologiczną bibliografią i ogólnym repertuarem . Paryż: mistrz, 1912.
-
Jak wymówić francuski, kompletny traktat o praktycznej wymowie z nazwami własnymi i słowami obcymi . Paryż: Larousse, 1913. Liczne wznowienia.
- (Z Mauricem Allemem [1872-1959]) Les Poésies de Malherbe . Tekst opublikowany po raz pierwszy po wydaniach poprawionych i poprawionych przez Malherbe i ułożony w nowej kolejności przez Philippe'a Martinona, ze wstępem Maurice'a Allema i notatkami Maurice'a Allema i Philippe'a Martinona. Paryż: Garnier, 1926; Trzcina. 1948.
-
Jak mówimy po francusku. Poprawny język mówiony w porównaniu z językiem literackim i językiem ojczystym . Paryż: Larousse, 1927; Trzcina. 1953.
Bibliografia
Uwagi i odniesienia
-
Akt zgonu (z datą i miejscem urodzenia) w Paryżu 15 th , na 9/10.
Linki zewnętrzne