Philippe-Francois Durzy

Wstąpił do swojego pułku, by wyruszyć na kampanię do północnej granicy. Był w Mézières w czerwcu 1792 roku . Na sierpień 21  , 1792 został awansowany do stopnia kapitana. Ministry of War jest rozważa amalgamating bataliony wolontariuszy i wojsk byłej armii królewskiej. W armii brakuje oficerów, a Charles Étienne Gudin , kuzyn Philippe-François Durzy, został awansowany do stopnia brygady, a następnie generała dywizji. Na lutego 17  , 1793 , Philippe-François Durzy został wysłany jako poseł na generałów w Miranda podziału , obok swego kuzyna podziału Gudin użytkownika. Na marzec 18  , 1793 , Philippe-François Durzy wyróżniał się. Wraca do rozbitego pułku, przejmuje flagę batalionu i wraz z kilkoma żołnierzami udaje mu się powstrzymać eskadrę wroga, uniemożliwiając jej wtargnięcie do wyrwy i nękanie tyłów sojuszników. Fakt ten przyniósł mu wezwanie do rozkazu z wojska. Jego kuzyn Gudin, działający w pobliżu lasu Mormal i Maubeuge , skorzystał z okazji i zażądał Philippe-François jako adiutanta dla swojej dywizji. Armia spełniła jego prośbę 2  lipca 1793 roku . Siedem tygodni później przedstawiciel ludzi kierujących misjami do armii przybył do armii północy po dezercji wielu generałów starego reżimu. Podejrzewa się, że Gudin został wysłany przez wojsko do Arras do grudnia, a następnie przeniesiony do Paryża . Durzy, zapomniany, dołączył batalionu 34 th  Pułku Piechoty ręką do przodu Oceanie Atlantyckim w Wielkiej Brytanii , aby przygotować inwazję Brytanii . W 1794 roku Gudin został zwolniony i objął dowództwo nad regionem wojskowym, w którym znajdował się jego kuzyn, i wezwał kapitana Philippe-François Durzy na swoją stronę aż do przejścia na emeryturę ze swojego personelu. Durzy dołącza do 67 th i 58 th  Pułku Piechoty. Ten ostatni pułk ma służyć we Włoszech pod dowództwem generała Bonaparte .

Durzy opuszcza Brześć i pieszo przemierza całą Francję, by dotrzeć do Włoch, swojego nowego teatru działań. Był zaangażowany bezpośrednio pod bezpośrednimi rozkazami generała Claude Ignacego François Michaud w kampanii Mincio . Generał Michaud wzywa kapitana Durzy do swojego sztabu. Zaufanie podczas ich współpracy szybko zamienia się w przyjaźń i będzie trwać aż do śmierci. Durzy spotyka w Bergamo i Brescii komisarza wojennego Henri Marie de Beyle , znanego pod literackim pseudonimem „  Stendhal  ”, którego zostanie przyjacielem.

Na kwiecień 27  , 1797 , armia przeprowadziła ruch rekolekcyjny na Trent przeciwko Austriakom . Po defiladzie Laaza przed armią austriacką zostaje wzięty do niewoli. Został zwolniony warunkowo piętnaście dni później, ale musiał opuścić front włoski. Wrócił do Francji, aby przejąć władzę od ojca, który zmarł w wieku 85 lat.

W 1799 r. Dołączył do swojego sztabu u generała Michauda, ​​który również wrócił do Francji. Na sierpień 18  , 1799 , Durzy otrzymał aide-de-obozie certyfikat z Michaud. WWrzesień 1799, dołączają do Rennes w Bretanii, a następnie wracają do Włoch na drugą kampanię włoską , przez Montargis . W 1801 r. Przebywał w Pawii ( Lombardia ). Wiosną 1802 r . Przebywał w Holandii . Plik18 sierpnia 1804Durzy zostaje awansowany na dowódcę batalionu, pozostając w sztabie generała Michauda. Bierze udział w operacjach na terenie Niemiec . W listopadzie 1806 roku , to w Berlinie z 9 -go  korpusu Wielkiej Armii , w grudniu jest w Hamburgu .

Gdy Durzy przebywa w Holandii, korzysta z miana „podpułkownika”, nie mając jej rangi. Generał Michaud poprosi o awans Durzy bez uzyskania go. Durzy rozmawia o tym projekcie z generałem dywizji Césarem-Charlesem Gudinem. Ten ostatni poprosi też o awans Durzy bez powodzenia. Ostatecznie Durzy nigdy nie zostaną awansowani do stopnia podpułkownika. Jednak tytuł kawalera Legii Honorowej uzyskał w 1807 roku . Reszta jego kariery wojskowej przebiegła gładko. Zostaje przyjęty na emeryturę w dniu21 lipca 1812 w wieku 48 lat z powodu problemów zdrowotnych.

Jego emerytura

Państwo francuskie wypłaca Durzy emeryturę w wysokości 1250 franków, w tym składkę Legii Honorowej.

Od 1812 roku Philippe-François wiódł życie samotnego mieszczanina, oferując swoje usługi instytucjom publicznym: radzie miejskiej, więzieniu, kasie oszczędnościowej, organizowaniu pokazów rolniczych. Większość jego rodziny nie żyje. Następnie był właścicielem posiadłości Platteville w Villemandeur i posiadał majątki Renauderie niedaleko Cortrat , Veuve koło Vimory , kilka domów w Montargis i Châlette-sur-Loing , lasy w Fougerolles , łąki w dolinie Ouanne .

W 1814 r. Brał udział w oporze przeciwko Kozakom . Dowódca batalionu na emeryturze napisał list do Marie Pierre Henri, swojego siostrzeńca, doradcy Sądu Apelacyjnego w Orleanie  : „  Nie wyprawiliśmy się do Fontenay, ale około trzydziestu dobrych ludzi dobrej woli, zjednoczonych z gajowymi i kilku żołnierzy było w Nargy po tej stronie rzeki, aby sprzeciwić się przywróceniu mostu; padały strzały, ale wydaje mi się, że bez skutku. Oddziałem dowodził pan Bazin.  "

Durzy umiera 19 marca 1851w wieku 87 lat przy 19 rue du Pont de l'Ouche w Montargis . Został pochowany dwa dni później na cmentarzu w Montargis po ceremonii w kościele Sainte-Madeleine. Nigdy nie był żonaty i nie miał spadkobiercy, jego majątek, który w 1851 r. Wynosił 662 490 franków, musi zgodnie z jego wolą zostać wykorzystany na budowę szkoły zawodowej.

Wola Durzy i jej zastosowanie

Testament Durzy, zarządzany przez Benjamina Guyhou de Montleveau i pana Bérangera, został złożony u notariusza Maître Ferré w Montargis. Od 1842 r. Jego majątek szacuje się na 662 490 franków. Jego testament spisany w 1842 r. Wspomina, że ​​cały jego majątek musi zostać przekazany zakładowi lub fundacji noszącej jego imię na rzecz miasta Montargis. Gdyby tak się nie stało, miasto Montargis stałoby się powszechnym zapisobiercą i musiałoby zorganizować placówkę i wykorzystać jej dochody w następujący sposób: zapłacić różnym nauczycielom lub profesorom, których brakuje w Montargis, po 1000 do 1200 franków, aby udzielać lekcji publicznie i bezpłatnie od 3 do 4 godzin dziennie, od 4 do 5 razy w tygodniu; stworzyć publiczną bibliotekę druków, książek i mebli Durzy i hospicjum prowadzonym przez zarząd jedenastu osób (1/ 6 th funduszy); organizacje charytatywne wsparcie dla ubogich „postępowania”, osób starszych i sierot (1/ 10 th funduszy).

W okresie Drugiego Cesarstwa , 10  lutego 1853 roku , dekret Napoleona III upoważnił do utworzenia komisji Durzy i potwierdził miasto Montargis jako uniwersalnego legata Philippe-François Durzy. To wtedy wykonawcy testamentów wchodzą w konflikt z miastem Montargis z powodu różnic zdań co do tożsamości zapisobiercy. Dlatego toczy się debata na temat interpretacji testamentu, aby wiedzieć, kto otrzyma dziedzictwo: Miasto czy Komisja. Ponieważ zgodnie z art. 725 Kodeksu Cywilnego , Komisja nie istniała w chwili dziedziczenia, nie może być zapisobiercą. Jednak Philippe-François Durzy wyraził w swoim testamencie pragnienie, aby zakład nie podlegał żadnym wyższym władzom, a zatem znajdował się poza nadzorem i inspekcją burmistrza. Po rocznej walce i zaangażowaniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Ministra Edukacji i Kultu różne strony osiągają kompromis.

Na czerwiec 13  , 1855 , Komisja Durzy powstała. Obejmuje burmistrza i dwóch wykonawców.

Na sierpień 14  , 1855 , dekret od cesarza Napoleona III zezwolił na utworzenie Durzy Fundacji przez Komisję.

Jednak stosowanie woli przez fundację stwarza nowy problem. Aby zbudować szkołę, trzeba wybrać kawałek ziemi, sporządzić plany, opłacić budowę i zatrzymać sumę na prowadzenie Fundacji. Ponownie powstaje spór o lokalizację fundacji. Mniejszość chce podążać za wolą co do joty i dlatego ze względów ekonomicznych ulokować szkołę w jednym z najmniej zaludnionych obszarów miasta, podczas gdy większość chce podążać za poleceniami wyższej administracji, znajdując odpowiednią lokalizację. „idee i postęp czasu”.

Zaproponowano wówczas cztery możliwości: otoczenie zamku, które nie zostało wybrane, ponieważ znajdowało się zbyt daleko od głównych obszarów miasta; działka położona na rogu ratusza, propozycja odrzucona, ponieważ dostępna powierzchnia jest zbyt mała; działka położona przy Promenade du Pâtis, która została ostatecznie uznana za zbyt kosztowną; lokalizacja obecnego muzeum Girodet , w którym ostatecznie mieści się pierwsza szkoła Durzy. Po uzgodnieniu z Komisją Durzy i uzyskaniu pozwolenia na budowę można przystąpić do budowy zakładu.

Hołd

Imię Philippe-François Durzy jest obecnie wyryte na publicznym pomniku miasta Montargis. Aleja i ogród w Montargis również noszą jego imię.

Hotel Durzy de Montargis i muzeum Girodet .

Liceum ogólno -technologiczne Villemandeur nosi nazwę Lycée Durzy . (Otwarcie nowego Durzy w godzWrzesień 1993w Villemandeur). Jedyna szkoła we Francji, która nosi jego imię.

W czwartek lutego 6  , 2014 hołd została wypłacona w dniu okazji 250 XX  -lecie jego urodzin.

Jego grób nadal znajduje się na cmentarzu w Montargis .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Korpus żandarmów króla to elitarny korpus, rodzaj wojskowej akademii kawalerii, która stacjonuje na granicach, w Lunéville, w starych budynkach króla Stanisława.
2. Wioska Buges, znajdująca się dziś w mieście Corquilleroy , jest miejscem połączenia między kanałami Orleanu , Loing i Briare .

Bibliografia

1. Académie d'Orléans-Tours , „  Lycée Durzy - Pôle Technologique & Scientifique  ” (dostęp 19 maja 2012 )
2. Chaloche 1991 , str.  51
3. Perruchot 2001 , s.  3
4. Perruchot 2001 , s.  4
5. Perruchot 2001 , s.  5
6. Perruchot 2001 , s.  5 i 6
7. Perruchot 2001 , s.  6 i 7
8. Perruchot 2001 , s.  7
9. Perruchot 2001 , s.  8
10. Perruchot 2001 , s.  9
11. Perruchot 2001 , s.  9 i 10
12. Perruchot 2001 , s.  10
13. Perruchot 2001 , s.  11
14. Fondation Durzy, Postanowienia testamentu i kodycyl pana Philippe François Durzy , Montargis, Imprimerie Grimont, 1881, s.  11 .
15. Fondation Durzy, Postanowienia testamentu i kodycyl pana Philippe François Durzy , Montargis, Imprimerie Grimont, 1881, strony 2-7.
16. Parent 1977 , s.  20-24
17. Fondation Durzy, Postanowienia testamentu i kodycyl pana Philippe François Durzy , Montargis, Imprimerie Grimont, 1881, strony 21-23.
18. Rodzic 1978 , str.  35 i 36
19. Rodzic 1978 , str.  36-39
20. L'Éclaireur du Gâtinais , 13 lutego 2014, s.  11 .

Zobacz też

Bibliografia

• Jean Claude Chaloche "  Rodzina Durzy  " Biuletyn Kwartalny swojej pracy , emulacja społeczeństwo powiatu Montargis , 3 rd serii n o  85,Czerwiec 1991, s.  51-54 ( czytaj online , przeglądano 9 maja 2015 )
• Henri Perruchot „  Philippe-Francois Durzy (1764-1851), skuteczny promotor wykształcenia techniczny  ” Biuletyn emulacji Towarzystwa okręgu Montargis , emulacji Towarzystwo okręgu Montargis , 3 rd serii n O  115Kwiecień 2001, s.  2-12 ( czytaj online , przeglądano 9 maja 2015 ). Ten artykuł ukazał się pierwotnie w 1963 roku w biuletynie targów Montargis.
• Roger Parent, „  Fundacja Durzy w Montargis (ciąg dalszy). III. Otwarcie rzędu  ” Quarterly Biuletyn jego pracy , Towarzystwo emulacji części Montargis , 3 rd serii n O  39,Czerwiec 1977, s.  20-24 ( czytaj online , przeglądano 10 maja 2015 )
• Roger Parent, „  Fundacja Durzy w Montargis (ciąg dalszy). IV. Materiał utworzenia fundamentu  " Quarterly Biuletyn emulacji Society okręgu Montargis , Society emulacji okręgu Montargis , 3 E serii n O  42,Marzec 1978, s.  35-43 ( czytaj online , przeglądano 10 maja 2015 )

Powiązane artykuły

• Francuska armia rewolucyjna