Strateg |
---|
Śmierć |
1086 lub 1092 Kahramanmaraş |
---|---|
Czynność | Wojskowy |
Rodzina | Varažnouni |
Philaretos (Frenchified w Filaret ) Brakhamios (lub Vahram ) (w ormiańskiej Փիլարտոս Վարաժնունի ; w greckim Φιλάρετος Βραχάμιος ) to polityk i wojskowy ormiański - bizantyjski z XI -tego wieku . Po bitwie pod Manzikertem w 1071 r. I gdy Seldżukowie zajęli Anatolię , Filaret zdołał pozostać w Cylicji , Eufracie i Antiochii . Jako postać kontrowersyjna, do lat 80- tych XX wieku założył tam autonomiczne księstwo , kładąc w ten sposób podwaliny pod przyszłe ormiańskie królestwo Cylicji , po czym kolejno tracił swoje terytoria.
Filaret Brakhamios pochodzi z ormiańskiej rodziny szlacheckiej (the Varažnouni , pochodzące Vaspurakan ) weszła usługa Bizancjum w X th wieku , a to wydaje się, że szybko zintegrowane: Filaret jest opisany jako greckiego języka , zwyczajów i religii; on jest rzeczywiście chalcedoński .
Philarète wspina etapy bizantyjskiej jednej hierarchii przez jedno : on jest z kolei curopalate , stratopedarch z Anatolics , delikatny z Antiochii , sługi Scholes Wschodu , a nawet może karmazyn . Lojalnie służył Cesarstwu pod panowaniem Romana IV Diogenesa , aż do bitwy pod Manzikert w 1071 roku .
Bizantyjski Klęska 1071 otwiera drzwi Anatolii do Seldżuków od Alp Arslan . Następnie Philarète zebrała garnizony na wschodniej granicy, licząc wielu Ormian , z pomocą w szczególności Gabriela w Mélitène i Bazylego Apokapèsa w Edessie . Długi opór, którym przewodził, doprowadził do utworzenia reduty pod nominalną władzą bizantyjską. Autonomicznej principality obejmuje pokrycie Cylicja (w tym Tarsus , Mopsueste i Anazarbe ) Antiochii , Eufratesa i południowo rogu Wielkiej Armenii , a także tymczasowe wschodni Kapadocja i Cyprus .
Za Michela VII Doukasa Philarète musiał stawić czoła opozycji niektórych swoich rodaków (którzy należą do Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego ), takich jak Apelgharip Arçrouni i Vasak Pahlavouni oraz niewątpliwie Tornik z Sassoun. Jego stosunki z Konstantynopolem poprawiły się dopiero w 1078 r. , Za rządów Nicéphore III Botaniatèsa, który oficjalnie uznał swój autonomiczny rząd terytoriów odciętych od Cesarstwa przez Seldżuków.
Philarète integruje się ze swoimi wojskami frankońskimi najemnikami (oddziały Roussel de Bailleul , Hervé Frankopoulos czy Raimbaud ).
Księstwo założone przez Philarète jest jednak tylko efemeryczne, a jego terytoria są odbierane mu jedno po drugim, pomimo nawet czasowego przejścia na islam . Antioch spada, z powodu zdrady syna Philaretos w 1084 z rąk Süleyman I st , sułtana Rum ; w 1086 r. rozpoczyna się ofensywa Wielkich Seldjoukides , którzy w 1087 r . zajmują Edessę .
Jednak kilku jego porucznikom udało się utrzymać, na przykład Gabriel, Thoros i Basil the Thief ; Rupenids, ze swej strony, schronił się w górach i Cilician stanowiły zalążek przyszłego Armenia Mała , u podstaw której Filaret ten sposób mimowolnie znajduje.
Data śmierci Philarète nie jest pewna: jeśli jego imię zniknie ze źródeł w 1086 r. , Dédéyan ustala je w 1090 r., A Cheynet w 1092 r .
Stosunki Philareta z Bizancjum, jego lojalność wobec Romaina IV i problemy napotkane za czasów Michała VII sprawiają, że jest postacią kontrowersyjną między lojalnym generałem a buntownikiem. Jego wierzenia chalcedońskie powodują również odrzucenie go przez niektórych Ormian , takich jak Mathieu z Edessy, który w szczególności traktuje go jako „pierworodnego szatana”.