| Król Tajlandii ( d ) |
|---|
| Narodziny |
1632 Suphanburi |
|---|---|
| Śmierć |
1703 Ayutthaya |
| Czynność | Król |
| Małżonka | Yothathep ( w ) |
| Dziecko | Phrachao Sua |
Phetracha (lub Phra Phetracha , Thai : สมเด็จ พระ เพท ราชา również transkrybował Bedraja , P'etraja , Petraja lub Petratcha ; 1632–1703) jest królem Ayutthaya w dzisiejszej Tajlandii. Uzurpował tron króla Narai Wielkiego i założył ostatnią z Ayutthayi dynastię Ban Phlu Luang . Był członkiem dalszej rodziny króla (dwie z jego krewnych były żonami Narai), był doradcą tego ostatniego i rządził Królewskim Korpusem Słoni. Zorganizował jednak „rewolucję syjamską 1688 r.”, Kazał stracić spadkobierców króla i poślubił swoją córkę, aby po śmierci wstąpić na tron. Położył kres prozachodniej polityce Narai, wypędził obcokrajowców z królestwa i rozpoczął oblężenie Bangkoku, aby wypędzić Francuzów z Syjamu. Po tej akcji, w kraju odbyła Zachód dala aż XIX th wieku.
Phetracha urodził się w 1632 roku w Ban Phlu Luang, niedaleko Suphanburi . Simon de La Loubère wskazał, że był kuzynem Narai, a jego matka była także nianią króla. Jedna z jego sióstr również była żoną.
Karierę rozpoczął jako mistrz królewskich słoni, pełniąc ważną funkcję wojskową. Dlatego czasami nazywano go „Księciem Słonia”.
Chociaż historycy tajscy twierdzili, że Phetracha nie chciał zostać królem, zamiast tego jezuiccy misjonarze ogłosili go jako ambitnego człowieka. Pytanie pozostaje niepewne, ale powszechnie uważa się, że cieszył się on znacznym wpływem, zwłaszcza wśród oficerów. Twierdzi się również, że był pobożnym buddystą, ciesząc się w ten sposób poparciem wielu bonzów, którzy obawiali się, że Syjam zostanie nawrócony na chrześcijaństwo. Co więcej, wydaje się, że Phetracha zyskał zaufanie Narai, którego był bliskim doradcą i powiernikiem. Kiedy jego pałac Lopburi , Phra Narai Ratchaniwet , został ukończony, król Narai miał w zwyczaju przebywać tam przez kilka miesięcy w roku, pozostawiając Phetracha jako regenta w Ayutthaya .
Phetracha był rywalem radnego Konstantyna Phaulkona , co jest zrozumiałe. Pomysł Phaulkona polegał na otwarciu Syjamu na społeczność międzynarodową (i skorzystaniu z ekspansji handlu zagranicznego), podczas gdy Phetracha był tradycjonalistą, o którym mówiono, że jest zniesmaczony wpływami międzynarodowymi. Sam król Narai opowiadał się za otwarciem kraju i nawiązał wiele stosunków dyplomatycznych z krajami Europy, zwłaszcza z Francją.
Kryzys wybuchł w 1686 r., Kiedy brytyjskie okręty wojenne zablokowały port Marid (obecnie Mergui w Birmie), żądając 65 000 funtów za 60 Brytyjczyków rzekomo zamordowanych przez ludzi Phaulkona. Król Narai postanowił przekazać Marid Francji . Jednocześnie jednak wysyłał 6 okrętów wojennych i 500 żołnierzy do królestwa Ayutthaya. Zażądali portu w Bangkoku i nawrócenia króla na chrześcijaństwo. Ostatecznie podpisano traktat11 grudnia 1687. Nawrócenie króla nie było możliwe, ale Syjam musiał przekazać Bangkok Francji, którą żołnierze okupowali już od czasów wojny.16 października.
Ten kryzys był bardzo źle odczuwalny przez społeczeństwo tajskie. Wielu oficerów uważało, że honor narodowy został osiągnięty i że kraj jest bliski stania się francuską kolonią, podczas gdy wielu mnichów buddyjskich obawiało się, że król w końcu się nawróci. Phetracha stał się centrum ruchu nacjonalistycznego, a jego pozycja w rządzie została wzmocniona.
Kiedy dowiedział się, że Narai ma umrzeć, Phetracha kazał zabić prawowitego dziedzica i ściąć głowę Phaulkonowi. 5 czerwca 1688. Nie jest pewne, czy on i jego syn dokonali zamachu na króla (oficjalna historia podaje, że Narai zmarł z przyczyn naturalnych w ich obecności na11 lipca). Aby legitymizować swój zamach stanu , Phetracha poślubił siostrę i córkę zmarłego, księżniczkę Yothathep. Został koronowany na 1 st sierpień. Jego dynastia rządziła Ayutthayą przez 79 lat.
Phetracha wypędził wszystkich francuskich przedstawicieli z królestwa Ayutthaya . Oblegał Bangkok i wynegocjował odejście wojsk francuskich. Pozostali tylko misjonarze.
Jego panowanie naznaczone było wieloma rewoltami, kilkoma prowincjami i państwami wasalnymi nie akceptującymi jego wstąpienia na tron. W szczególności toczyły się wojny z gubernatorami Nakhon Si Thammarat i Nakhon Ratchasima .
Tradycyjni tajscy historycy postrzegali Phetracha jako zbuntowanego zdrajcę swojego króla i unikali wspominania o nim. Jednak ostatnio jego rola wywołała kontrowersje, a wielu współczesnych pisarzy postrzegało go jako nacjonalistę, który ocalił niepodległość swojego kraju.
Kiedy umarł w Luty 1703Phetracha został zastąpiony na tronie przez jego najstarszego syna, księcia Sorasaka, który panował pod imieniem Sanphet VIII .