Pauline Lucca

Pauline Lucca Obraz w Infobox. Pauline Lucca, litografia Josefa Kriehubera , 1862 Biografia
Narodziny 25 kwietnia 1841
Wiedeń
Śmierć 28 lutego 1908(66 lat)
Wiedeń
Pogrzeb Stadtpfarrfriedhof Baden ( d )
Narodowości Austriacki
pruski (od25 listopada 1865)
Zajęcia Piosenkarka , artysta liryczny
Okres aktywności Od 1850
Pokrewieństwo Samuel Benedikt Lucca ( d ) (wujek)
Emil Lucka ( d ) (pierwszy kuzyn)
Mathilde Prager ( d ) (pierwszy kuzyn)
Inne informacje
Zasięg Sopran
Mistrz Richard Lewy ( d )

Pauline Lucca , urodzona dnia25 kwietnia 1841w   Wiedniu i zmarł28 lutego 1908w Zurychu jest austriackim sopranem.

Biografia

Jako dziecko wykazała się niezwykłym talentem do śpiewania. Od trzeciego roku życia ma zdrowy głos i piękny dźwięk, aw wieku ośmiu lat zostaje uczennicą pana Waltera. W 1818 roku jego ojciec stracił całą swoją fortunę podczas kryzysu finansowego; zmuszając ją do porzucenia szkoły. Odtąd jej rodzina na nią liczy. Znajduje zastosowanie w swoim głosie w kościołach. Kontynuowała naukę u Otto Uschmanna i Richarda Lewy  (de)  w Wiedniu, ale była zbyt biedna, aby kontynuować naukę i dołączyła do chóru Opery Wiedeńskiej w 1850 roku . Trzy lata później dostał bardzo małą rolę w Czarodziejskim flecie .

W 1859 roku zadebiutowała jako Olmütz w roli Elwiry w Ernani . Została zatrudniona jako primadonna i odniosła duży sukces w Valentine des Hugenots . Następnie zaśpiewała na chwilę w Pradze w 1861 roku , ona zwróciła uwagę Meyerbeera , a podczas występu z Spontiniego w Vestal , zważywszy na jej korzyść, M. de Hülsen docenić jej talent tak bardzo, że zaproponował jej błyskotliwą zaangażowanie w Staatsoper Unter den Linden w Berlinie, gdzie jego sukces był absolutny lat. Śpiewa role bardzo różne postacie, od Fra Diavolo do Don Juana z Le Freischützu do afrykańskiej kobiety, którą po raz pierwszy wykonuje tam. Mignon i Carmen stają się jego ulubionymi rolami. W Opéra-Royal jego nazwisko wystarczyło, aby wypełnić salę.

W 1863 roku Lucca po raz pierwszy pojawiła się w Anglii , kraju, który często odwiedzała wraz z Francją i Rosją. Meyerbeer i  Auber  uważają ją za artystę bezkonkurencyjnego, a ten ostatni był pod takim wrażeniem jej roli Zerliny w Fra Diavolo , że dał jej pióro, którym napisał operę.

Pauline Lucca poślubiła w 1865 r. Pruskiego porucznika barona Adolphe von Rhaden. Mieli córkę, baronową Marie von Rhaden.

Lucca utrzymuje rywalizację, która stała się sławna z berlińską sopranistką Mathilde Mallinger . Kibice Mallingera i kibice Lucca wzywają się nawzajem. Napięcie osiąga swoją wysokość,27 stycznia 1872w  Weselu Figara Mallinger śpiewa rolę hrabiny i Lukki, Cherubina. Podczas spektaklu zwolennicy Mallinger za boo Lucca tak poważnie, że jest ona zapobiegać śpiewa jej arii. Zdenerwowany tym wydarzeniem, Lucca łamie umowę z opery i liści stolicy Niemiec na wycieczkę po Stanach Zjednoczonych. W ciągu dwóch lat, gdzie jest to przyjęty z entuzjazmem, zwłaszcza w Nowym Jorku. Śpiewa w Anglii, Ameryce, Rosji, Włoszech i Wiedniu. Spędziła lato 1872 roku w Kingston (Rhode Island) . W tym okresie w Stanach Zjednoczonych rozwiodła się z baronem Adolphe Von Rhadenem. Poślubiła majora barona von Wallhoffena12 czerwca 1873 który zmarł w 1879 roku.

Od 1874 do 1889 była członkiem Wiedeńskiej Opery Państwowej . Na dobre wycofała się ze sceny na początku 1890 roku . Następnie mieszkała w Wiedniu z tytułem śpiewaczki Cesarsko-Królewskiej Izby Austrii i Prus oraz honorowej śpiewaczki Opery Wiedeńskiej. Ona umiera dalej28 lutego 1908.

Uchodziła za fenomen, napisała recenzentkę. Jego organy były wyjątkowo mocne w zakresie wysokich tonów i miały wyjątkowo piękną barwę. Dźwięk wibrował z mocą i uderzał w ucho nawet z daleka, zawsze świeżo i wyraźnie. Mówiono, że czasami ogarnia nas to z powodu nagłego porażenia prądem. Entuzjazm, jaki ludzie odczuwali dla artystki, był taki, że chcieli zobaczyć w niej wszystkie cechy i nie wahali się porównać jej z Rachel pod kątem dramatycznej mocy.

Odniesienia i uwagi

Uwagi Bibliografia
  1. Henri Heugel "  typu  " Le Ménestrel ,7 marca 1908, s.  80 ( czyt. Online , przeglądano 19 kwietnia 2018 r. ).
  2. Le Ménestrel, 21 marca 1908 na Gallica
  3. (w) Wells, Herbert G. (1937). Historia Domu Klubowego Tavern Hall (przedruk) str. 1-2 w: 100-lecie Towarzystwa Ochrony Tawerny. Tavern Hall Preservation Society, Kingston, RI 21 pp.
  4. „  Rozwód Pauline Lucca  ”, Nowy Jork, czas na 21 maja 1874 ,21 maja 1874( czytaj online )
  5. „  Pauline Lucca Divorce  ”, New York Times 23 stycznia 1877 ,23 stycznia 1877( czytaj online )

Źródło

Linki zewnętrzne