Paul Lacroix (pisarz)

Paul Lacroix Obraz w Infoboksie. Paul Lacroix sfotografowany przez Nadara . Funkcjonować
Kurator Bibliotek Biblioteka
Arsenał
z 1855
Biografia
Narodziny 27 lutego 1806 r.
Paryż , Francja
Śmierć 19 października 1884
Biblioteka Arsenał , Paryż , Francja
Pseudonimy Bibliofil Jacob, PL Jacob, Antony Dubourg, Louis Jacob, P.-L. Jakub, Paul-Louis Jacob, Bibliofil Žakob
Narodowość Francuski
Dom Biblioteka Arsenał
Zajęcia Pisarz , dziennikarz , bibliotekarz , dramaturg , historyk
Tata Jean-Louis Lacroix de Niré
Rodzeństwo Jules Lacroix
Inne informacje
Pracował dla Gastronomia
Różnica Oficer Legii Honorowej

Paul Lacroix , lepiej znany pod pseudonimami z PL Jakuba lub Bibliofilów Jakuba , urodzony27 lutego 1806 r.w Paryżu i zmarł w Paryżu, w swoich mieszkaniach w bibliotece Arsenalu ,16 października 1884 r, jest uczonym francuskim wariografem .

Biografia

„Syn Jean-Louis Lacroix de Niré , już literat w ławkach szkolnych, nadal zajmował się filozofią w college'u Bourbon, kiedy opublikował swoje wydanie Clémenta Marota . W wieku dziewiętnastu lat zaprezentował w teatrze Odeon kilka wierszowanych komedii , które zostały przyjęte, ale kłopoty towarzyszące karierze dramaturga szybko go zniechęciły, a jednocześnie zaprzestał współpracy. mała prasa, w której miał jednak swoją reputację za pomocą pikantnych epigramatów . W 1830 założył gazetę Le Gastronome .

Prowadząc zarówno literaturę łatwą, jak i trudną, jak mówiono wówczas, pisał z jednej strony powieści, az drugiej książki historyczne, następnie w kilku publikacjach łączył oba gatunki. Jego pierwsze powieści odniosły sukces i stały się szkołą, pomimo trudności z czytaniem, jakie stwarzało naśladowanie starego języka. Publikacja Historii XVI wieku , wypełniona niepublikowanymi badaniami, została dobrze przyjęta przez poważne umysły. Publikacja ta zasłużyła autorowi, mając zaledwie dwadzieścia osiem lat, krzyżem Legii Honorowej .

Historyczne powieści bibliofila Jakuba, często przedrukowywane i tłumaczone na kilka języków, w dużej mierze przyczyniły się do rozpropagowania gustów średniowiecza , które następnie we Francji i Europie rozprzestrzeniły się na sztukę.

Jego publikacje bibliograficzne miały taki sam wpływ na zamiłowanie do książek: w tym zakresie kontynuował misję Charlesa Nodiera . PL Jacob podróżował po Włoszech w poszukiwaniu niepublikowanych rękopisów dotyczących historii Francji w bibliotekach publicznych. W 1842 roku założył z Théophile Thoré , Sojusz des Arts , w celu dokonywania znane, poprzez dobre katalogi, artystyczne i literackie skarby posiadane przez prywatnych kolekcjach, a więc służyć interesom miłośników książek i dzieł sztuki. Zakład ten, który trwał do 1848 r., wydał Biuletyn , którym kierował PL Jacob. "

W latach 1847-1852 Lacroix był także, po Auguste Maquet , jednym z wielu współpracowników Aleksandra Dumasa , dla którego pisał różne plany lub rozdziały powieści. Tysiąc i jeden upiory są więc mniej więcej jego dziełem, ponieważ dostarczają bohaterom szczegółów, które ich dotyczą, tematu z jego epizodami i ostatniej części zawierającej akcesoria. Dostarczył mu także „Kobietę z aksamitną obrożą” , powieść tak kompletną, nawet w formie, że wskazane były dialogi. Lacroix przekazał również ustnie plan Gołębicy , skomponowany podczas swojej podróży do Włoch, Aleksandrowi Dumasowi, który jedynie skrócił i zniekształcił projekt. Czarny Tulipan to także plan dostarczony przez Paula Lacroix, opracowany przez Maqueta i lekko wyretuszowany przez Dumasa. Olympe de Clèves powraca w ten sam sposób do bibliofila; Dumas trochę popracował nad dwoma pierwszymi tomami, ale jak zwykle zmęczył się przed ukończeniem zadania i trzeba było dokończyć za niego. Ingénue to ostatnia praca, którą Lacroix dostarczył Dumasowi . Kiedy rodzina Retifa de la Bretonne zaatakowała tę powieść jako zniesławiająca jego dziadka, Dumas był zaskoczony, ponieważ nie znał ani jednego słowa o romansie; to właśnie Lacroix, po skierowaniu powoda przez Dumasa do swego tajemniczego współpracownika, zakończył proces, w który zaangażowana była także gazeta Le Siècle . Lacroix zrezygnował z pracy dla Dumasa, ponieważ nie był w stanie wypłacić swojej części współpracy.

„Powołany na członka komitetów historycznych Ministerstwa Oświaty Publicznej, wstąpił do nich w 1858 r. i był członkiem do 1881 r. Brał czynny udział w większości najważniejszych publikacji, które ujrzały światło dzienne pod auspicjami tych komitetów ...

W 1848 r. został powołany do utworzonej przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych komisji zabytków . Przez ponad dziesięć lat prowadził reformę Biblioteki Królewskiej i zaproponował plan reorganizacji tej wielkiej placówki. W 1855 r. został mianowany kustoszem biblioteki w Arsenale i napisał m.in. katalog biblioteki Soleinne .

Kolekcja jego prac zdaje się przedstawiać życie kilku mężczyzn. „On tak produkowane, tłumaczone, edytować, uwagami, że instrukcje dotyczące w Wielkiej Uniwersalnego Słownika XIX th  century zajmuje dwa pełne kolumn.

Wydał z Henri Martin , o historii Francji przez głównych historyków .

Pracuje

Uwagi i referencje

  1. Ustawa nr 2960, ratusz 4. dzielnicy Paryża.
  2. Hoefer, New ogólnym biografii z najbardziej odległych czasów po dzień dzisiejszy z informacji bibliograficznych oraz wskazanie źródeł konsultować , Paryż, Firmin-Didot,1861( czytaj online ) , s. 595-603
  3. Eugene de Mirecourt , Contemporary History portrety i zarysy w XIX p  wieku , t.  10, Paryż, A. Faure,1867, 64  pkt. ( czytaj online ) , „Le bibliophile Jacob (Paul Lacroix)”, s.  54-9.
  4. Książka wspomniana przez Théophile’a Gautiera w dodatku do powieści Les jeunes-France

Bibliografia

Linki zewnętrzne