Imię urodzenia | Pierre-Paul Bedard |
---|---|
Narodziny |
20 stycznia 1924 Longueuil , Kanada |
Narodowość | kanadyjski |
Śmierć |
25 lutego 2004 Longueuil , Kanada |
Zawód | Aktor, piosenkarz, komik |
Paul Berval , którego prawdziwe nazwisko brzmi Pierre-Paul Bédard, jest aktorem , piosenkarzem i humorystą z Quebecu , urodzonym w Longueuil dnia20 stycznia 1924 i zmarł w tym samym mieście dnia 25 lutego 2004. Był przyrodnim bratem aktora Rollanda Bédarda .
Paul Berval ma za sobą długą i pełną sukcesów karierę jako aktor i komik.
Po studiach w Konserwatorium Lassalle w Montrealu Paul Berval rozpoczął karierę teatralną w trupie Henry'ego Deygluna . Po drugiej wojnie światowej zagrał dramatyczne role w popularnych powieściach radiowych. Następnie został obsadzony w dwóch pierwszych filmach francusko-kanadyjskich, Le Gros Bill w 1949 r. I Les Lumières de ma ville w 1950 r .
Od końca lat czterdziestych był widziany i słyszany wszędzie w Quebecu : w radiowych telenowelach ( Rue Principale , Yvon L'Intrépide , Vie de famille ), w Variétés lyriques, gdzie śpiewał cztery sezony z rzędu (m.in. veuve joyeuse ”,„ Bałałajka ”i„ Kolorado ”), na scenie modnych kabaretów montrealskich , w telewizji, a nawet w teatrze w przedstawieniach Gratien Gélinas , w Tit-Coq oraz w Bousille et les Justes .
W telewizji od 1953 do 1959 był członkiem obsady La Famille Plouffe . W 1981 roku przejmie rolę Onesime (w tym czasie jego przyrodniego brata Rollanda Bédarda ) w filmowej wersji ( Les Plouffe ) twórczości Rogera Lemelina . Bardzo zauważona interpretacja.
Ale to w dziedzinie humoru pozostawi swój ślad. Najpierw w trasie na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych, często wyjeżdżał z trupą Jeana Grimaldiego . Ten ostatni przedstawi także Oliviera Guimonda , z którym będzie się znajdować przed kamerami telewizyjnymi od 1965 do 1970 roku na potrzeby słynnego programu Cré Basile .
Po niezwykłym występie w Cabaret Saint-Germain-des-Prés współreżyserowanym przez Jacquesa Normanda i Gillesa Pellerina , objął kierownictwo własnego kabaretu w Montrealu .
Od 1954 do 1960 prowadził swój kabaret Le Beu qui rit mieszczący się przy Sherbrooke Street w Montrealu .
Paul Berval opracował tam oryginalną formułę, tworząc humorystyczną recenzję bieżących wydarzeń, która zawierała również piosenki i parodie. W Le Beu qui rit prezentowano trzy czasopisma rocznie .
Stworzył trupę, której głównymi aktorami byli Denis Drouin , Jean-Claude Deret , Jacques Lorain , Paul Berval oraz pianista i aktor Roger Joubert . Dominique Michel i Denise Filiatrault również spotykają się tam regularnie.
Sukces jest ogromny i wyznacza świat kabaretów montrealskich tej dekady. Co więcej, kilku reżyserów programów rozrywkowych w powstającej telewizji Quebec udało się do Le Beu qui rit, aby znaleźć talent do swoich programów, które były wówczas bardzo popularne). Na przykład cała trupa Beu jest od czasu do czasu zapraszana na program Music-Hall Radia Kanada, prowadzony przez Michelle Tisseyre .
Popularny sukces, ale także krytyków, co było rzadsze. W montrealskiej gazecie Le Devoir krytyk Gilles Marcotte pisze o programach w Le Beu qui rit : „Program o wyjątkowej jakości. To prawda. Jeden z najlepszych pokazów tego rodzaju, jakie kiedykolwiek pokazano w Montrealu. Ogólne wrażenie przezabawnej satysfakcji”. .
Paul Berval wykonywał po angielsku „Tit-Coq” w Toronto i Vancouver. On także znalazł się na scenie w Nowym Jorku „Bousille et les Justes” przez Gratien Gélinas .
Regularnie występuje w Théâtre des Variétés swojego przyjaciela Gillesa Latulippe . Jego pierwszy występ na scenie teatru rue Papineau (w Montrealu ) sięga 1968 roku . Grał tam regularnie u boku największych komików burleski w Quebecu: Oliviera Guimonda , Gillesa Pellerina , Manda Parenta , Paula Desmarteaux itp.
Paul Berval brał udział w produkcji kilku operetek. Widzieliśmy to i słyszeliśmy w „ La Fille du Régiment ”, przedstawionym w 1972 roku przez Opéra de Québec oraz w „Chanson Gitanes” w 1973 roku na scenie Place des Arts .
Został doceniony w szczególności za pracę dubbingową, którą wykonał w animowanym serialu Les Flintstones , gdzie grał głosem Quebecu Freda Caillou - Freda Flintstone'a w oryginalnej angielskiej wersji - oraz w programie dla dzieci Passe-Partout., Gdzie dał głos do zebry Alakazoo.
Otrzymał kilka drugoplanowych ról w telewizji w różnych burleskowych sitcomach , najpierw w Cré Basile, potem Chez Denise i Le 101, ouest, avenue des Pins, gdzie w obu przypadkach zagrał rolę włoskiego korpulenta z karykaturalnym akcentem. Miał także kilka ról w dramatycznych operach mydlanych , takich jak Les Berger .
W 2004 roku otrzymał Olivier Prize w hołdzie dla artystycznej kariery trwającej ponad pół wieku. On umarł na25 lutego 2004, kilka dni przed otrzymaniem trofeum.
Po śmierci przyrodniego brata Rollanda Bédarda , zastępował go w reklamach Maytaga jako słynny mechanik przez 3 lata (1989-1992).