| Komunistyczna Partia Grecji (el) Κομμουνιστικό Κομμα Ελλάδας | |
|
Oficjalny logotyp. | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Sekretarz generalny | Dimítris Koutsoúmbas |
| Fundacja | 17 listopada 1918 |
| Siedzenie | 145 Liść. Irakliou 142 31 Ateny ( Néa Ionía ), Grecja |
| Oficjalna gazeta | Rizospastis |
| Organizacja studencka | Panspoudastiki (pl) |
| Organizacja młodzieżowa | Partia Młodzieży Grecji (w) |
| Organizacja związkowa | Front Bojowy Wszystkich Pracowników |
| Pozycjonowanie | Od lewej do skrajnej lewej |
| Ideologia |
komunizm marksizm-leninizm eurosceptycyzm |
| Przynależność europejska | INICJATYWA |
| Grupa w Parlamencie Europejskim | Niezarejestrowany |
| Przynależność międzynarodowa |
Międzynarodowe Spotkanie Partii Komunistycznych i Robotniczych Międzynarodowe Seminarium Komunistyczne |
| Zabarwienie | Czerwony |
| Stronie internetowej | kke.gr |
| Reprezentacja | |
| Posłowie | 15 / 300 |
| Peryferia | 48 / 703 |
| Posłowie do PE | 2 / 21 |
| Burmistrzowie | 1 / 332 |
Komunistyczna Partia Grecji (w greckiej Κομμουνιστικό Κομμα Ελλάδας / Kommounistiko Komma Elladas , zazwyczaj skracane francuski w KKE ) jest partią polityczną z lewej lub skrajnej lewicy grecki założony w 1918 roku . Do 1974 roku Komunistyczna Partia Grecji była, z wyjątkiem krótkich okresów, partią nielegalną.
Od 2000 roku uzyskał od 4,5 do 8,2% głosów w greckich wyborach parlamentarnych , zdobywając od 11 do 26 deputowanych na 300 w greckim parlamencie . Jej oddziałem związkowym jest Militant Front of All Workers (PAME).
4 listopada 1918, Abraham Benaroya założył Pracy Socjalistycznej Partii Grecji Seke ( Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας ). W skład pierwszego komitetu centralnego wchodzą N. Dimitratos, D. Ligdopoulos, M. Sideris, A. Arvanitis i S. Kokkinos.
Na swoim drugim kongresie 5 kwietnia 1920, SEKE postanawia dołączyć do Trzeciej Międzynarodówki i staje się SEKE-K. W skład nowego komitetu centralnego wchodzą N. i P. Dimitratos, Y. Kordatos, G. Doumas i M. Sideris. Na trzecim nadzwyczajnym zjeździe w 1924 roku SEKE-K przyjęła nazwę KKE i przyjęła marksizm-leninizm oraz centralizm demokratyczny jako podstawowe elementy swojej doktryny.
Monarchia została zniesiona w 1924 roku. Komuniści głosowali za utworzeniem republiki, ale partiom liberalnym nie udało się zapewnić stabilności. Zamach stanu generała Pangalosa25 czerwca 1925 otworzył dla KKE okres konspiracji do czasu przywrócenia demokracji w 1926 r., co pozwoliło partii uzyskać dziesięciu wybranych do parlamentu.
KKE szybko ponownie staje w obliczu represji: „Jeśli w 1929 roku czytałeś lewicową gazetę lub prowadziłeś rozmowy na temat ideologii, uznawano to za przestępstwo” – wspomina akademicki Seraphim Séfériades. Powstała specjalna ustawa, która karała wszelkie działania, dyskusje czy propagowanie idei związanych z socjalizmem . Ten kontekst zmusił KKE do bycia małą partią pod wielką presją. "
Do 1935 r. polityka KKE wiernie podążała za ewolucją Międzynarodówki Komunistycznej : „klasa przeciwko klasie” , jednolity front, ludowy front antyfaszystowski. To ostatnie skutkuje podpisaniem porozumienia z Partią Agrarną, Partią Socjalistyczną i Socjaldemokratyczną Partią Robotniczą.
Powrót monarchii i dyktatury (1935-1941)Powrót króla też nie przynosi rozwiązania. W wyborachStyczeń 1936, Front Zjednoczonych zdobył 15 mandatów, ale w Sierpień 1936rząd zostaje powierzony Ioannisowi Metaxasowi, który ustanawia bezpartyjny dyktatorski reżim „trzeciej cywilizacji greckiej” . Wszystkie partie są więc zakazane, ale KKE pomimo trudności dostosowuje się do życia podziemnego, podczas gdy partie „burżuazyjne” są całkowicie zdezorganizowane. KKE miała więc przewagę, gdy kraj był okupowany w 1941 roku.
Opór wewnętrzny szybko zorganizowane w różnych ruchów: w Édes Z EKKA , a przede wszystkim EAM (Front Wyzwolenia Narodowego), który jest pochodną KKE, jak również jego oddział wojskowej Ludowej National Liberation Army grecki. (ELAS ). Komunistyczny opór przejawia się po kilku dniach okupacji Aten akcją Manólis Glézos i Apóstolos Sántas na Akropolu.
EAM-ELAS jest zdecydowanie główną organizacją ruchu oporu w Grecji.
Samorząd wyzwolonych regionówOd 1943 r. bardzo duże obszary nie były już tak naprawdę kontrolowane przez okupantów, lecz bezpośrednio administrowane przez EAM. W tych regionach koncepcje socjalistyczne nie są stosowane w praktyce: nie ma reform agrarnych ani kolektywnego przywłaszczania środków produkcji (taką samą ostrożność co do socjalizacji towarów można znaleźć podczas wojny domowej). Powstaje forma samorządu, która jest częścią tradycji greckiej: najpierw na poziomie gminy, później na poziomie prowincji, a następnie prefektur. Instytucjami są zgromadzenie ogólne (kobiety i mężczyźni powyżej 17 roku życia), komitety ludowe, Sąd Ludowy. Ta samorządność jest całkiem odpowiednia w kontekście konfliktu, ponieważ władza centralna należy do okupanta, ale byłaby sprzeczna z komunistyczną zasadą centralizacji w przypadku, gdyby KKE doszła do władzy po wojnie.
EAM w miastachW miastach EAM interweniuje potajemnie, ale ma ogromny wpływ na ich populację i jest w stanie uruchamiać duże ruchy społeczne (strajki) lub akcje sabotażowe poważnie zakłócające niemiecką machinę wojskową. EAM skutecznie walczy też z bułgaryzacją na obszarze przydzielonym Bułgarii (Tracja, Tasos, Samotraka).
Wzrost EAM w ruchu oporuRelacje z innymi ruchami oporu bywają napięte, a nawet sprzeczne. Wwrzesień 1943, Włochy z Badoglio podpisują rozejm z aliantami. W Grecji zaowocowało to dostawą włoskiej broni do ELAS, której przewaga została w ten sposób zaakcentowana. Szybko EKKA została zneutralizowana, a EDES ograniczono do Epiru.
Kluczowym epizodem zewnętrznym jest konferencja w Teheranie (Listopad 1943), podczas której Churchill i Stalin wymieniliby Polskę za Grecję: jedną przeznaczoną do przejścia do sowieckiej strefy wpływów, drugą do strefy brytyjskiej. Następnie rząd brytyjski postanawia osłabić wpływy EAM poza granicami Grecji, zwracając jej przedstawicieli do rządu na uchodźstwie, jednocześnie kreśląc zarys tego, co będzie planem Manny: wysłanie ciała ekspedycyjnego w Grecji podczas wycofywania się Wojska niemieckie. Brytyjscy agenci rozmieszczeni w Grecji mają za zadanie zaszkodzić ELAS. Próbują zwerbować jego zwolenników, oferując im pieniądze, finansują małe konkurujące organizacje, w tym niektórych „nacjonalistów”, czasami przyczyniających się do kolaboracji z nazistowskimi okupantami.
Wyzwolenie: konflikt z Brytyjczykami (1944-1945)W 1944 roku Brytyjczycy i EAM przygotowują się do powyzwolenia. WMarzec 1944EAM tworzy Komitet Polityczny Wyzwolenia Narodowego (en) (PDSA) lub „rząd gór” do administrowania wyzwolonymi obszarami. Organizuje wybory do Rady Narodowej (el) (parlamentu). Churchill postanawia oprzeć się na monarchii, choć jest ona zdyskredytowana. Grecka armia za granicą (40 000 ludzi) jest czystka po buntach pro-EAM (20 000 deportacji do Afryki Północnej). Negocjacje odbywają się, ale EAM nie wykorzystuje swoją silną pozycję wewnątrz, czyniąc znaczne ustępstwa ( Liban konferencję na temat20 maja, umowa Caserta we wrześniu).
Wyzwoleniu Grecji od jesieni 1944 r. rzeczywiście towarzyszyło przybycie wojsk brytyjskich, w szczególności oddziału, który wylądował w Atenach w momencie wyjazdu Niemców na 12 października.
Po wyzwoleniu kraju sytuacja polityczna pozostaje bardzo napięta. Zainstalowany na18 październikaw stolicy władze brytyjskie domagają się rozbrojenia ELAS, mimo że po stolicy krążą uzbrojeni milicjanci, częściowo z batalionów bezpieczeństwa, prześladujący bojowników ruchu oporu. 3 grudnia, ulice stolicy witają masową demonstrację domagającą się rezygnacji rządu ustanowionego przez Brytyjczyków i konstytucji nowego rządu. Wynikająca z tego masakra – policja otworzyła ogień do demonstrantów, zabijając około 20 osób i raniąc ponad 100 – spowodowała prawdziwy konflikt między armią brytyjską a EAM-ELAS o kontrolę nad 'Atenami i portem w Pireusie. Ale przy braku masowych akcji ELAS poza obszarem stolicy, Brytyjczycy dość łatwo wygrali.
Ten epizod kończy się wraz z Traktatem z Várkiza podpisana wluty 1945, na mocy którego spółka ELAS została oficjalnie rozwiązana w całej Grecji.
Okres powojenny (1945-1946)Przywrócenie władzy królewskiej w postaci autorytarnego reżimu chronionego przez Brytyjczyków i coraz częściej przez Amerykanów postawiło dawnych bojowników ruchu oporu w trudnej sytuacji; antykomunistyczne represje uderzają w byłych bojowników ruchu oporu.
KKE nie może zaakceptować takiego rozwoju. Intensywność antagonizmu doprowadziła do wojny domowej, która trwała od 1946 do 1949 roku.
Przez ponad dwa lata Grecja została podzielona na dwie części: jedną część należały do prawicowych milicji, a zwłaszcza armii rządowej, drugą do Demokratycznej Armii Grecji , oficjalnie założonej w Grecji.grudzień 1947(na przykład Delphi jest pod kontrolą komunistów). KKE początkowo korzystała z pomocy krajów komunistycznych, zwłaszcza Jugosławii . Ale ta pomoc spadła z powodu zerwania między Tito a Stalinem w 1948 roku; Co więcej, Stalinowi nie zależało na zwycięstwie komunistów w Grecji. Rząd, kierowany wówczas przez liberałów ( Sophocle Vénizelos i Georgios Papandréou ), korzystający ze wsparcia amerykańskiego (doktryna Trumana), wygrał więc w 1949 roku. Zwycięstwu temu ponownie towarzyszyły intensywne represje wobec komunistów, ale także wobec lewicy w generał.
Wielu komunistów schroniło się wówczas w „braterskich krajach” bloku wschodniego. Ale tysiące jego członków i kierownictwa, aresztowanych, zostało uwięzionych, deportowanych na wyspy (kolonia karna Makronissos ), nawet torturowanych lub zabitych, takich jak Níkos Beloyánnis , jeden z jego przywódców aresztowany i stracony w 1952 roku . Niektórzy więźniowie polityczni zostali zwolnieni w latach pięćdziesiątych ( Míkis Theodorákis ), ale nadal było ich wielu w 1964 roku, kiedy pierwszą (ograniczoną) amnestię przeprowadził Georgios Papandreou .
Podczas gdy kierownictwo partii jest instalowane za granicą (ZSRR, Rumunia, Bułgaria), podziemna organizacja w Grecji zyska fasadę prawną w postaci utworzonej w 1951 r. Demokratycznej Unii Lewicy (ΕAD). Wybory w 1951 r. nie dają mu każdy deputowany, a przede wszystkim pozwalają na powrót do władzy prawicy z greckim zgromadzeniem generała Aleksandra Papágosa , partią, która następnie staje się ERA Konstantinosa Karamanlísa . Rząd prawicy charakteryzuje się antykomunizmem nawet bardziej systematycznym niż liberałów, obecnie w opozycji, którzy jednak na ogół odmawiają współpracy z EDA.
Historia EDA naznaczona jest w szczególności osobowością Grigórisa Lambrákisa , wybranego na posła w Pireusie w 1961 roku i zamordowanego w 1961 roku .maj 1963w Salonikach . Inne znane osobistości EDA to Ilias Iliou, poeta Yannis Rítsos , kompozytor Míkis Theodorákis .
Po ustanowieniu dyktatury pułkowników,21 kwietnia 1967, KKE jest zabronione. W 1968 r. podzieliła się na dwie części, niektórzy komuniści, przeciwni represjom wiosny praskiej , chcący zbliżyć się do linii eurokomunistycznej, za którą podążała w szczególności Włoska Partia Komunistyczna . Przyjęli nazwę KKE od wewnątrz ("ΚΚΕ εσωτεριύού" lub KKE esot ).
W 1974 roku , Constantin Caramanlis zalegalizowane Komunistycznej Partii Grecji. Następnie dołączył do EDA. KKE uzyskała w tym czasie w wyborach parlamentarnych, do 1989 r. wynik około 10%. W latach siedemdziesiątych KKE odmówiła, w przeciwieństwie do Komunistycznej Partii Grecji (wewnątrz) , przyłączenia się do reformistycznego nurtu eurokomunizmu i pozostała ściśle związana z ZSRR . Pod koniec lat 80. KKE i grecka lewica (partia powstała w wyniku rozłamu z byłego KKE esot) utworzyły się na wyboryCzerwiec 1989koalicja Synaspismós : ale ten sojusz budzi niezrozumienie części ich elektoratu i skutkuje spadkiem urny wyborczej. Ponieważ głosowanie nie dało wyraźnej większości, Synaspismós zgodził się następnie uczestniczyć w rządzie trójstronnym z prawicową partią Nowa Demokracja i PASOK :Listopad 1989KKE otrzymuje tekę ministerialną w rządzie Xenophona Zolótasa . Ten udział rządu prowadzi do zaostrzenia niepokoju wśród komunistycznych wyborców: koalicja ponownie doznaje porażki podczas przedterminowych wyborówkwiecień 1990. W 1991 roku Synaspismós oddzielił się od KKE, by stać się pełnoprawną partią polityczną, utworzoną przez połączenie greckiej lewicy i różnych grup lewicowych.
Po spadku w 1993 r. do mniej niż 5%, KKE wyzdrowiała, a jej wyniki wahają się od 7% do prawie 10% według sondaży, stając się wtedy trzecią partią w greckim parlamencie .
W wyborach parlamentarnych wrzesień 2007KKE przekroczyła 8% głosów i uzyskała 22 deputowanych, potwierdzając tym samym swoją pozycję trzeciej partii w Grecji.
Dwa lata później traci mandat w przedterminowych wyborach, ale pozostaje trzecią siłą w kraju.
Przekroczyła 8% głosów w wyborach parlamentarnych w maju 2012 r. , przechodząc z 21 do 26 mandatów, ale obecnie pozostaje daleko w tyle za radykalną lewicową koalicją SYRIZA . W nowym głosowaniu zorganizowanym w czerwcu 2012 r. wynik wyborczy KKE spadł do 4,5% (12 mandatów): partia spadła na szóste miejsce wśród ugrupowań reprezentowanych w parlamencie. W styczniu 2015 r. doświadczyła lekkiego ożywienia, osiągając 5,47% (15 mandatów, piąta partia w parlamencie), pozostając w dużej mierze za SYRIZĄ.
Na poziomie związków zawodowych Partia Komunistyczna jest bliska Militywnemu Frontowi Wszystkich Robotników (PAME).
KKE jest przeciwna członkostwu Grecji we Wspólnocie Europejskiej i wezwała również do głosowania przeciwko Traktatowi z Maastricht lub rozszerzeniu Unii Europejskiej .
W ramach przedterminowych wyborów parlamentarnych w 2012 roku KKE proponuje jako program „podbój władzy robotniczej i gospodarki ludowej, rozłączenie Unii Europejskiej i jednostronne umorzenie długów, uspołecznienie środków produkcji , ludowe spółdzielnie produkcyjne, narodowe planowanie wykorzystania potencjału rozwojowego kraju, z oddolną kontrolą robotniczą i ludową ”.
Niektórzy komuniści krytykują KKE za trzymanie się koncepcji „socjalizmu w jednym kraju” opracowanej przez Stalina. Rzeczywiście, Aléka Paparíga mówi w swoich przemówieniach, że Grecja może wprowadzić socjalizm na skalę narodową, aby osiągnąć samowystarczalność.
Siedziba partii znajduje się w popularnej dzielnicy Perissos na obrzeżach Aten, w budynku wybudowanym w latach 80. przez tysiąc wolontariuszy. Umieszczono tam posągi Lenina , Karola Marksa czy nawet Mao Zedonga , a niektóre talerze zdobi postać Stalina.
| Rok | Typ wyborów | Głos | % | Siedzenia |
|---|---|---|---|---|
| 1926 | Parlament | 41 982 | 4,37% | 10 / 286 |
| 1928 | Parlament | 1,4% | 0 / 250 | |
| 1929 | Senat | Na zjednoczonym froncie | 1,7% | 0 / 92 |
| 1932 | Parlament | 58 223 | 4,97% | 10 / 254 |
| 1932 | Senat | Na zjednoczonym froncie | 3,91 | 0 / 30 |
| 1933 | Parlament | 4,5% | 0 / 248 | |
| 1935 | Parlament | 9,59% | 0 / 300 | |
| 1936 | Parlament | 5,8% | 15 / 300 | |
| 1951 | Parlament | Prawna wizytówka EDA KKE |
10,57% | 10 / 258 |
| 1952 | Parlament | EDA | 9,55% | 0 / 300 |
| 1958 | Parlament | EDA | 24,42% | 79 / 300 |
| 1974 | Parlament | 464 787 | 9,47% | 8 / 300 |
| 1977 | Parlament | 480 272 | 9,36% | 11 / 300 |
| Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | Parlament | 620 302 | 10,93% | 12 / 300 |
| 1985 | Parlament | 629 525 | 9,1% | 12 / 300 |
| Czerwiec 1989 | Parlament | 855 944 | 13,1% | 28 / 300 |
| Listopad 1989 | Parlament | 734 611 | 11,0% | 21 / 300 |
| 1990 | Parlament | 677 059 | 10,3% | 19 / 300 |
| 1993 | Parlament | 313 087 | 4,5% | 9 / 300 |
| 1996 | Parlament | 380 167 | 5,61% | 11 / 300 |
| 2000 | Parlament | 379 517 | 5,53% | 11 / 300 |
| 2004 | Parlament | 436 573 | 5,9% | 12 / 300 |
| 2007 | Parlament | 583 815 | 8,15% | 22 / 300 |
| 2009 | Parlament | 517 154 | 7,54% | 21 / 300 |
| maj 2012 | Parlament | 531 195 | 8,5% | 26 / 300 |
| czerwiec 2012 | Parlament | 277.122 | 4,50% | 12 / 300 |
| Styczeń 2015 | Parlament | 338 138 | 5,47% | 15 / 300 |
| wrzesień 2015 | Parlament | 301 684 | 5,55% | 15 / 300 |
| 2019 | Parlament | 299 592 | 5,30% | 15 / 300 |
| Rok | Głos | % | Siedzenia | Ranga | Grupa |
|---|---|---|---|---|---|
| Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 729 052 | 12.84 | 3 / 24 | 3 rd | COM |
| 1984 | 693,304 | 11,64 | 3 / 24 | 3 rd | COM |
| 1989 | 936 175 | 14.30 | 3 / 24 | 3 rd | CG |
| 1994 | 410 741 | 6,29 | 2 / 25 | 4 th | GUE / NGL |
| 1999 | 557,365 | 8.67 | 3 / 25 | 3 rd | GUE / NGL |
| 2004 | 580 396 | 9.48 | 3 / 24 | 3 rd | GUE / NGL |
| 2009 | 425.963 | 8.35 | 2 / 22 | 3 rd | GUE / NGL |
| 2014 | 349,255 | 6.11 | 2 / 21 | 6 th | LUB |
| 2019 | 302 672 | 5.35 | 2 / 21 | 4 th | LUB |