Park Narodowy Pollino

Park Narodowy Pollino Obraz w Infobox. Góra Pollino. Geografia
Adres Cosenza Włochy
Informacje kontaktowe 39 ° 56 ′ N, 16 ° 07 ′ E
Zamknij miasto Morano Calabro
Powierzchnia 1925,65  km 2
Administracja
Rodzaj Park Narodowy
Kategoria IUCN II ( park narodowy )
Nazwa Użytkownika 63052
kreacja 11 marca 1988
Stronie internetowej Park Narodowy Pollino

Park Narodowy Pollino jest największym parkiem narodowym w Włoszech o powierzchni prawie 2000  km 2 .

Został utworzony w 1985 r. Jako prosty park regionalny , a następnie stał się parkiem narodowym w 1991 r. W celu zachowania ostatniej populacji sosny bośniackiej (Pinus holdreichii) we Włoszech. Symbolem parku jest sosna bośniacka.

Ma prawie 56 gmin i ponad 170 000 mieszkańców. Znajduje się między Morzem Jońskim a Morzem Tyrreńskim , czyli między Kalabrią a Basilicatą .

Terytorium

Park chroni rozległy obszar Południowych Apeninów , zdominowany przez masyw Pollino . Góra Pollino wzrasta do 2248 metrów i dominuje obszar dziewiczej przyrody z przepięknymi krajobrazami. Część południowa, po stronie Basilicata, to rozległe lasy, pastwiska i obszary uprawne. Część na północy, w Kalabrii, jest bardziej górzysta.

Gminy

Teren parku obejmuje łącznie 56 gmin: 32 w Kalabrii i 24 w Basilicata.

Gminy w Kalabrii to: Acquaformosa, Aieta, Alessandria del Carretto, Belvedere Marittimo, Buonvicino, Castrovillari, Cerchiara di Calabria, Civita, Francavilla Marittima, Frascineto, Grisolia, Laino Borgo, Laino Castello, Lungro, Maieràso, Moransno Calabria, , Papasidero, Plataci, Praia a Mare, San Basile, San Donato di Ninea, Sangineto, San Lorenzo Bellizzi, San Sosti , Sant'Agata d'Esaro, Santa Domenica Talao, Saracena, Tortora i Verbicaro.

Gminy na terytorium Basilicata to: Calvera, Castelluccio Inferiore, Castelluccio Superiore, Castelsaraceno, Castronuovo S. Andrea, Carbone, Cersosimo, Chiaromonte, Episcopia, Fardella, Francavilla in Sinni, Latronico, Lauria, Noepoli, Rotonda, San Costantino Alban San Giorgio Lucano, San Paolo Albanese, San Severino Lucano, Senise, Teana , Terranova di Pollino, Valsinni i Viggianello.

Wśród nich niektóre mają znaczenie historyczne i archeologiczne: Viggianello , Rotonda , Castrovillari , Morano Calabro , Laino Castello , Mormanno , Scalea , Papasidero i Civita , inne są ważne ze społeczno-kulturowego punktu widzenia, ponieważ są to społeczności Albańczyków , Lucanian i kalabryjskiej terytorium między 1470 a 1540 r . Są to gminy San Paolo Albanese , San Costantino Albanese , San Basile , Lungro , Plataci , Frascineto , Civita .

Najwyższą miejscowością w parku jest Alessandria del Carretto na wysokości 1000  m n.p.m. , która do dziś zachowuje bardzo stare tradycje kulturalne i muzyczne. Wśród interesujących budynków sakralnych są Madonna of the Arms w Cerchiara i klasztory, takie jak Colloreto w Morano Calabro . W Dolinie Merkurego znajduje się kilka ciekawych miejsc z okresu paleolitu (jaskinie Romito) ( Elephas antiquus , Hippopotamus major ).

Flora

W niższych partiach zboczy masywu porastają lasy kasztanowe . Na spadzie około 1200 m zastępują  je grab , dąb , buk i klon . W miejscowościach Lago Duglia i Casino Toscano rośnie jodła biała .

Po zachodniej stronie, porozrzucane na stromych kamienistych zboczach, rośnie sosna bośniacka i gatunek jałowca pełzającego. Jedno z nich byłoby jednocześnie najstarszym drzewem w Europie, ponieważ miało 1230 lat.

Latem rosną różne gatunki dzikich kwiatów: Ranunculus , róż dziko , Rojnik , białego rozchodnika , fioletowy Etna , klastrowym dzwonek , Globularia meridionalis , coronic Colonna , oset .

Dzikiej przyrody

W parku występuje m.in. wilk apeniński , jeleń (reintrodukowany w 2003 r.), Sarna , dzik , lis rudy , żbik , zając , wydra , wiewiórka czarna (Sciurus meridionalis) . Liczne gatunki ptaków, w tym puchacz , orzeł przedni , sęp płowy (reintrodukowany w 2002 r.), Sęp egipski , sokół wędrowny , Circaete Jean-le-Blanc , pustułka , dzięcioł czarny i kaszanka czerwonodzioba .

Fauna charakteryzuje się wszelkiego rodzaju owadami, które obfitują szczególnie latem, w szczególności koniki polne , trzmiele i pszczoły .

Galeria

Uwagi i odniesienia

  1. (it) "  L'Area Protetta  " , na Federparchi (dostęp: 16 stycznia 2011 )
  2. „  Najstarsze drzewo w Europie znajduje się we Włoszech, ma 1230 lat  ” , Buzger (dostęp: 4 maja 2019 )
  3. (it) "  Lo scoiattolo nero calabrese  " ,23 lutego 2017 r

Zobacz też

Bibliografia

  • (it) Giorgio Braschi: Pollino: viaggio interiore in una realta irreale: dzikość Pollino / immagini, testi e grafica di Giorgio Braschi; presentazione di Giorgio Saponaro e Franco Tassi, Martina Franca : Edizioni pugliesi, 2002, ( ISBN  88-8348-016-3 )
  • (it) Liliana Bernardo: Fiori e piante del Parco del Pollino. , Castrovillari  : Prometeo, 2001
  • (it) Carlos Solito: Basilicata. Parco nazionale del Pollino. , Martina Franca : Edizioni Pugliesi, 2004
  • (de) Dorothee Sänger, Michael Gahr, Benno F. Zimmermann: Kalabrien: Italians Stiefelspitze vom Pollino bis zum Aspromonte. , Monachium , Bergverlag Rother, 2012
  • (it) Francesco Bevilacqua, Il Parco Nazionale del Pollino. Guida storico-naturalistica ed escursionistica , Rubbettino1 st wrzesień 2014, 700  s. ( ISBN  8849838212 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne