Park Narodowy Golestan (w perskim : پارک ملی گلستان ) to park narodowy w północnym Iranie, podzielona pomiędzy prowincjami Golestan , w Khorasan i Semnan . Dawniej znany jako Mohammad Reza Chah Park , jest to pierwszy rezerwat narodowy w kraju.
Park położony jest na wschód od pasma Elbourz , w górzystym regionie między Gonbad-e Qabus i Bojnourd . Zajmuje powierzchnię 91 895 hektarów, a według danych Unesco i uwzględniając strefę buforową nawet do 155 804 hektarów; a jego wysokość waha się od 450 metrów w Tangrâh do 2411 metrów na szczycie góry Diurkoji.
Położony między półsuchym regionem Morza Kaspijskiego a półsuchością płaskowyżu irańskiego , park znajduje się w kontrastowej sytuacji, z opadami deszczu od 150 do 1000 mm rocznie.
Park cieszy się niezwykłą różnorodnością biologiczną. Dzika przyroda obejmuje uriale , niedźwiedzie i jelenie. Z wyjątkiem dzików populacja kopytnych zmniejszyła się jednak z 68 do 89% w latach 1970-1978 i 2011-2014 z powodu kłusownictwa - wynika z badania opublikowanego w 2017 roku. Wymienione są tam Iran i co najmniej 1362 gatunki roślin. Zachodni obszar leśny, typowy dla masywu Hyrcanian , jest domem dla wielu drzew liściastych , w tym gatunków reliktowych , takich jak dęby i klony, podczas gdy wschodni obszar stepowy obejmuje głównie wiecznie zielone krzewy, takie jak jałowiec i szałwiarz .
Pierwsze irańskie prawo dotyczące ochrony przyrody z 1956 r. Wyznacza obszary chronione i ogranicza praktyki polowań. Region objęty tym statusem już w 1957 r. Korzysta z ustawy z 1967 r. O obszarach chronionych, która wzmacnia ochronę ekosystemów i staje się pierwszym parkiem narodowym w kraju. UNESCO uznało park za rezerwat biosfery w roku 1976. W centralnej części jest niezamieszkana, z wyjątkiem pracowników parku. Przecina ją również część ściany Gorgan .