Park Pawłowski

Park Pawłowski
Widok Świątyni Przyjaźni
Geografia
Kraj	Rosja
Gmina	Święty PETERSBURG
Powierzchnia	6  km 2
Lokalizacja
Informacje kontaktowe	59 ° 41 ′ 37 ″ północ, 30 ° 27 ′ 19 ″ wschód
Geolokalizacja na mapie: Sankt Petersburg

Pawłowsk Park (w języku rosyjskim  : Павловский парк ) jest park miejski położony wokół pałacu Pawłowsk w Sankt Petersburgu w Rosji . Ten park w stylu angielskim, poprzecinany fabrykami i neoklasycystycznymi pawilonami, zajmuje powierzchnię 600 hektarów. Park jest podzielony na dziewięć sektorów o różnej wielkości.

Plan parku

I Sektor centralny	III Dolina rzeki Slavyanki	V Old Sylvie
1. Pałac Pawłowski i pomnik Pawła I ul	18. Kolumnada Apolla	35. Dwanaście ścieżek
2. Prywatny ogród	19. Zimna kąpiel	36. Pomnik drogich rodziców
3. Pawilon Trzech Gracji	20. Most Centaurów	37. Zrujnowany wodospad
4. Potrójna aleja lipowa	21. Brązowe drzwi	38. Stawy Vieille Sylvie
5. Woliera	22. Most dzwonnika	VI Nowa Sylvie
6. Labirynt	23. Czarny most	39. Pomnik Apollo Musagète
7. Flaga Rossi	24. Vieux Châlet	40. Kolumna „końca świata”
8. Wielkie rundy	25. Świątynia Przyjaźni	41. Mauzoleum Miłosiernego Małżonka
9. Wielkie kamienne schody	26. Fonte Bridge	VII Czerwona Dolina
10. Verdure Theatre	27. Grand Cascade	42. Pont de la Nouvelle Sylvie
11. Altana Rossi	28. Round Lake	43. Ruiny
12. Nabiał	29. Most Visconti	44. Elisabeth Pavilion
II Pole defiladowe	30. Amfiteatr	VIII Dolina Stawów
13. Pomnik ku pamięci ofiar rewolucji	31. Wieża Pil	45. Stawy w okrągłych pomieszczeniach
14. Stawy Pavillon des Roses	IV Biała Brzoza	46. ​​Stawy w nowym domku
15. Most Jelenia	32. Rondo z białej brzozy	47. Staw Wenus i Wyspa Miłości
16. Wyspa Księżniczki Lieven	33. „najpiękniejsze miejsce”	IX Big Star
17. Kolumna księżniczki Lieven	34. Pawilon Róż	48. Okrągły pokój
		49. Stadion
		50. Music House ( Vauxhall )
		51. Vauxhall Ponds
		52. Place de la Promenade

Sektory parkowe

Sektor centralny

To terytorium parku znajduje się najbliżej Pałacu Pawłowskiego . Został narysowany przez Charlesa Camerona według regularnego planu z bardziej uporządkowanym charakterem i przyciętymi krzewami .

• Prywatny ogród (1801-1803) zajmuje powierzchnię pół hektara. Zaprojektowali go Cameron i Szwajcar Viollier , a także ogrodnik Whisler. Ograniczony jest południową fasadą pałacu i rzeką Sławianką i znajduje się pod oknami prywatnych apartamentów cesarzowej. Zamknięty jest wysokimi murami pałacu, bramą, a od drogi balustradowym tarasem . Został zaprojektowany w stylu zwykłych francuskich lub flamandzkich ogrodów z geometrycznymi kwietnikami przypominającymi kolory dywanu. Jest ocieniony przez rzeźbione lipy i piramidalne topole i usiany marmurowymi posągami, popiersiami i wazonami.
  • Centralna ścieżka ogrodu prowadzi do Pawilonu Trzech Gracji (1800, zbudowany przez Camerona, rzeźby Paolo Triscorniego ), który jest ozdobiony antycznym portykiem z szesnastu kolumn jońskich . Na jednym z frontonów płaskorzeźba przedstawia Apollina z jego lirą (rzeźbiarza: Iwana Prokofiewa ) otoczonego atrybutami sztuki, a na drugim boginię mądrości Minerwę z emblematami siły i chwały. Sufit zdobią rozety i akant . W 1803 roku zainstalowano tam rzeźbioną w marmurze grupę Trzech Gracji (kopia dzieła Canovy ). Gracje opierają się na wazonie umieszczonym na kolumnie.

• Potrójna aleja lipowa prowadzi od pałacu do Pola Defilad. Rzędy starych lip dzielą tę ścieżkę na trzy części: szerszą środkową część dla załóg i węższą boczną część dla pieszych.
• Na południu znajduje się klasyczna ptaszarnia (1782), zaprojektowana przez Camerona. Część środkowa zwieńczona jest kopułą i z każdej strony łączy doryckie kolumnady . Gzyms i kopuła zostały zaprojektowane przez Johanna Rudolfa i Iwana Iwanowa pod kierunkiem Vincenzo Brenny . Poezję uzupełnia posąg Flory przywieziony z Włoch . Woliera była wykorzystywana przez tłum egzotycznych ptaków żyjących w galeriach. W 1818 roku cesarzowa zaprzestała hodowli ptaków i dlatego pawilon pełnił funkcję oranżerii i szklarni . Około XIX  wieku założono drewniany teatr . W 1863 r. Po południowej stronie woliery wykopano nieckę z posągiem Wenus pośrodku, kopią Canovy. Woliera została poważnie zniszczona w czasie wojny i została odrestaurowana w 1968 roku jako pawilon ogrodowy.
• Obok woliery znajduje się labirynt roślinny.
• Dalej Rossi pawilon, zbudowany na miejscu starego teatru, pochodzi z 1913 roku, według planów architekta w Petersburg Carl Schmidt z niedokończonego projektu przez Carlo Rossi z 1816 Pawilon jest prezentowanych w półkole jak uroczej altance z kolumny i półkulista kopuła. W środku pomnik ku czci cesarzowej postawił w 1914 r. Rzeźbiarz Władimir Beklemiczow .
• Grands Ronds zaprojektowane w latach 1792-1799 przez Brennę tworzą kwietniki z tufowym tarasem pośrodku, na który prowadzą cztery boczne schody. Tarasy są ozdobione białe marmurowe posągi, Sprawiedliwości i mitu , pochodzące Wenecji , pracowni Pietro Baratta początku XVIII -go  wieku.
• Wielkie kamienne schody (1799, architekt V. Brenna) schodzą z pałacu na faliste zbocza Slavianki. Obejmuje sześćdziesiąt cztery stopnie z rzeźbami lwów i wazami w górnej części oraz parę żeliwnych lwów w dolnej części.
• Théâtre de Verdure została zainstalowana w 1811 roku według planów ogrodnika Heinricha Asmusa i architekta Andreï Voronikhine .
• Zaprojektowana przez niego altana Rossiego pochodzi z 1815 roku i znajduje się w miejscu starego pawilonu tureckiego.
• Na północ od alei znajduje się Laiterie, zbudowany w 1782 roku przez Camerona, jak alpejska farma , w duchu Wersalu (ale o wiele skromniejszym) z dachem pokrytym strzechą. Dawniej krowy dawały tam mleko, a gościom zarezerwowano pomieszczenie do degustacji produktów mlecznych z gospodarstwa. Kilka lat później krowy dla wygody przeniosły się do nowej, większej i bardziej oddalonej farmy, a domek stał się małą chatą rekreacyjną.

Widok na Pawilon Trzech Gracji w prywatnym ogrodzie	Widok na wolierę	Pawilon Rossi	Wielkie kamienne schody	Pamiętnik

Pole defiladowe

Pole Defilad było wykorzystywane do defilad wojskowych, które Paul lubił szczególnie od młodości. Zaprojektowano go według planów Vincenzo Brennej na końcu potrójnej alei lipowej . Po śmierci cesarza Pietro Gonzaga przekształcił to miejsce w latach 1803–1813 w malowniczy park, w którym łąki i gaje obsadzone są gatunkami nordyckimi grającymi całą gamę kolorów w zależności od pór roku. Kilka obiektów architektonicznych i krajobrazowych jest chronionych w ramach narodowego dziedzictwa kulturowego i architektonicznego: stawy Pavillon Rose, Pont aux Cerfs, pomnik ofiar rewolucji itp.

• Stawy Pawilonu Róż (1790, 1806-1807, Pietro Gonzaga): są to sztuczne stawy w centrum kompozycji wiejskiej.
  • Na środku stawu leży wyspa księżniczki Lieven na cześć przyjaciółki cesarzowej Marii i guwernantki cesarskich dzieci, księżniczki Charlotte von Lieven (1742-1828).
  • Deer Bridge: dzieło inżyniera AN Tchikaliova w 1879 roku, którego brązowe posągi jelenia zniknęły.
• Kolumna Księżniczki Lieven
• Pomnik ofiar rewolucji: pomnik poległych ku czci robotników i żołnierzy Armii Czerwonej poległych podczas Rewolucji Październikowej i rosyjskiej wojny domowej .

Jeden z aspektów parku	Kolumna księżniczki Lieven	Jeden z czterech rzeźb jeleni na początku XX th  wieku	Most Jelenia

Dolina rzeki Slavyanka

Charles Cameron jest źródłem tej części parku w stylu angielskim. Meandry doliny i brzegi utworzone przez wzgórza dają złudzenie angielskiej wsi z białymi wierzbami , dębami, lipami i brzozami. Wodospady układane są wzdłuż biegu rzeczki. Wszyscy architekci Pawłowska brali udział w jego dekoracji, budując mosty lub fabryki.

• Kolumnada Apolla jest poświęcona obrońcy sztuki, bogu słońca. Został zbudowany w latach 1782-1783 na skraju Slavyanki przez Camerona z doryckimi kolumnami z szarego piaskowca otaczającymi kopię posągu Apollina Belvedere . Giacomo Quarenghi dodał wodospad w 1800 r. W 1817 r. Część kolumnady spadła pod błyskawicą gwałtownej burzy: rozrzucone kolumny i fragmenty murów dodają następnie romantycznego charakteru temu miejscu i postanowiono pozostawić ją w obecnym stanie. , zwłaszcza że widać go z okien pałacu. W 2010 roku kolumnada została odrestaurowana od góry do dołu, a wodospad również dzięki podziemnemu zaopatrzeniu.
• Zimna łaźnia, zbudowana w 1799 roku przez Camerona, była używana latem dla cesarza Pawła. Była prostokątna szatnia, okrągła sala z umywalką i fontanną.
• Most Centaury (1795-1796, zbudowany przez Brennej) jest ozdobiona centaury marmuru z rzymskich oryginalnych rzeźb II th  wne. J.-C.
• Brama Fonte z wazami została zbudowana w latach dwudziestych XIX wieku przez Carlo Rossiego .
• Dwa mosty, most Bossu i most Czarny prowadzą na małą wyspę. Pierwszy został zbudowany w tufie przez Camerona w 1784 roku jako ruina, a drugi został zbudowany przez Camerona w latach 80-tych XVIII wieku i odbudowany w metalu przez Brennę.
• Vieux Chalet został zbudowany w 1790 roku w pobliżu alei botanicznej w formie alpejskiego domu z dachem krytym strzechą. Znajdowała się w nim wspaniale urządzona jadalnia z freskami namalowanymi przez francuskiego artystę Violliera. Po drugiej stronie były kuchnie. Wokół ogrodu kwiatowego i sadu uprawiano na szczęście cesarzowej Marii. Wszystko zostało zniszczone podczas II wojny światowej .
• Świątynia Przyjaźni to uroczy pawilon zaprojektowany przez carewicza Pawła i jego żonę, jako wyraz podziękowania dla Katarzyny Wielkiej, która przekazała ziemie Pawłowska jej synowi i synowej. Charles Cameron zaprojektował zabytkową świątynię rotundową w latach 1780-1782, ozdobioną fletami i kolumnami doryckimi . Świątynia Przyjaźni znajduje się na małym półwyspie. Płaskorzeźby ilustrują temat miłości i przyjaźni. Fryz belkowania zdobią delfiny (symbol przyjaźni w starożytności) oraz wieńce laurowe. Wewnątrz znajdował się marmurowy posąg Katarzyny II, który w 1791 r. Podarował go hrabiemu Tcherneovowi , aw 1792 r. Został zastąpiony alabastrowym posągiem cesarzowej w przebraniu Ceres . Świątynia serwowała obiady w parku, a mała chata przypominająca wiejski domek po drugiej stronie Slavyanki służyła jako kuchnie. Dom został zniszczony na początku XIX -go  wieku.
• Most Fonte obejmuje Slaviankę z delikatną konstrukcją żelazną, a wszystko to z fabryk Aleksandra w Pietrozawodsku w 1823 roku według planów Carlo Rossiego .
• Przed Świątynią Przyjaźni Charles Cameron zbudował w latach 1786-1787 sztuczny wodospad, Grande Cascade. W 1792 roku Brenna dodała dekorację ścian balustradami i wazonami. Wodospad przestał działać w 1850 roku z powodu braku konserwacji.
• Lac Rond pochodzi z 1781 roku według projektu Charlesa Camerona.
• Most Visconti (1802-1803 został zbudowany przez Andreï Voronikhine i C. Visconti).
• Amfiteatr został zbudowany w 1793 roku przez Vincenzo Brenną na wzgórzu na brzegu. W planie półkola pośrodku zieleni, z tarasami i skrzydłami wykreślonymi przez drzewa i krzewy oraz miejscem na orkiestrę . Schody ozdobiono fontannami. Latem odbywały się tam przedstawienia teatralne, a także wieczory oświetlone a giorno . Bieg Slavianki jest tutaj poszerzony, tworząc zagłębienie, w którym niegdyś na małych oświetlonych łodziach dawano pantomimy.
• Na skraju Nouvelle Sylvie znajduje się wieża Pil - pawilon zbudowany w 1797 roku przez architekta Vincenzo Brenną w miejscu starego młyna. Kiedyś był pokryty strzechą, ale wnętrze było luksusowo udekorowane salonem pokrytym freskami i obrazami z pięknym marmurowym kominkiem i haftowanymi złotymi meblami gobelinami. Żeliwne schody prowadziły do ​​pomieszczenia na pierwszym piętrze, skąd można było podziwiać otaczającą przyrodę. Most u podnóża wieży, zbudowany przez Woronichina w 1808 r., Ma drobno ciągnione żeliwne attyki.

Kolumnada Apolla.	Zimna kąpiel i most Centaura.	Żeliwny most i świątynia Przyjaźni.	Wieża Pil	Kamienny amfiteatr. Zdjęcie z XX wieku

Biała brzoza

Sektor ten zajmuje duży las o powierzchni 250 hektarów, założony w latach 1801-1828 przez Pietro Gonzagę w nordyckim stylu krajobrazowym z różnymi punktami widzenia. W brzozowym drewnie dostrzec można uroczy Pawilon Róż [* 34] zbudowany przez Andreïa Voronikhine i przearanżowany przez Carlo Rossiego i Pietro Gonzagę.

• Rond des birches blanc: okrągły plac, od którego zaczyna się siedem promieniowych alejek.
• „Najpiękniejsze miejsce” to łąki i gaje o najbardziej naturalnym smaku.
• Pavillon des Roses : ulubione miejsce cesarzowej Marii .

„Najpiękniejsze miejsce”	Widok na Pavillon des Roses z salą balową z tyłu

Stara Sylvie

La Vieille Sylvie to mniejszy obszar na powierzchni parku, z regularnym planem zaprojektowanym na początku 1790 roku przez Vincenzo Brennę . Przez duży gaj przecina dwanaście małych promieniowych alejek wokół centralnego placu, pośrodku którego znajduje się posąg Apolla z Belwederu . Sektor ten obejmuje również Pomnik Drogich Rodziców, stawy Vieille Sylvie i wiele posągów.

Pomnik Drodzy Rodzice został zbudowany w 1786 r. Przez Charlesa Camerona w kształcie prostokątnego gabinetu zamykającego perspektywę jednej z dwunastu małych alejek. Półkolistą wnękę zdobią kolumny i pilastry z różowego marmuru z Tivdii (w Karelii ), podtrzymujące belkowanie . Pierwotnie był to pawilon ku czci siostry cesarzowej Marii (z domu księżnej Wirtembergii), księżnej Frederique of Oldenburg (1765-1785). Ale kilka lat później zmarło kilku członków rodziny cesarzowej (która miała jedenaście braci i sióstr): jej siostra arcyksiężna Elisabeth , która zmarła w wieku dwudziestu trzech lat, jej brat Carl, który zmarł w wieku dwudziestu jeden lat , później jej ojciec, książę Frédéric-Eugène, a na końcu jej matka, księżna Frédérique-Sophie. To właśnie po tych wszystkich zgonach w 1807 roku w niszy zainstalowano monumentalną rzeźbioną grupę marmuru autorstwa Ivana Martosa , a pawilon służy teraz pamięci zmarłych.

Apollo pośrodku ronda dwunastu małych uliczek	Apollo, w tle posąg Niobidu	Pomnik drogich rodziców	Pomnik Borghese Gladiator	Posąg Calliope Edme Gasteclou (1792), z oryginału II e s. av. J.-C.

Nowa Sylvie

Obszar ten został opracowany w latach 1799-1800 przez Vincenzo Brenna, który chciał zachować dziki i tajemniczy charakter głębokiego lasu. Znajduje się tam pomnik Apollo musagète , kolumna „końca świata” i mauzoleum Dobroczyńcy Małżonka.

• Kolumna „końca świata” wzniesiona przez Charlesa Camerona w 1783 roku. Jest z różowego marmuru z Olonca i jońskiego . Swoją nazwę zawdzięcza temu, że znajdował się na dawnej granicy parku.
• Musagète Apollo posąg francuskiego Edme Gasteclou (1782), po oryginału IV -go  wieku  pne. J.-C.
• Mauzoleum Męża Dobroczyńcy zostało zbudowane w latach 1806-1819 na pamiątkę cesarza Pawła I według projektu Jean-François Thomasa de Thomona . Mauzoleum ma formę czworobocznej greckiej świątyni . Jego doryckie kolumny z czerwonego granitu spoczywają na granitowej podstawie i wspierają fronton z napisem „Dobroczyńcy Mężowi”. Fryz przedstawia serię tragicznych masek z zamkniętymi oczami, z których płyną łzy. Wewnątrz monumentalnej rzeźby Iwana Martosa dostrzec można majestatyczną i płaczącą kobietę z pogrzebową urną; na cokole reprezentowana jest rodzina cesarza Aleksandra I Rosji .

Kolumna „końca świata”	Mauzoleum współmałżonka dobroczyńcy

Czerwona Dolina

Czerwona Dolina biegnie wzdłuż brzegów Slavianki. Tę część parku zaprojektował Pietro Gonzaga w latach 1801-1803. Wzgórza porośnięte gajami dębowymi i wierzbowymi kontrastują z brzegami otwartymi na promienie słońca.

• Nowy most Sylvie został zbudowany w 1875 roku przez inżyniera AN Tchikaliova według planów architekta I. Ya. Potolov. Jest to kamienny most imitujący ruiny.
• Pawilon Elżbiety lub Pawilon Czerwonej Doliny, obecnie nieistniejący, był małą romantyczną prostokątną konstrukcją zaprojektowaną przez Charlesa Camerona w latach 1800-1804, z klasycznym portykiem z różowego marmuru, otoczonym niedokończoną kamienną kolumnadą. Niegdyś dach zdobiła altana z balustradą z brzozowego drewna, z której można było podziwiać otaczającą przyrodę. Wnętrze składało się z dużej sali ozdobionej przez Gonzagę kolumnami narożnymi ze sztucznego marmuru i płaskorzeźbami.
• Ruiny (1803-1807) zbudowane przez Camerona sprawiają wrażenie prawdy, wsparte o niewielkie wzniesienie i otoczone drzewami. Przywraca antyczną atmosferę pełną romantyzmu. Posąg Wenus stał kiedyś w jednej z nisz wraz z innymi posągami z Włoch . Są dziś przechowywane w Ermitażu .

Dolina Stawów

Ta część zaprojektowana przez Pietro Gonzagę składa się z cichych lasów i głębokich stawów ocienionych dużymi drzewami: są stawy Okrągłego Pokoju, stawy Nowego Chaty (brakujący pawilon) i staw Wenus z wyspą miłości. .

Wielka gwiazda

Vincenzo Brenna jest autorem tego sektora parku, zwanego także Nowym Ogrodem . Inspiruje się Vieille Sylvie z centralnym rondem, z którego zaczynają się długie, promieniowe alejki; każdy zaułek otrzyma inną nazwę, alei czerwone słońce , aleja dziedzinie bogate , Aleja Zielonej Kobieta , alei Slavianka , Aleja starej chacie , alei Red dobrym towarzyszem , Aleja Przyjaźni , alei Grzyby , aleja Młodego Narzeczonego , aleja Czerwonego Wzgórza , aleja Kanału . Ta część parku została przygotowana do spacerów, pieszych, w załodze lub konno.

• Sala Okrągła (lub Sala Muzyczna) została zbudowana na centralnym placu w latach 1799-1800 przez Vincenzo Brennę. Pomimo swojej nazwy przybiera formę prostokątnego pawilonu z bocznymi portykami i apsydami, które nadają mu zaokrąglony wygląd. W tym pawilonie odbywały się wieczory muzyczne lub kameralne bale.
• Vauxhall lub Kursaal muzyki obejmował salę bankietową i salę koncertową. Został zbudowany przez Andreï Stackenschneidera i został zainaugurowany 22 maja 1838 roku. Budynek został zniszczony podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej . Dziś na jego miejscu zostaje wzniesiony pomnik.
• Stawy Vauxhall pochodzą z końca XVIII -tego  wieku
• Stadion piłkarski został zbudowany w XX -tego  wieku

Pawilon Elżbiety (teraz zniknął). Zdjęcie z XX wieku	Okrągły pokój	Pavlovsk Vauxhall (obecnie nieistniejący). Pocztówka z XX wieku

Uwagi i odniesienia

1. (ru) Pawilon Rossi, oficjalna strona Muzeum Pawłowska
2. Od lutego 2013
3. (ru) Odbudowa Kolumnady Apolla
4. (ru) Kolumna na końcu świata , w www.ilovepetersburg.ru

Bibliografia

• (ru) A. Ty. Gussarov, Pavlovsk. Od momentu powstania do dnia dzisiejszego St. Petersburg, red. Paritet, 2013

• Alexandre Orloff i Dimitri Chvidkovski, Saint-Pétersbourg: L'architecture des tsars , Place des Victoires editions, Paris, 1995, przetłumaczone z języka rosyjskiego na francuski przez Brigitte de Monclos. ( ISBN  2-84459-025-X ) .
• (en) Suzanne Massie, Pavlovsk: The Life of a Russian Palace , Hodder & Stoughton, 1990. ( ISBN  0-340-48790-9 ) .

Linki zewnętrzne

• Wirtualny spacer po Pawłowsku