W mitologii greckiej , że Niobides są dziećmi Amphion i Niobe , córka Tantala . Ich matka, chwaląc się, że ma więcej dzieci niż Leto , matka Apolla i Artemidy , dwaj bogowie zabijają ich strzałami.
Pierwszą znaną reprezentacją tego mitu jest amfora tyrreńska z 560 roku pne. W przybliżeniu AD , reprezentujący Apolla, Artemidę i trzy ich ofiary próbujące uciec. Drugi to malarz Niobidów : na dużym kraterze kielicha z czerwoną figurą datowanym na okres 460 - 450 pne. AD przedstawiający bliźniaczych bogów pośrodku Niobidów w locie lub już upadłych pod ich twarzami. Jego osobliwa kompozycja, w której postacie są rozłożone na różnych poziomach, sprawiała, że wyglądało to tak, jakby scena była inspirowana dużym muralem.
W okresie hellenistycznym mit stał się ulubionym tematem rzeźbiarzy.
Wiele obrazów i wiele rycin podejmuje mit Niobe i masakry jego dzieci, w szczególności grafika The Destruction of the Children of Niobe (1761) autorstwa Williama Woolletta według Richarda Wilsona (1760). Obraz odniósł sukces, gdy został zaprezentowany Towarzystwu Artystów w Londynie , a wpływ druku był taki, że odwrócił stosunki handlowe między Anglią a Francją.
W latach sześćdziesiątych Balthus , ówczesny dyrektor Académie de France w Rzymie, w Villa Medici , wyprodukował fontannę Carré des Niobides , wykonaną z gipsu ze starożytnymi posągami.
The Destruction of the Children of Niobe (1761), grawerowanie przezWilliama Woolletta.
Masakra dokonana przez malarza Niobidów .
Carré des Niobides wyobrażone przez Balthusa w Villa Medici
Młody Niobid umiera. Galeria Uffizi
Pierwszy plan: umiera młody Niobid; tło: Niobée i jej córki. Galeria Uffizi