Paolo Rossi (piłka nożna)

Paolo Rossi
Obraz poglądowy artykułu Paolo Rossi (piłka nożna)
Biografia
Narodowość Włoski
Narodziny 23 września 1956
Lokalizacja Prato ( Włochy )
Śmierć 9 grudnia 2020 r.
Lokalizacja Siena ( Włochy )
Skaleczenie 1,74  m (5 ′  9 ″ ) 66  kg (145  funtów )
Poczta Napastnik
Kurs dla juniorów
Lata Klub
1972 - 1973 Juventus Turyn
Kurs dla seniorów 1
Lata Klub 0M.0 ( B. )
1973 - 1976 Juventus Turyn 003 (0) 00
1975 - 1976 → Como Calcio 006 (0) 00
1976 - 1980 Lanerossi Vicenza 107 0(66)
1979 - 1980 → AC Perugia 036 0(14)
1981 - 1985 Juventus Turyn 135 0(44)
1985 - 1986 AC Mediolan 026 (3) 00
1986 - 1987 Hellas Werona 027 (7) 00
1973 - 1987 Całkowity 340 (134)
Wybór reprezentacji narodowej 2
Lata Zespół 0M.0 ( B. )
1976 - 1978 Włochy nadzieje 010 0(5)
1977 - 1986 Włochy 048 (20)
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe.
2 oficjalne mecze (w tym mecze towarzyskie zatwierdzone przez FIFA).

Paolo Rossi , urodzony dnia23 września 1956w Prato w Toskanii i zmarł dnia9 grudnia 2020 r.w Sienie , jest włoskim piłkarzem , grającym na pozycji napastnika .

Zaangażowany w 1980 roku w skandal Totonero , został zawieszony na dwa lata, zanim dołączył do włoskiej drużyny, by zagrać na Mistrzostwach Świata 1982 w Hiszpanii, które wygrali dzięki jego talentowi jako strzelca. Ukończył Złotego Buta (najlepszy strzelec) i został wybrany najlepszym graczem rozgrywek, w szczególności podpisując hat-tricka, który wyeliminował Brazylię w drugiej rundzie (3-2), strzelając dwie bramki w półfinale przeciwko Polsce (2-0) i otwarcie punktacji w finale przed Niemcami (3-1). Pod koniec 1982 roku został wybrany Złotą Piłką przed Alainem Giresse i jego kolegą z Juventusu Zbigniewem Bońkiem . W klubie w Turynie, w którym w tym samym czasie grał Michel Platini , był dwukrotnym mistrzem Włoch i zwycięzcą Pucharu Europy Mistrzów Klubowych w 1985 roku .

Jest częścią listy „FIFA 100” 125 największych żyjących piłkarzy utworzonej przez Pelé w 2004.

Biografia

Kariera klubowa

Początek kariery (1973-1980)

W młodości Rossi grał w małym klubie Santa Lucia (lokalny klub w jego rodzinnej dzielnicy w Prato ). Podpisał w wieku dwunastu lat w klubie Virtus Catollica przed zauważony przez rekruterów z Juventusem , w czasie Luciano Moggi i dyrektor generalny Italo Allodi klubu , który przywiózł go do stolicy Piemontu w wieku 16 lat .

Jego pierwsze miesiące w młodzieżowych zespołach Starej Damy naznaczone były serią kontuzji (w szczególności trzy operacje łąkotki w 1972 i 1973), które opóźniły jego wybuch w turyńskiej drużynie, która szczególnie świeciła na początku lat 70-tych . Młody Paolo Rossi w końcu startuje z pierwszą drużyną1 st maja 1974w meczu Pucharu Włoch z AC Ceseną (1-0 zwycięstwo). Po dwóch występach w turyńskiej koszulce w następnym sezonie został wypożyczony do Calcio de Como latem 1975 roku.9 listopada 1975 r., swój pierwszy mecz rozegrał z Perugią (porażka 2-0). W tym roku nie wygrał, bo był upośledzony przez kontuzje, rozgrywając tylko sześć meczów w jasnoniebieskiej koszulce Longobardów.

Pod koniec tego sezonu zostaje przeniesiony (condominium) do Vicenzy, która gra w Serie B . Podczas gry na skrzydle Giovan Battista Fabbri  (it) trener Vicenzy postanawia zastąpić go na pozycji środkowego napastnika, aby zrekompensować porażkę głównego napastnika drużyny, Alessandro Vitali , którego występ jest uważany za niewystarczający. Obdarzony niezwykłym poczuciem bramek, Rossi eksplodował na tej pozycji i strzelił 21 bramek w 36 meczach w swoim pierwszym sezonie, stając się najlepszym strzelcem ligi. Dzięki swoim celom Vicenza jest mistrzem Serie B pod koniec sezonu 1976-1977 i wchodzi do Serie A .

Kontynuując rozmach, Rossi strzelił gole w pierwszej lidze i zdobył swój pierwszy tytuł najlepszego strzelca Serie A , czyli Capocannoniere , pod koniec sezonu 1977-1978 z łączną liczbą 24 goli. Jest pierwszym graczem w historii włoskiego futbolu, który połączył dwa tytuły najlepszych strzelców w Serie B, a następnie w Serie A. Promowany i jego napastnik zaimponował obserwatorom włoskiego futbolu, stając się wicemistrzem Juventusu po powrocie do pierwszego podział .

Swoimi występami Rossi naturalnie przyciąga uwagę włoskiego trenera Enzo Bearzota, który wzywa go po raz pierwszy wgrudzień 1977na mecz towarzyski w Belgii . Miał wtedy 21 lat. Wmaj 1978i po zaledwie dwóch występach został wybrany do reprezentacji Włoch na Mistrzostwa Świata 1978 w Argentynie , w których strzelił trzy gole i zaliczył dwie asysty. Azzurri dostaje czwarte miejsce, bici przez 2-1 Brazylii w małym finale.

Przed wyjazdem na Mistrzostwa Świata w Argentynie Rossi jest w centrum skandalu pomiędzy dwoma współwłaścicielami klubów, Juventusem i Vicenzą , po wygaśnięciu kontraktu pomiędzy trzema stronami. sezon 1977-1978 . Aby dowiedzieć się, kto będzie właścicielem zawodnika, prezesi obu klubów oferują (tajne głosowanie) opłatę transferową do drugiego klubu. Ku zaskoczeniu wszystkich, prezydent Vicenzy zaproponował astronomiczną sumę 2,65 miliarda lirów (prawie dziesięć milionów franków francuskich, wówczas rekordową sumę we Włoszech) wobec „tylko” 875 milionów lirów dla prezydenta Turynu. Sumy te wywołały oburzenie opinii publicznej i świata włoskiego futbolu do tego stopnia, że ​​prezes Włoskiego Związku Piłki Nożnej zrezygnował.

Dlatego Rossi ostatecznie pozostał w Vicenzy, ale doznał ogromnego rozczarowania w tym sezonie po Mistrzostwach Świata 1978-1979 . Czerwone i białe nie rzeczywiście potwierdzają swoje drugie miejsce w ubiegłym roku, a zakończył z katastrofalnej XIV w klasyfikacji generalnej, której skazanych do Serie B . Piętnaście goli Rossiego (drugiego najlepszego strzelca za Bruno Giordano ) nie wystarczyło. Ze względów ekonomicznych Biancorossi są zmuszeni wypuścić swoją rzadką perłę.

Po odmowie wyjazdu zawodnika do Neapolu , menadżerowie Vicenzy oferują Perugii spłatę pożyczki zawodnika na dwa sezony. Wicemistrzostwo w mistrzostwach 1978-1979 zostało zaakceptowane, a Toskańczyk osiadł w Umbrii latem 1979 roku . Pierwszy sezon Rossiego w Perugii był raczej dobry, kiedy strzelił 13 goli w 28 meczach. Mimo to jego zespół zajął rozczarowujące dziewiąte miejsce. Chociaż sezon jeszcze się nie skończył, wybucha1 st marca 1980tak zwana afera Totonero .

Afera Totonero (1980-kwiecień 1982)

Skandal wybucha marzec 1980po zeznaniach handlarza Massimo Cruciani, który twierdzi, że kilka meczów w lidze włoskiej, w tym Lazio – AC Milan z6 stycznia 1980i Avellino - Perugia na30 grudnia 1979zostały sfałszowane. Około trzydziestu graczy, którzy wzięli udział w tych meczach, oskarża się o zgodę na układanie wyników meczów i tym samym wzbogacenie się obstawiając własne występy u nielegalnych bukmacherów . Rozpoczyna się ogromne śledztwo, które ostatecznie prowadzi do ciężkich wyroków: AC Milan i Lazio zostają zdegradowane do Serie B pod koniec sezonu 1979-1980, podczas gdy kilka klubów, w tym Bolonia , Avellino i Perugia, jest skazanych na wycofanie punktów do następnego ćwiczenia.

Kilku graczy jest również indywidualnie potępianych przez boiska sportowe. Paolo Rossi, który brał udział w Avellino - Perugia , został skazany w pierwszej instancji na trzy lata zawieszenia, jeden z najcięższych wyroków w tej sprawie. Oskarża się go o dotarcie z trzema kolegami z drużyny do 8 milionów lirów, aby zaaranżować ten mecz i doprowadzić do remisu (ostateczny wynik: 2-2). Rossi nie przestanie głosić swojej niewinności. Mieszkający w Vicenzy napastnik Squadry w okresie zawieszenia (później skróconym do dwóch lat) cieszy się poparciem włoskich kibiców i prasy, która widzi w nim ofiarę skazaną np. przez wymiar sprawiedliwości sportowej i cywilnej. Brak prawa specyficznego dla zakładów sportowych i trudności w zademonstrowaniu oszustwa kosztem Cruciani i Trinca pozwolą uniknąć wyroków więzienia dla graczy uwięzionych na kilka dni w Regina Coeli. Sportowo jednak będzie to zupełnie inna historia: Milan i Lazio trafiają do Serie B, Colombo, Cacciatori i Albertosi zostają skreśleni dożywotnio, pozostali gracze zostaną ukarani karami od kilku miesięcy do sześciu lat zawieszenia. Jeden z nich, Paolo Rossi, powróci w samą porę zaKwiecień 1982kilka miesięcy przed mistrzostwami świata, by zostać mistrzem świata w 1982 roku! Paolo Rossi miał wtedy 25 lat.

Lata Juventusu (1982-1985)

Będąc nadal zawieszonym, Paolo Rossi podpisuje kontrakt z Juventus Football Club , klubem, który zaczynał. Znajduje ziemię na15 kwietnia 1982 r.i bierze udział w ostatnich trzech meczach (jeden gol) Juventusu, który w tym sezonie uzyskuje dwudzieste scudetto w swojej historii (swój pierwszy mecz Serie A z Juventini rozgrywa na wyjeździe 5-1 z Udinese the2 maja). Ku zaskoczeniu obserwatorów i pomimo sceptycyzmu kibiców, z którymi cieszył się dużą popularnością, napastnik Turynu został wybrany przez Enzo Bearzota do udziału w Mistrzostwach Świata w Hiszpanii w 1982 roku . Autor sześciu bramek (w tym trzech przeciwko Brazylii , innemu zawodnikowi, w tym przypadku Lionelowi Messiemu , upłynie 30 lat , strzeli trzy bramki przeciwko Brazylii), wraca z tego turnieju ukoronowany tytułem mistrza świata, najlepszego zawodnika i topu strzelec konkursu. Ten niespodziewany występ przyniósł mu w 1982 roku Złotą Piłkę Roku przez magazyn France Football .

Wracając ze zwycięskiej kampanii w Hiszpanii , jego występy są ciekawe, ale nie tak ekstrawaganckie jak przed 1980 rokiem i zawieszeniem. W ten sposób zdobył tytuł najlepszego strzelca w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych 1983 z sześcioma golami, w których Juventus dotarł do finału (pokonany 1:0 z Hamburgiem w Atenach ). Ten sezon jest prawie pusty dla Turyńczyków, którzy w tym roku zdobyli „tylko” Puchar Włoch . W lidze strzelił tylko 7 goli w 23 występach, ale tak jest, a Zbigniew Boniek, a zwłaszcza Michel Platini, właśnie wylądowali z Saint-Étienne, jednego z członków budzącego grozę i bardzo przerażającego ataku Juventusu. W ciągu kilku miesięcy, Piemontu zespół wypełnił okno trofeum wygrywając włoskie mistrzostwa The 1984 Superpuchar UEFA i 1984 Cup wygrał w Bazylei przeciwko FC Porto (2-1).

W następnym sezonie odniósł kolejne zwycięstwo w Pucharze Europy, wygrywając największe europejskie zawody, Puchar Europy Mistrzów Klubowych w 1985 roku . Zagrał 89 minut w dramatycznym finale tej edycji zaskarżonej przeciwko Liverpool na29 maja 1985na stadionie Heysel (za co pozostanie jego ostatni mecz z Bianconeri ). Ukarany kontuzjami (zwłaszcza kolana) Rossi jest coraz mniej skuteczny w lidze: rozegrał 27 meczów, strzelił tylko 3 gole. Latem 1985 roku zdecydował się dołączyć do jednego z największych rywali Juventusu , AC Milan pod Giuseppe Farina.

Koniec kariery (1985-1987)

Wciąż upośledzony przez kontuzje, jego pobyt w Mediolanie był porażką. On tylko strzelił dwa gole w ciągu dwudziestu Serie A meczów . Został jednak wybrany na Mistrzostwa Świata w Meksyku , ale nie gra ani minuty z Squadra Azzurra .

Po zaledwie jednym sezonie opuścił Lombardię i w wieku 30 lat podpisał kontrakt z Hellas Verona . Ten sezon 1986-1987 jest bardzo dobry dla tego niewielkiego klubu, któremu udało się zająć czwarte miejsce w końcowej klasyfikacji. Paolo Rossi gra mało (20 meczów) i strzela 4 gole (w tym 3 karne). Zapowiedział odejście ze sportu pod koniec roku, na początku swoich 31 lat (z 215 meczami Serie A i 82 golami w pierwszej lidze na swoim koncie) i opuścił świat futbolu, nie próbując się nawrócić. ramy.

Kariera selekcji

Po dwóch bardzo dobrych sezonach w Lanerossi Vicenza, z którymi strzelił 45 bramek w dwóch edycjach i 10 selekcji z The Hopes , Paolo Rossi w wieku 21 lat zagrał swój pierwszy mecz z Squadra Azzurra na21 grudnia 1977podczas towarzyskiego spotkania w Liège z Belgią (zwycięstwo Włochów 1:0).

Wybrany przez Enzo Bearzota do rywalizacji w Pucharze Świata , jest częścią typowego zespołu trenera na początku zawodów. Jego porozumienie z Roberto Bettegą i Franco Causio zaiskrzyło na czele ataku, a Rossi ujawnił się przed światem z trzema golami i czterema asystami podczas turnieju. On również zdobył pierwszą bramkę w swojej karierze międzynarodowej przeciwko Francji na2 czerwca 1978w Mar del Plata w inauguracyjnym meczu grupy 1. Włosi kończą ten turniej na zaszczytnym czwartym miejscu, odpadli w drugiej fazie grupowej i pokonani o trzecie miejsce przez Brazylię 2 gole do 1.

Po tym udanym turnieju wydaje się, że jest nastawiony na długie wygrywanie w tym zespole. W związku z tym był regularnie powołany przez Bearzota w latach 1978-1980 (10 selekcji, 4 gole) i został wstępnie wybrany na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1980 organizowane we Włoszech. Sprawa Totonero, w którą jest zamieszany, i wynikające z niej skazanie uniemożliwiają mu udział.

Z powrotem na teren w Kwiecień 1982, po dwuletnim zawieszeniu, Enzo Bearzot wzywa go dwa miesiące później, ku zaskoczeniu wszystkich, na Mistrzostwa Świata w 1982 roku . W jednym z wywiadów trener reprezentacji ma rację: „Wiedziałem, że gdyby Rossiego nie było w Hiszpanii, nie miałbym w polu bramkowym oportunistycznego zawodnika. W tej dziedzinie był naprawdę dobry, szybki, zawsze gotowy do właściwego zwodu ” . Dlatego znalazł wybór podczas meczu przygotowawczego ze Szwajcarią na28 maja 1982 r.w Genewie (1-1).

Mimo braku tempa Rossi pojawił się na początku zawodów w typowym dla Bearzota składzie i to pomimo sceptycyzmu fanów włoskiej drużyny . Pierwsze mecze grupowe dowodzą, że mieli rację, Rossi jest całkowicie transparentny w spotkaniach z Polską (0:0), Peru (1-1) i Kamerunem (1-1). Nie rejestruje żadnych bramek w tej fazie lub Włochy radzą sobie tylko z różnicą bramek. Bearzot upierał się przy ustalaniu go w drugiej fazie turnieju, pomimo morderczej krytyki prasy transalpejskiej. Rossi w końcu udowadnia, że ​​ma rację, strzelając hat-tricka w decydującym zwycięstwie Squadry Azzurra 3 do 2 z Brazylią, co pozwala mu awansować do półfinału. Przeciwko Polsce (2:0) napastnik Juventusu nadal błyszczy, zdobywając dublet. Po zwycięstwie w finale z RFN (3-1) Włochy ostatecznie zostają trzecią mistrzynią świata . Tuscan strzelił pierwszy na spotkaniu w 56 th  minutę. Mimo słabego startu Pablito (przydomek otrzymany podczas zawodów) został najlepszym strzelcem turnieju (6 bramek).

11 maja 1986, w wieku 30 lat wie ostatni wybór w swojej karierze przeciwko Chinom (2:0) w Neapolu w meczu towarzyskim. Kilka tygodni później przebywa w Meksyku i jest jednym z zawodników zaproszonych do gry w finałach mundialu, ale nie bierze udziału w żadnym spotkaniu.

W ciągu dziewięciu lat zagrał w 48 występach i strzelił 20 goli (dziewięć w finałach Mistrzostw Świata ), w tym 27 meczów i 13 goli w czasie swojego okresu z Juventusem .

Posiada również selekcję dla drużyny europejskiej (w 1982) oraz dwie selekcje dla drużyny FIFA (w 1979 i 1986).

Życie osobiste

  • W sierpień 1990Został mianowany wiceprezesem do Associazione Sportiva Pescina Valle del Giovenco , klub Lega Pro Prima Divisione ( 3 rd  włoskiej podział), stanowisko piastował aż do śmierci.
  • Od strony biznesowej zarządza firmą zajmującą się nieruchomościami od końca swojej kariery z Giancarlo Salvi, jednym z jego byłych kolegów z drużyny w Vicenzy. Jednocześnie od kilku lat pracuje we włoskim kanale Sky TV .
  • Paolo Rossi był kandydatem w wyborach europejskich pod szyldem Sojuszu Narodowego , Włoskiej Partii Prawicy.
  • 10 lipca 2010, w wieku 54 lat ożenił się z 38-letnią dziennikarką Federicą Cappelletti, z którą miał dwie córki, Marię Victorię i Sofię Elenę. Ma również syna Alessandro urodzonego w 1982 roku z poprzedniego małżeństwa z Simonettą Rizzato.
  • W 2002 roku opublikował swoją autobiografię Ho fatto piangere il Brasile; z Federicą Cappelletti opublikował w 2012, 1982. Il mio mitico mondial, a w 2019 Quanto dura un attimo: La mia autobiografia con Federica Cappelletti.
  • Rossi jest pasjonatem nurkowania.
  • W 2011 roku jest kandydatem do 7 -go sezonu Ballando con le stelle .

Śmierć

Paolo Rossi zmarł w szpitalu Le Scotte w Sienie wieczorem9 grudnia 2020 r.w wieku 64 lat guz płuca .

Statystyka

Źródła:

Statystyki Paolo Rossiego
Pora roku Klub Mistrzostwo Puchar (y) Konkurencja (y)
kontynent (y)		 Superpuchar UEFA Włochy Całkowity
Podział M b M b VS M b M b M b M b
1973-1974 Juventus Seria A - - 1 0 - - - - - - - 1 0
1974-1975 Juventus Seria A - - 2 0 - - - - - - - 2 0
Suma częściowa - - 3 0 - - - - - - - 3 0
1975-1976 Calcio Como (pożyczka) Seria A 6 0 - - - - - - - - - 6 0
Suma częściowa 6 0 - - - - - - - - - 6 0
1976-1977 Lanerossi Vicenza Seria B 36 21 5 2 - - - - - - - 41 23
1977-1978 Lanerossi Vicenza Seria A 30 24 4 2 - - - - - 9 3 43 29
1978-1979 Lanerossi Vicenza Seria A 28 15 3 2 C3 1 0 - - 5 4 37 21
Suma częściowa 94 60 12 6 - 1 0 - - 14 7 121 73
1979-1980 Perugia (pożyczka) Seria A 28 13 4 0 C3 4 1 - - 5 0 41 14
Suma częściowa 28 13 4 0 - 4 1 - - 5 0 41 14
1981-1982 Juventus Seria A 3 1 - - - - - - - 8 6 11 7
1982-1983 Juventus Seria A 23 7 11 5 C1 9 6 - - 6 0 49 18
1983-1984 Juventus Seria A 30 13 7 0 C2 9 2 - - 7 5 53 20
1984-1985 Juventus Seria A 27 3 6 2 C1 9 5 1 0 6 2 49 12
Suma częściowa 83 24 24 7 - 27 13 1 0 27 13 162 57
1985-1986 AC Mediolan Seria A 20 2 3 1 C3 3 0 - - 2 0 28 3
Suma częściowa 20 2 3 1 - 3 0 - - 2 0 28 3
1986-1987 Hellas Werona Seria A 20 4 7 3 - - - - - - - 27 7
Suma częściowa 20 4 7 3 - - - - - - - 27 7
Razem ponad karierę 251 103 53 17 - 35 14 1 0 48 20 388 154

Nagrody

W klubie

Lanerossi Vicenza   Juventus
 
 

W selekcji

Włochy

Nagrody indywidualne

Uwagi i referencje

  1. Paolo Rossi, na zawsze bohater , dw.com, 11 grudnia 2020 r., Sophie Serbini
  2. (it) Paolo Rossi na Myjuve.it
  3. (it) Rossi: Spór stronniczy: Campionato - 1981/82
  4. (es) Leo Messi emula Paolo Rossi, sport.es, 10 czerwca 2012 r.
  5. (it) I SOPRANNOMI DEI GIOCATORI - Juworld.net
  6. (it) Cristiano Ciardiello, „  Morte Paolo Rossi: la causa del decesso del campione  ” , na CalcioToday.it ,10 grudnia 2020 r.(dostęp 10 grudnia 2020 r . ) .
  7. (it) „  È morto Paolo Rossi: il calcio e l'Italia piangono il simbolo della nazionale Mondiale del 1982  ” , na stronie www.gazzetta.it ,10 grudnia 2020 r.(dostęp 10 grudnia 2020 r. )
  8. (it) Giovanni Pisano, „  E 'morto Paolo Rossi: il calcio piange Pablito, campione del mondo 1982  ” , na www.ilriformista.it ,10 grudnia 2020 r.(dostęp 10 grudnia 2020 r . ) .
  9. (w) „  kartka Paolo Rossiego  ” na national-football-teams.com
  10. "  Arkusz Paolo Rossi  " , na footballdatabase.eu
  11. (w) „  arkusz Paolo Rossi  ” na RSSSF .com

Linki zewnętrzne