Pałac Książęcy w Monako | ||
Pałac Książęcy i Plac Pałacowy. | ||
Nazwa lokalna | Pałac książęcy | |
---|---|---|
Epoka lub styl | włoski renesans | |
Rozpoczęcie budowy | XII th century | |
Pierwotny właściciel | Republika Genui | |
Początkowy cel podróży | Twierdza | |
Aktualny właściciel | Księstwo Monako | |
Aktualny cel podróży | Oficjalna rezydencja suwerennego księcia Monako | |
Stronie internetowej | https://www.palais.mc/ | |
Informacje kontaktowe | 43 ° 43 ′ 53 ″ północ, 7° 25 ′ 12 ″ wschód | |
Kraj | Monako | |
Miejscowość | Monako | |
Geolokalizacja na mapie: Monako
| ||
Pałac Monako , powszechnie znany jako Pałac Książęcy , był oficjalną rezydencją księcia Monako od 1297 . Znajduje się na szczycie Skały Monako , najstarszej dzielnicy Księstwa Monako , z widokiem na Morze Śródziemne z sześćdziesięciu metrów.
Zbudowany w 1191 roku , pierwotnie jako forteca Republiki Genui , budynek ten znany jest w całej swojej historii z bombardowań i oblężeń dokonywanych przez wiele obcych sił. Od końca XIII -go wieku, w domu z domu Grimaldi , rodziny, który podbił miejsce w 1297 . Grimaldi regulują księstwo jako feudałów i od XVII do XX książąt wieku jako władców .
Podczas gdy władcy europejscy budowali luksusowe pałace w stylu renesansowym lub barokowym , sytuacja geopolityczna skłoniła pałac do ufortyfikowania. Zajęcie tego miejsca przez Grimaldi jest niezwykłe w porównaniu z innymi europejskimi suwerennymi rodzinami, ze względu na brak wtórnych pałaców i ciasnotę terytorium. W rezultacie rezydencja ta była zamieszkana przez ponad siedem wieków przez ród książęcy.
Podczas XIX TH i na początku XX th wieku, pałac i jego mieszkańcy stają się symbolem przepychu i Jet Set , który jest związany z blichtru z Monte Carlo i Riwiery Francuskiej . U szczytu tej teatralności w 1956 roku amerykańska gwiazda filmowa Grace Kelly została księżniczką Monako po ślubie z Rainierem III . Dziś Pałac jest rezydencją Alberta II , księcia Monako.
Pałac położony jest na unikalnej i spektakularnym miejscu geologicznej, skale ponad 60 metrów wysokości, w centrum miasta zbudowany jak amfiteatr z widokiem na Morze Śródziemne , u podnóża Alp . Został zbudowany na miejscu średniowiecznej twierdzy założonej przez Genueńczyków w 1215 roku .
XIV th do XVI -tego wieku, fasada na placu został ozdobiony loggiami . Galeria Herkulesa , Sali Tronowej i głównym dziedzińcu powstały w renesansie w XV -go wieku . Obecni władcy zbudowali nowe skrzydło, w którym mieszczą się ich apartamenty, muzeum wspomnień napoleońskich oraz archiwum Pałacu Książęcego.
Historia Monako poprzedza okupację rzymską 122 . Jego naturalny port gwarantuje więc stały napływ gości z Byblos , Tyru i Sydonu . Później przybyli tam Fenicjanie, aby handlować jedwabiem, olejem i przyprawami. To oni sprowadzili w tę część Morza Śródziemnego swego boga Melkarta , znanego później Rzymianom jako Herkules Monoikos . To od tego boga Rzymianie przemianowali miasto Portus Hercules Moneici , które następnie przekształciło się w obecną nazwę Monako.
Siedziba książąt Monako została założona na skale Monako jako twierdza w 1191 roku, kiedy port został przejęty przez Republikę Genui . Miejsce i jego otoczenie podarował Genueńczykom cesarz Henryk IV pod warunkiem, że chronią wybrzeże przed piractwem. Kilka terytoriów zostało także scedowanych na nowych właścicieli przez konsulów Peille i opactwa Saint Pons . W 1215 roku rozpoczęto prace nad nową twierdzą, składającą się z muru obronnego chronionego kurtyną , flankowanego czterema basztami. Ten zestaw stanowi serce obecnego pałacu.
W XII -tego wieku Genoa zajmuje ważne miejsce w polityce europejskiej. Genueńczycy to naród bogatych kupców, którzy często działają jako bankierzy innych państw narodowych .
Ci ostatni zostali jednak podzieleni, gdy cesarz Fryderyk II zakwestionował władzę papieża Innocentego IV . Powstają dwie frakcje: Gwelfowie , wspierający Papieża i Gibelinowie , lojalni wobec cesarskiej korony. Obok Gwelfów znajdujemy jeden z patrycjuszowskich rodów Genui, Grimaldi . Całym XIII XX wieku, dwa boki kolidowały ze sobą. Pod koniec wieku Gibelinowie odnieśli zwycięstwo i wypędzili swoich przeciwników z Genui, w tym Grimaldi, którzy osiedlili się w regionie znanym obecnie jako Lazurowe Wybrzeże . Kilka zamków Grimaldi świadczy o silnej obecności gałęzi tego rodu w okolicy.
Legenda mówi, że 8 stycznia 1297, François Grimaldi, zwany „Przebiegłym” , podszywając się pod franciszkańskiego mnicha proszącego o azyl na noc, zdołał w ten sposób wejść do cytadeli , aby móc otworzyć drzwi swoim żołnierzom. Następnie zdobyli fortecę. Od tego czasu budynek stał się siedzibą Grimaldi. To wydarzenie świętuje pomnik François Grimaldi w dzielnicy Palais. Dlatego herb Maison Grimaldi i księstwa przedstawia dwóch mnichów uzbrojonych w miecze trzymające herb Monako.
Charles Grimaldi , syn kuzyna François Grimaldi, który rządził Monako w latach 1331-1357, znacznie powiększył twierdzę, dodając dwa duże budynki. Jeden naprzeciw wschodnich murów obronnych, a drugi od strony morza, te dobudowy zmieniają wygląd twierdzy, przekształcając ją w ufortyfikowany dom. Jednak fortyfikacje zachowały swoją funkcjonalność, gdyż w ciągu następnych trzydziestu lat twierdza była na przemian tracona i odzyskiwana przez Grimaldi przeciwko Genueńczykom. W 1341 r. Grimaldi zajęli Menton i Roquebrune, umacniając w ten sposób swoją potęgę i siłę w regionie. Następnie wzmacniają obronę portu oraz fortecę skalną.
W ciągu następnych stuleci Grimaldi muszą bronić się przed kolejnymi atakami obcych mocarstw. Twierdza jest często bombardowana, uszkadzana i restaurowana. Stopniowo Grimaldi podpisywali sojusze z Królestwem Francji, co zaowocowało wzmocnieniem i ochroną ich pozycji. W ten sposób korzystając z bezpieczeństwa panowie Monako poczuli potrzebę posiadania rezydencji na obraz swojej potęgi i prestiżu.
Podczas XV th twierdza wieku i Rock nadal rozwijać i mieścić garnizon 400 żołnierzy. W tym okresie rozpoczyna się powolna przemiana warownego domu w pałac. Przede wszystkim jest to budynek wybudowany przez Lamberto Grimaldiego , Pana Monako w latach 1458-1494, następnie kontynuowany przez jego syna Jana II . W tym okresie nastąpiła rozbudowa wschodniej części twierdzy o trzypoziomowy budynek główny, chroniony wysokimi murami połączonymi wieżami Sainte-Marie, du Milieu i du Midi. Loggia zbudowany jest na dwóch piętrach, z pięcioma łukami na podłodze.
Po śmierci Jana II jego następcą został jego brat Lucien . Pokój jest krótkotrwały, ponieważ wgrudzień 150614 000 żołnierzy genueńskich oblega Monako i jego zamek. Przez pięć miesięcy 1500 Monaków i najemników broniło Skały, zanim odniosło zwycięstwo wMarzec 1507. Następnie Lucien zawarł umowy dyplomatyczne z Francją i Hiszpanią z zamiarem zachowania kruchej niezależności małego państwa. Lucien natychmiast zaczął naprawiać zniszczenia spowodowane bombardowaniami ufortyfikowanego pałacu. Dodaje też dodatkowe skrzydło po lewej stronie korpusu, w którym obecnie mieszczą się apartamenty państwowe.
Uhonorowany I st (1523-1581)Za panowania Honoré I kontynuowano przebudowy Pałacu. Traktat z Tordesillas (1524) podpisany na początku jego panowania ustanowił pozycję Monako jako protektoratu Królestwa Hiszpanii. To bezpieczeństwo pozwala Honoré I skoncentrować się na poprawie pałacu książęcego i jego wygodzie bardziej niż na dotychczasowej wiecznej obronie tego ostatniego.
Przebudowany wewnętrzny dziedziniec: architekt Dominique Gallo rysuje tam dwie arkady, przedłużające dziedziniec od punktów H do C. Te arkady, znajdujące się przed pierwszym skrzydłem wybudowanym przez Luciena I, mają po dwanaście łuków, których balustrady na szczycie są ozdobione z białym marmurem. Dziś górne łuki są znane jako Galeria Herkulesa ze względu na ich sufity namalowane przez Orazio de Ferrari i przedstawiające sceny z Dwunastu Prac Herkulesa. Te arkady, czyli loggie, tworzą korytarze obsługujące pomieszczenia skrzydła południowego. Po drugiej stronie dziedzińca wzniesiono nowe skrzydło, w którym zlecono wykonanie fresków genueńskiemu artyście Luce Cambiasi. Obecnie uważa się, że galerie w północnym skrzydle z widokiem na port zostały zbudowane w tym samym okresie.
Kolejne rozbudowy przeprowadzono w 1529 roku na cześć wizyty cesarza Karola V w Pałacu. Przebywał tam przez cztery noce podczas koronacji w Bolonii przez papieża Klemensa VII.
Panowanie Honoré I oznacza okres wielkich postępów architektonicznych w Pałacu Książęcym, chociaż Suwerenny Książę nie zmienia stylu, nie czyniąc rezydencji książęcej pałacem w stylu renesansowym. Pomimo hiszpańskiego protektoratu ryzyko ataku na Księstwo przez Francję pozostaje jedną z głównych trosk Honoré I. Właśnie w tej trosce o obronę książę polecił dodać dwa nowe budynki: wieżę Toussaint (F) i bastion Serravalle (G). Wieża Toussaint jest półokrągła i chroni koniec skały; zawiera armaty i łączy nienaturalne jaskinie wykopane w skale. Podziemne przejście łączy go z bastionem Serravalle, trzykondygnacyjnym budynkiem z mostami wyposażonymi w armaty. Pod dziedzińcem zainstalowano cysternę, która zaopatruje tysiąc ludzi w wodę na okres dwudziestu miesięcy ewentualnego oblężenia
Honore II (1597-1662)Pod koniec XVII th i początku XVIII -go wieku, a Monako jest formalnie niepodległym państwem, to jest rzeczywiście francuska prowincja. Jego głowy państw spędzają większość swojego czasu na dworze francuskim , podobnie jak wielu właścicieli arystokratycznych terenów targowych (w) .
„Grands Appartements” są otwarte dla publiczności w okresie letnim, a na głównym dziedzińcu Pałacu od 1960 roku odbywają się plenerowe koncerty Orkiestry Filharmonii Monte-Carlo .
Pałac to jednak znacznie więcej niż atrakcja turystyczna i muzeum: pozostaje w pełni funkcjonalnym pałacem i siedzibą władz Monako. Zatrudnia ok. 270 osób w 18 zawodach (ogrodnicy, malarze, murarze, kucharze, aw szczególności 110 karabinierów ).
W późnych 2010s, podczas renowacji dziedzińca, freski z XVI -tego wieku są odkryte, ukryty pod starym suficie podwieszanym. To samo dotyczy salonu Matignon i salonu Ludwika XIII.
Splendor pałacu są otwarte dla turystyki (otwarte codziennie od czerwca do września, od 9 h 30 do 18 h i październiku od 10 rano do 17 po południu )