Pałac Marino

Marino Pałac (w języku włoskim  : Palazzo Marino ) to budynek w Mediolanie , znajduje się Piazza della Scala w Mediolanie.

Historia

Palazzo Marino jest pałac z XVI -tego  wieku budynku przy Piazza della Scala, w centrum Mediolanu. Graniczy z placem San Fedele, piazza della Scala, via Case Rotte i via Tommaso Marino.

Pałac został zbudowany przez kupca i bankiera z Genui Tommaso Marino. Stał się własnością państwa w 1781 roku9 września 1861 jest siedzibą ratusza mediolańskiego.

Pałac został zbudowany w latach 1557-1563 dla Tommaso Marino. Zaprojektował go architekt Galeazzo Alessi z Perugii. Jego główna fasada była pierwotnie zwrócona w stronę placu San Fedele, ponieważ plac Piazza della Scala jeszcze nie istniał; Odpowiedni obszar został zajęty przez budynki. Budowa była czasami spowalniana przez sprzeciw ludności, która miała bardzo konserwatywne podejście do architektury centrum Mediolanu.

Kilku rzeźbiarzy z Fabbrica del Duomo było zaangażowanych w dekorację Palazzo Marino. Na dziedzińcu ustawiono rzeźby przedstawiające dzieło Herkulesa i Metamorfoz. Na suficie sali głównej („Salone degli Alessi”) znajdowały się freski i sztukaterie przedstawiające ślub Kupidyna i Psyche autorstwa Andrei i Ottavio Semini .

Cztery rogi sufitu zostały również ozdobione freskami przez Aurelio Busso reprezentującego Cztery Pory Roku . Inne freski, a także płaskorzeźby zdobiły ściany, z mitologicznymi motywami, takimi jak Muzy , Bachus , Apollo i Merkury autorstwa Ottavio Seminiego. Płaskorzeźby przedstawiają „historię Perseusza”. Kiedy Marino zmarł, pozostawiając swoją rodzinę w stanie upadłości, pałac stał się własnością państwa, ale w 1632 roku został sprzedany innemu bankierowi, Carlo Omodei. Rodzina Omodei nigdy nie mieszkała w pałacu, który zachował swoją pierwotną nazwę Marino i był wynajmowany różnym ważnym rodzinom mediolańskim.

W 1781 r. Pałac został ponownie wykupiony przez państwo i stał się siedzibą urzędów administracyjno-skarbowych. Pałac został później odrestaurowany pod nadzorem architekta Giuseppe Piermariniego , który był odpowiedzialny za renowację całego regionu.

W 1848 roku, po pięciu dniach Mediolanu , pałac był tymczasowo używany jako siedziba nowego rządu Lombardii. Ostatecznie staje się siedzibą gminy Mediolan19 września 1861. Przejęcie pałacu przez administrację miejską zapoczątkowało nową renowację budynku i jego otoczenia. Część zajmująca Piazza della Scala została zburzona, aby stworzyć plac. Fasada Palazzo Marino zwrócona w stronę placu została przerobiona na główną fasadę pałacu według projektu Luca Beltramiego . Fasada została ukończona w 1892 roku.

Po zakończeniu II wojny światowej pałac przeszedł drugą renowację . Oryginalne sztukaterie i freski Salone degli Alessi, które zostały poważnie zniszczone przez alianckie bombardowania, zostały odtworzone przez ówczesnych artystów.

• Fasada przy Piazza San Fedele

• Pokój Degli Alessi

• dziedziniec

• Pokój z zegarem

• fasada Piazza Scala przed renowacją

Źródło tłumaczenia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Palazzo Marino  ” ( zobacz listę autorów ) .

Linki zewnętrzne

• (it) „  Palazzo Marino  ” , na storiadimilano.it (dostęp 21 sierpnia 2017 ) .
• (it) „  Palazzo Marino - Palazzo museo  ” , na Portale del Comune di Milano (dostęp 21 sierpnia 2017 ) .