Jérôme Pétion de Villeneuve | ||
Pan Petion de Villeneuve: prawnik, zastępca bailiwick Chartres , Paryż, BnF , departament grafiki i fotografii , 1790. | ||
Funkcje | ||
---|---|---|
Zastępca Third Estate Bailliage of Chartres | ||
20 marca 1789 - 30 września 1791 ( 2 lata, 6 miesięcy i 10 dni ) |
||
Rząd | rewolucja Francuska | |
Grupa polityczna | Demokrata | |
Burmistrz Paryża | ||
18 listopada 1791 - 6 lipca 1792 ( 7 miesięcy i 18 dni ) |
||
Poprzednik | Jean Sylvain Bailly | |
Następca | Philibert Borie | |
14 lipca 1792 - 15 października 1792 ( 3 miesiące i 1 dzień ) |
||
Poprzednik | Philibert Borie | |
Następca | Boucher-René | |
Poseł do Parlamentu Europejskiego z ramienia Eure-et-Loir | ||
5 września 1792 - 20 czerwca 1794 ( 1 rok, 9 miesięcy i 15 dni ) |
||
Rząd | I ponownie Republikę | |
Grupa polityczna | Gironde | |
Następca | Louis Lonqüeue | |
Biografia | ||
Data urodzenia | 3 stycznia 1756 | |
Miejsce urodzenia | Chartres | |
Data śmierci | 18 czerwca 1794 | |
Miejsce śmierci | Saint-Magne-de-Castillon | |
Natura śmierci | Samobójstwo przez wystrzał | |
Narodowość | Francuski | |
Zawód | Prawnik | |
Rezydencja | Eure-et-Loir | |
Jérôme Pétion de Villeneuve /pe.tjɔ/ , urodzony w Chartres na3 stycznia 1756, zmarł w miejscowości Saint-Magne-de-Castillon dnia18 czerwca 1794, jest prawnikiem i francuskim rewolucjonistą , burmistrzem Paryża od 1791 do 1792 roku.
Tylko syn Jérôme Petion (zmarł w 1800), prawnik w bailiwick i Presidial z Chartres, subdelegowanej Stewardship Orleanu w Chartres, i Marie-Elisabeth Le Tellier (zmarł w 1819), studiował z oratorian de Vendôme następnie w wieku 18 lat u prokuratora w Paryżu, zanim wstąpił do palestry w Chartres w 1778 roku . Próbuje zaistnieć w literaturze, walcząc o różne nagrody i publikując kilka wspomnień: Środki proponowane w zapobieganiu dzieciobójstwu ( 1781 ), Prawo cywilne i wymiar sprawiedliwości sprowadzone do prostego i jednolitego porządku czy Refleksje moralne, polityczne, itd., itd., o sposobie wymierzania sprawiedliwości we Francji z największą szybkością i najmniejszym możliwym kosztem ( 1782 ) - zabronione przez sprawiedliwość -, Esej o małżeństwie rozpatrywany w stosunkach naturalnych, moralnych i politycznych lub Środki ułatwiające i zachęcające małżeństwa we Francji ( 1785 ), inne jego pisma poświęcone spotkaniu Zgromadzenia notabli i Stanów Generalnych . Jest także aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Murzynów.
Po przyjęciu prawa rozwodowego (1792) jego rodzice rozwiedli się; jego ojciec nazywa siebie przyjacielem Jérôme Pétion.
Wybrany w dniu 20 marca 1789pierwszy zastępca trzeciego stanu bailiwick Chartres w Estates General z 164 głosami na 190 wyborców, zasiada w małej grupie zaawansowanych patriotów Zgromadzenia Ustawodawczego z François Buzotem i Maximilienem de Robespierre , których jest przyjacielem i akcje demokratycznych walk: walka z królewskiego weta , dwie komory proponowane przez Monarchians , w wyborach censal (jeśli nie bronić powszechne prawo wyborcze , wymaga kwalifikowania wszystkich aktywnych obywateli ). Staje się jednym z przywódców jakobinów . Członek komisji rewizyjnej, zastępca wWrzesień 1790 do komitetu konstytucyjnego, zanim został wybrany sekretarzem, a następnie przewodniczącym Zgromadzenia.
Podczas ucieczki rodziny królewskiej i jego aresztowania w Varennes w czerwcu 1791 r. , Kiedy właśnie został mianowany prezesem sądu karnego w Paryżu (stanowisko, którego nie mógł sprawować), kierował, wraz z Barnave i hrabią de Latour-Maubourg , aby przywieźć ją z powrotem do Paryża . Pozostawił świadectwo tego epizodu, w którym twierdzi, że „gdybyśmy byli sami, ona ( Madame Élisabeth ) oddałaby się w moje ramiona ruchom natury”. Następnie opowiedział się za zawieszeniem, a nawet przepadkiem Ludwika XVI .
Plik 30 września 1791na zakończenie obrad Zgromadzenia, wraz z Robespierrem, otrzymuje owację na stojąco od paryskiego tłumu.
Blisko związany z Madame de Genlis , towarzyszył jej do Londynu, kiedy zabrała tam trzech uczniów, w tym Adélaïde d'Orléans , w październiku i listopadzie 1791 roku .
Plik 14 listopada 1791, według niektórych opinii został wybrany burmistrzem Paryża przeciwko La Fayette z 6 708 głosami na 10 632 wyborców, przy wsparciu Sądu, przeciwstawiającym się La Fayette. W dniu 20 czerwca 1792 r. Próbował uniemożliwić demonstrantom wtargnięcie do pałacu Tuileries i apartamentów królewskich, ale został oskarżony przez króla i dyrekcję departamentu o faworyzowanie zamieszek i przez brak reakcji ułatwił inwazja Tuileries. 6 lipca został zawieszony w pełnieniu funkcji przez wydział i zastąpiony przez Philiberta Borie , ale ten środek zwiększył jego popularność; sekcje zbroją się, by zażądać jego powrotu, a on jest bohaterem14 lipca 1792. Zgromadzenie Legislacyjne następnie postanawia przywrócić go w biurze. Plik3 sierpnia 1792, jest odpowiedzialny za prowadzenie adresu komisarzy 48 sekcji żądających przepadku króla. Z drugiej strony nie brał udziału w dniu 10 sierpnia 1792 r .
W swoich funkcjach burmistrza potwierdza powstańcza gmina , ale traci wszelką władzę w obliczu sekcji rewolucyjnych . Nie sprzeciwia się wizytom domowym i pozostaje całkowicie bierny podczas wrześniowych masakr . 6 września przybył do Zgromadzenia, aby zdać relację z wydarzeń.
Wybrany 5 września na posła Eure-et-Loir do Konwentu , 3 e 9 z 274 głosami na 354 wyborców, zrezygnował z funkcji burmistrza i został pierwszym przewodniczącym Zgromadzenia na otwarciu sesji,20 września 1792.
W tym czasie spotkał Robespierre'a , z którym zerwał na początku listopada i sprzymierzył się z Girondinami . Podczas procesu Ludwika XVI głosuje na apel do ludu i zawieszoną śmierć. Wiosną 1793 r. Wszedł w konflikt z Komuną Paryską, która uciekła z Girondin po ustąpieniu Chambona , przyspieszając zerwanie między Girondinami a Montagnardami . Głosuje jednak przeciwko oskarżeniu Marata .
Po powstaniu 2 czerwca 1793 r. Nakazano mu aresztowanie, ale 24 czerwca udało mu się uciec i dołączył do Caen z Guadet , gdzie próbował podnieść Normandię przeciwko Konwencji . Po bitwie pod Brécourt wLipiec 1793, udał się do Finistère (ukrywał się wraz z innymi Girondinami w posiadłości w Pouldavid ), skąd wyruszył do Gironde ( Bordeaux przystąpiło do powstania przeciwko Konwencji) z Buzotem i Barbaroux , z którymi mieszka w ukryciu w Saint- Émilion , niedaleko Bordeaux, przez dziesięć miesięcy. Kiedy Salle i Guadet zostali aresztowani w domu ojca Guadeta, wierząc, że jest zagrożony, opuścił swój azyl u perukarza Troquarta (u którego schronił się od20 stycznia 1794), w środku nocy z Buzotem i Barbaroux. Jednak pasterz widzi je w sosnowym lesie. Barbaroux strzela do siebie z pistoletu, ale nie trafia w siebie i zostaje złapany ( 25 czerwca zostaje zgilotynowany ). Ze swojej strony Pétion i Buzot rzucają się na pole pszenicy i zabijają się nawzajem strzałem z pistoletu w Saint-Magne-de-Castillon . Kilka dni później znajdujemy ich zwłoki, w połowie pożarte przez wilki. Dlatego ich samobójstwa mają miejsce zaledwie kilka dni przed aresztowaniem Robespierre'a.
Przed tym ostatnim lotem Pétion opuścił Madame Bouquey z rękopisem jej wspomnień i jej polityczną wolą. Ostatni list jest adresowany do jego żony w nadziei, że dotrze do niego przez znajomego. Kończy się następującymi słowami: „Mój charakter nigdy się nie zachwiał. "
Jérôme Pétion był żonaty z Louise Anne Suzanne Lefebvre i miał jedynego syna: Louis Étienne Jérôme Pétion, urodzony 1 st August 1.783w Chartres, który zrobił karierę jako oficer smoków pod Imperium jako dowódca eskadry w 21. pułku smoków w 1813 roku, był rycerzem królewskiego i wojskowego zakonu Saint-Louis oraz oficerem Legii Honorowej w 1817 roku Żonaty z Marie Marguerite Gabrielle Henriette Dujard de Fléville, mieszka w Nancy rue Saint-Dizier.
Kiedy ożenił się w 1782 roku, jego ojciec dał mu dwa domy w Chartres, a jego żona otrzymała jako posag gospodarstwo rolne i małe gospodarstwo w Épeautrolles , dom w Chartres i liczne czynsze.
Jérôme Pétion miał miejsce zamieszkania w Paryżu, Cour de l'Orangerie. Po jego delegalizacji przez dekret z dnia Konwentu Narodowego,28 lipca 1793, jego towary są zinwentaryzowane, zajęte i częściowo sprzedane 1 i 2 marca, 16 czerwca i 23 i 25 września 1794. Plik5 sierpnia 1795, Że Komitet Ocalenia Publicznego zlecenia przy wpłacie na wdowę ceny sprzedaży swoich towarów, to znaczy 64,503 franków i restytucji tych, które nie były sprzedawane: książki, tworzące jego biblioteka, bagażnik pełen papierów , różne efekty i możliwość zamiany. Plik7 sierpnia 1795, Wdowa po nim otrzymuje 64,503 franków w assignats i odzyskuje niektóre z obiektów, które nie zostały sprzedane. Plik31 października 1804, wówczas zamieszkała w Paryżu, 847, rue Cassette, wdowa po nim sporządziła spis towarów swojego męża pod podpisem. Jego biblioteka zawiera w szczególności dzieła Voltaire'a w 90 tomach, dzieła Buffona w 58 tomach i Traktat The Spirit of the Laws of Montesquieu w 7 tomach. Następnie sporządzana jest inwentaryzacja zawierająca analizę tytułów i artykułów3 stycznia 1805 przez notariusza Chartres.