Narodziny |
11 grudnia 1916 Matanzas |
---|---|
Śmierć |
14 września 1989(w wieku 72 lat) Meksyk |
Narodowość | kubański |
Zajęcia | Kompozytor , pianista , dyrygent , muzyk , piosenkarz , aktor |
Okres aktywności | Od 1933 |
Instrument | Fortepian |
---|---|
Etykieta | RCA Records |
Gatunek artystyczny | Mambo ( w ) |
Dámaso Pérez Prado to kubański kompozytor i dyrygent , nazywany królem mambo , urodzony11 grudnia 1916w Matanzas ( Kuba ) i zmarł dnia14 września 1989w Mexico City ( Meksyk ).
Pérez Prado jako dziecko uczył się gry na fortepianie u Rafaela Somavilli . W 1942 r. Przeniósł się do Hawany, gdzie grał na fortepianie w kabaretach, następnie w różnych orkiestrach: Orquesta Cubaney , Orquesta Pauliny Alvarez oraz w najsłynniejszej orkiestrze Kuby Orquesta Casino de la Playa . W 1947 roku nagrał ( Qué rico el mambo ) i odbył tournée po Argentynie i Wenezueli .
W 1948 roku , jego muzyka była inspirowana jazzem z Stan Kenton , a kubańscy wytwórnie nie chciał, aby go nagrać. Następnie wyjechał do Mexico City, gdzie zatrudnił Benny'ego Moré jako piosenkarza . Gra także jako aktor w kinie. Komponuje tak wiele utworów, że nie podaje im już nazw, ale numery; Najbardziej znane są Mambo nr 5 i Mambo nr 8 .
Plik 12 grudnia 1949, wydał 78 obrotów na minutę z ( Qué rico el mambo ) po jednej stronie i Mambo nr 5 po drugiej. Ten rekord zapoczątkuje „mambomanię” ( Mambo Craze ) w Stanach Zjednoczonych .
W 1955 roku , jego wersja cha-cha-cha z Cherry Pink i Apple Blossom biały stały numer jeden przez 10 tygodni na liście Billboard , amerykańskiej listy przebojów. Ten utwór, w języku francuskim Cerisier rose et pommier blanc , został skomponowany w 1950 roku przez francuskiego Louiguy (oficjalnego sygnatariusza La Vie en rose dla Édith Piaf ), do słów Jacquesa Larue'a , śpiewany przez André Claveau , a następnie stał się klasykiem musette przejęty przez Petulę Clark w 1964 roku i wiele innych. W filmie Ciepłe morza Wenus ( Podwodne ) widzimy Jane Russell tańczącą Cherry Pink i Apple Blossom White .
W 1958 roku , Patricia był sukces na całym świecie (jeden numer), stosowany zwłaszcza w muzyce filmowej, w 1960 roku , w La Dolce Vita przez Federico Felliniego .