Otto Hauser

Otto Hauser Obraz w Infoboksie. Otto Hauser ze szkieletem mężczyzny z Combe-Capelle (1909). Biografia
Narodziny 12 kwietnia 1874 r
Wädenswil
Śmierć 14 czerwca 1932(58 lat)
Berlin
Pogrzeb Cmentarz w Wilmersdorfie
Narodowość szwajcarski
Trening Uniwersytet Fryderyka Aleksandra w Erlangen-Norymberdze
Zajęcia Archeolog , antropolog , prehistoryk , historyk

Otto Hauser , ur.12 kwietnia 1874 rw Wädenswil (kanton Zurych) i zmarł dnia14 czerwca 1932w Berlinie jest szwajcarskim archeologiem , prehistorykiem i marszandem sztuki. Jest odkrywcą renomowanych stanowisk paleolitycznych w Dordonii , gdzie prowadził wykopaliska w latach 1906-1914. Opublikował kilka prac popularno-naukowych na temat Prehistorii.

Biografia

Młodzież w Szwajcarii

Otto Hauser od młodości interesował się archeologią. Od 1892 do 1894 studiował literaturę klasyczną, historię i archeologię na Uniwersytecie w Bazylei; kontynuował je w Zurychu w latach 1894-1900 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu oraz w Federalnej Szkole Politechnicznej . W latach 1897-1898 prowadził wykopaliska na rzymskim miejscu Vindonissa , gdzie odkrył pozostałości amfiteatru, ale także odkrył srebrną chochlę do wina, którą sprzedał w Zurychu wgrudzień 1898. W 1904 otworzył antykwariat w Monachium.

Wykopaliska w Dordogne

Na początku 1906 roku prowadził wraz z Louisem Capitanem , którego znał od 1895 roku, wykopaliska na terenie La Micoque w Eyzies-de-Tayac-Sireuil ( Departament Dordogne ); opublikował wyniki, wykazując przy tym żywy sens komercjalizacji obiektów paleolitycznych. Od 1906 Hauser posiada dom w pobliżu Laugerie-Haute i regularnie prowadzi wykopaliska w Les Eyzies, organizując zespoły; wynajął 20 miejsc w okolicy Les Eyzies, a sam wskazał, że wykopał lub wykopał w sumie 34 miejsca. Najbardziej znane to:

W 1906 sprzedał dużą liczbę bifaces (zwanych narożnikami Micoque) znalezionych w wykopaliskach La Micoque kolekcjonerom oraz muzeom, zwłaszcza Towarzystwu Historii Naturalnej w Norymberdze.

Od 1908 roku był pierwszym wykopać z Moustier schronienie , gdzie jedna z koparek odkryto szkielet młodego neandertalczyka  ; nadaje mu nazwę Homo mousteriensis Hauseri . Wśród najważniejszych odkryć Hausera z 1909 roku pojawia się ludzki szkielet Combe Capelle w dolinie Couze , który nazywa Homo aurignacensis Hauseri .

Aby sfinansować kontynuację swoich badań, Hauser sprzedaje dwa szkielety Muzeum Prehistorii i Protohistorii w Berlinie  ; po pobycie w ZSRR od 1945 do 1958 powróciły do ​​zbiorów muzeum; w muzeum eksponowana jest czaszka mężczyzny z Combe-Capelle, który został formalnie zidentyfikowany dopiero w 2001 r., przeniesiony w 2009 r. do Neues Museum  ; jeśli chodzi o szkielet Moustier, oznaczony przez Moustier 1 , pozostała tylko czaszka, reszta została zniszczona pod koniec II wojny światowej.

W 1910 roku francuska gazeta Le Matin opublikowała artykuł potępiający procedury Hausera, w szczególności sprzedaż prehistorycznych przedmiotów w Niemczech, przedstawianą jako kierowanie się wyłącznie zyskiem. Metody wykopaliskowe Hausera są krytykowane przez niektórych prehistoryków, takich jak Denis Peyrony czy Henri Breuil . Wejście w życie w 1913 r. ustawy o ochronie zabytków, zakazującej sprzedaży i eksportu znalezisk archeologicznych pochodzących z Francji, postawiło Hausera w poważnych tarapatach finansowych.

Koniec jego życia w Niemczech

Gdy wybuchła I wojna światowa, podejrzany o szpiegostwo Otto Hauser musiał opuścić 2 sierpnia 1914Les Eyzies-de-Tayac-Sireuil  ; przeszukano jego dom i magazyny, skonfiskowano 1153 listy; ta konfiskata całego materiału wykopaliskowego Hausera została potwierdzona w 1921 r. przez rząd francuski.

W 1916 roku Hauser obronił doktorat na Uniwersytecie w Erlangen na podstawie pracy magisterskiej na temat Micoquien  : Über eine neue Chronologie des mittleren Paläolithikums im Vézèretal  ; był jednym z pierwszych, którzy stworzyli termin „Micoquien” na określenie narzędzi litych Micoque (w 1908 przymiotnik ten został użyty przez Denisa Peyrony'ego  : „mikokijskie punkty”; oraz przez Hugo Obermaiera  : „Reduzierter lanzenspitzförmiger Faustkeil vom Typus von La Micoque lub Micoquekeil "[" zmniejszona biface o smukłym kształcie typu Micoque lub Micoque biface "]). Henri Breuil przejmuje ten termin, ograniczając go do innej warstwy stratygraficznej tego obszaru, która pochodzi z początku zlodowacenia Würm (około 125 000 lat przed teraźniejszością ).

Hauser nie będzie już prowadzić wykopalisk archeologicznych; zarabia na życie wykładami, zwłaszcza w Berlinie, oraz wydawaniem książek popularnonaukowych. Od 1925 do 1929 mieszkał w Weimarze , następnie w Berlinie aż do śmierci w 1932 roku. Jego prace, zwłaszcza Der Mensch vor 100 000 Jahren , cieszyły się wówczas dużym powodzeniem wśród szerokiej publiczności.

Otto Hauser jest pochowany w Berlinie na cmentarzu w Wilmersdorfie .

Dzieła Otto Hausera

Obszary konserwatorskie wykopalisk Hauser

Bibliografia

Linki zewnętrzne


Uwagi i referencje

Uwagi
  1. Na jego grobie jest wygrawerowany: „Mein Leben gab ich der deutschen Wissenschaft. Anerkennung fand ich keine. Aber das Bewusstsein, Gutes geschafft und gewollt zu haben. 1874-1932. " (I dał mi życie niemieckiej nauki. Nie miałem uznanie. Ale zdaję sobie sprawę z konieczności i chciał dobrze).
Bibliografia
  1. [Kapitan 1896] Louis Capitan , „  Stacja aszelska w La Micoque (Dordogne)  ”, Biuletyny i Wspomnienia Towarzystwa Antropologicznego w Paryżu , t.  7, 4 TH serii,1896, s.  529-532 ( czytaj online [na persee ]).
  2. Hauser 1907 .
  3. Hauser 1925 .
  4. [Orschiedt 2002] Jörg Orschiedt "  Datowanie A pozostaje stały człowieka z La Rochette (św Leon-sur-Vézère, Dordogne) metodą spektrometrii masowej w węgiel-14  " paleo , n O  142002, s.  239-240 ( czytaj online [na paleo.revues.org ]).
  5. [Züchner 2008] Christian Züchner, „Die altsteinzeitlichen Funde in der Ur- und Frühgeschichtlichen Sammlung der Universität Erlangen-Nürnberg” , w Leif Steguweit, Menschen der Eiszeit: Jäger - Handwerker - Künth, Prai Fischtor ,2008, s.  103-104.
  6. [Dirian 2008] (de) Andreas Dirian, "Die" Sammlung Neischl "der Naturhistorischen Gesellschaft Nürnberg eV" , w Leif Steguweit (reż.), Menschen der Eiszeit: Jäger - Handwerker - Künstler , Fürth, Praehistorika,2008, s.  108–115.
  7. [Hoffmann i in. 2011] (o) Almut Hoffmann , Jean-Jacques Hublin Matthias Huels Thomasa Terberger , "  Homo aurignaciensis hauseri z Combe-Capelle - A mezolitycznego pochówku  " , Journal of Human Evolution , n °  61,2011, s.  211-214 ( DOI  10.1016 / j.jhevol.2011.03.001 ).
  8. [Hoffmann 2003] (de) Almut Hoffmann, Le Moustier und Combe Capelle. Die altsteinzeitlichen Funde des Schweitzer Archäologen Otto Hauser , Museum für Vor- und Frühgeschichte Staatliche Museen zu Berlin, coll.  "Bestandskatalog" ( N O  9)2003, 197  s. ( ISBN  3-88609-482-0 , prezentacja online ) , s.  38.
  9. [Hoffmann & Wegner 2002] (autor: Almut Hoffmann i Dietrich Wegner , „  Ponowne odkrycie czaszki Combe Capelle  ” , Journal of Human Evolution , tom.  43, n o  4,2002, s.  577-581 ( DOI  10.1006 / jhev.2002.0588 ).
  10. Cleyet-Merle 1990 .
  11. Hauser 1916 .
  12. [Peyrony 1908] Denis Peyrony , „  O wykopaliskach w La Micoque i ostatnich pracach opublikowanych na tej stronie  ”, Revue de l'École d'Anthropologie de Paris , tom.  11,1908, s.  380–382. Cyt. w Frick 2020 , sekcja „Najwcześniejsze definicje”.
  13. [Obermaier 1908] Hugo Obermaier , Die Steingeräte des französischen Altpaläolithikums: Eine kritische Studie über ihre Stratigraphie und Evolution , tom.  1–2, Wien, A. Hölder, kol.  "Mittheilungen der Prähistorischen Commission der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften",1908. Cyt. w Frick 2020 , sekcja „Najwcześniejsze definicje”.
  14. [Farizy 1995] Catherine Farizy, „  Przemysły charentiańskie z wpływami mikokwijskimi na przykładzie wschodniej Francji  ”, Paléo ,1995, s.  173-178 ( czytaj online [na persee ]), s.  173 .
  15. Hoffmann 2003 .
  16. [Geer 1971] Hans Geer, Unveröffentlichte Fundkomplexe aus den Grabungen Otto Hausers in der Ur- und Frühgeschichtlichen Sammlung der Universität Erlangen-Nürnberg. Ein Beitrag zur Erforschung klassischer Stationen des Paläolithikums in Südwestfrankreich (praca), Erlangen,1971.
  17. „  Funde Otto Hausers in der Ur- und Frühgeschichtlichen Sammlung der Universität Erlangen  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , At uf.uni-erlangen.de .
  18. „  Wissenschaftliche Privatsammlung Otto Hauser  ” , na otto-hauser.de (dostęp: maj 2021 ) .