Otto Bayard

Otto Bayard Portret Otto Bayarda Biografia
Narodziny 25 listopada 1881
Leuk
Śmierć 8 lipca 1957(75 lat)
Sierre
Narodowość szwajcarski
Dzieci Elsa de Chastonay ( d )
Tematyczny
Trening Uniwersytet w Zurychu (1902 -17 grudnia 1906) i Uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim
Papiery wartościowe lekarz
Zawód lekarz
Kluczowe dane

Otto Bayard , urodzony dnia25 listopada 1881w Leukerbad i zmarł dalej8 lipca 1957à Sierre to szwajcarski lekarz i naukowiec . Jest ojcem profilaktyki jodowej , testował i mierzył dodatek jodu do soli kuchennej, aby zapobiec niedoborowi jodu i kretynizmowi .

Biografia

Uczęszcza do gimnazjum w Sarnen oraz do kolegiów St-Maurice i Sion . Następnie studiował medycynę na uniwersytetach w Zurychu i Fryburgu Bryzgowijskim . Jego rozprawa doktorska , którą uzyskał w 1908 r., Dotyczyła reakcji oczu Clamette'a u dzieci chorych na gruźlicę . Studiował także w Dublinie i służył jako lekarz na statkach międzykontynentalnych.

Następnie Bayard rozpoczął pracę jako lekarz rodzinny , najpierw w Zermatt , a następnie w Saint-Nicolas i Grächen . Jego praktyka odbywała się przez 35 lat przed muzeum przewodników górskich, na szczycie hotelu Lochmatter, w miejscowości Saint-Nicolas.

Otto Bayard miał cztery córki, z których trzy zostały lekarzami. Jego córka Elsa de Chastonay (1918–2007) była pierwszą kobietą z Valais, która kierowała oddziałem pediatrycznym szpitala w Valais (w Sierre).

Badania

W 1811 roku Bernard Courtois odkrył pierwiastek chemiczny jod z brunatnic (z rodzaju Laminaris) z Morza Północnego . W 1895 roku Eugen Baumann wyodrębnił jod obecny w tarczycy i wykazał jego znaczenie w funkcjonowaniu gruczołu. Od 1918 roku Otto Bayard przeprowadzał praktyczne próby w gminach doliny Zermatt  : dodając odpowiednią ilość jodku potasu do soli kuchennej, wykazał, że wole można skutecznie leczyć bez skutków ubocznych. Wyniki swoich badań publikuje pod tytułem „Przyczyny do zagadnienia tarczycy”  ; dotyczyły wszystkich uczniów z Grächen , w szczególności pięciu rodzin śledzonych przez pięć miesięcy, w tym piekarza z Bayard, a nawet bydła.

W 1920 roku Bayard rozszerzył leczenie na gminę Törbel , co potwierdziło wyniki uzyskane w 1918 roku po sześciu miesiącach.5 listopada 1920 r, przekazuje swoje badania i wnioski do Federalnego Urzędu Zdrowia Publicznego w Bernie. Następnie kontynuował leczenie przez dwanaście miesięcy w Grächen . W 1923 roku Bayard opublikował wyniki swoich badań zatytułowanych „O problemie Goître” w Schweizerische Medizinische Wochenschrift  (en) .

Opierając się na wnioskach Bayarda, FOPH i nowa szwajcarska Komisja Goitera w 1922 roku zaleciła władzom 25 kantonów dobrowolne dodanie od 2,5 do 5 mg jodku potasu na kilogram soli. Otto Bayard jest zatem pionierem w tworzeniu i wdrażaniu profilaktyki jodowej na poziomie szwajcarskim, a następnie międzynarodowym.

W 1923 r. Na polecenie profesora Ernsta Wilczka i Petera Dufoura Bayard został przyjęty do Szwajcarskiego Towarzystwa Badań Przyrodniczych, z którego zrezygnował w 1930 r. W latach 1936–50 opublikował także kilka artykułów z zakresu pielęgniarstwa .

Publikacje

Uwagi i odniesienia

(de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „  Otto Bayard  ” ( zobacz listę autorów ) .
  1. Lucia Sillig , „  Jod, kretyn i Alpy  ”, Le Temps ,28 lutego 2014( ISSN  1423-3967 , czyt. Online , przeglądano 28 stycznia 2020 r. )
  2. Georges Revaz, „  Our dead: Doctor Otto Bayard  ”, Les echos de Saint-Maurice , vol.  55,1957, s.  401-403 ( czytaj online [PDF] )
  3. „  Lekarze.  ", Konfederat ,30 maja 1908, s.  2 ( czytaj online )
  4. Daniel Savioz , Joël Cerutti i Aline Savioz , Historia operacji w Valais , Sierre, Kniga Éditions,2020, 200  pkt. ( ISBN  978-2-97-014030-6 ) , str.  158
  5. Marie-France Vouilloz Burnier "  Korzyści i szkodliwy wpływ wody na zdrowie: Przykład Valais w wieku 19 i 20  ", Histoire des Alpes , n o  13,2008, s.  166 ( czytaj online )
  6. Claudine Als ( tłum.  André Naon), „  Crétinisme  ” w internetowym słowniku historycznym Szwajcarii , wersja4 listopada 2008.
  7. „  Uwagi na temat wola: Oprócz 4- tej Konferencji wola, Londyn 1960  ,„ Źródło ,Luty 1961, s.  32 ( czytaj online [PDF] )

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne