Narodziny |
25 listopada 1881 Leuk |
---|---|
Śmierć |
8 lipca 1957(75 lat) Sierre |
Narodowość | szwajcarski |
Dzieci | Elsa de Chastonay ( d ) |
Trening | Uniwersytet w Zurychu (1902 -17 grudnia 1906) i Uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim |
---|---|
Papiery wartościowe | lekarz |
Zawód | lekarz |
Otto Bayard , urodzony dnia25 listopada 1881w Leukerbad i zmarł dalej8 lipca 1957à Sierre to szwajcarski lekarz i naukowiec . Jest ojcem profilaktyki jodowej , testował i mierzył dodatek jodu do soli kuchennej, aby zapobiec niedoborowi jodu i kretynizmowi .
Uczęszcza do gimnazjum w Sarnen oraz do kolegiów St-Maurice i Sion . Następnie studiował medycynę na uniwersytetach w Zurychu i Fryburgu Bryzgowijskim . Jego rozprawa doktorska , którą uzyskał w 1908 r., Dotyczyła reakcji oczu Clamette'a u dzieci chorych na gruźlicę . Studiował także w Dublinie i służył jako lekarz na statkach międzykontynentalnych.
Następnie Bayard rozpoczął pracę jako lekarz rodzinny , najpierw w Zermatt , a następnie w Saint-Nicolas i Grächen . Jego praktyka odbywała się przez 35 lat przed muzeum przewodników górskich, na szczycie hotelu Lochmatter, w miejscowości Saint-Nicolas.
Otto Bayard miał cztery córki, z których trzy zostały lekarzami. Jego córka Elsa de Chastonay (1918–2007) była pierwszą kobietą z Valais, która kierowała oddziałem pediatrycznym szpitala w Valais (w Sierre).
W 1811 roku Bernard Courtois odkrył pierwiastek chemiczny jod z brunatnic (z rodzaju Laminaris) z Morza Północnego . W 1895 roku Eugen Baumann wyodrębnił jod obecny w tarczycy i wykazał jego znaczenie w funkcjonowaniu gruczołu. Od 1918 roku Otto Bayard przeprowadzał praktyczne próby w gminach doliny Zermatt : dodając odpowiednią ilość jodku potasu do soli kuchennej, wykazał, że wole można skutecznie leczyć bez skutków ubocznych. Wyniki swoich badań publikuje pod tytułem „Przyczyny do zagadnienia tarczycy” ; dotyczyły wszystkich uczniów z Grächen , w szczególności pięciu rodzin śledzonych przez pięć miesięcy, w tym piekarza z Bayard, a nawet bydła.
W 1920 roku Bayard rozszerzył leczenie na gminę Törbel , co potwierdziło wyniki uzyskane w 1918 roku po sześciu miesiącach.5 listopada 1920 r, przekazuje swoje badania i wnioski do Federalnego Urzędu Zdrowia Publicznego w Bernie. Następnie kontynuował leczenie przez dwanaście miesięcy w Grächen . W 1923 roku Bayard opublikował wyniki swoich badań zatytułowanych „O problemie Goître” w Schweizerische Medizinische Wochenschrift (en) .
Opierając się na wnioskach Bayarda, FOPH i nowa szwajcarska Komisja Goitera w 1922 roku zaleciła władzom 25 kantonów dobrowolne dodanie od 2,5 do 5 mg jodku potasu na kilogram soli. Otto Bayard jest zatem pionierem w tworzeniu i wdrażaniu profilaktyki jodowej na poziomie szwajcarskim, a następnie międzynarodowym.
W 1923 r. Na polecenie profesora Ernsta Wilczka i Petera Dufoura Bayard został przyjęty do Szwajcarskiego Towarzystwa Badań Przyrodniczych, z którego zrezygnował w 1930 r. W latach 1936–50 opublikował także kilka artykułów z zakresu pielęgniarstwa .