Narodziny |
7 maja 1880 Frankenthal ( Królestwo Bawarii ) |
---|---|
Śmierć |
22 lutego 1975 Monachium ( Niemcy Zachodnie ) |
Obszary | Matematyka |
Dyplom | Uniwersytet w Monachium |
Znany z | Twierdzenie Perrona-Frobeniusa |
Oskar Perron , urodzony dnia7 maja 1880w Frankenthal i zmarł dalej22 lutego 1975w Monachium jest niemieckim matematykiem . Wraz z Frobeniusem ustalił twierdzenie Perrona-Frobeniusa , które odnosi się do wartości własnych pewnych macierzy. Jest także autorem formuły Perrona , która odnosi się do sumy funkcji arytmetycznej.
Profesor na Uniwersytecie w Heidelbergu, a następnie na Uniwersytecie Louis-et-Maximilien w Monachium , jest także autorem licznych publikacji na temat równań różniczkowych .
Heinrich Perron, ojciec matematyka, urodził się dnia 30 maja 1850we Frankenthal był kupcem, a następnie bankierem. Ożenił się z30 maja 1876Augusta Rosina Leinenweber, której ojciec był kapitanem w Pirmasens. Od 1886 do 1888 roku Oskar uczęszczał do szkoły podstawowej, następnie od jesieni 1889 do 1895 do szkoły łacińskiej, która w 1893 roku otrzymała status uczelni. Ukończył szkołę średnią w klasycznej szkole średniej w Worms, gdzie zdał maturę, a następnie w 1898 r. Zapisał się na matematykę i fizykę na Uniwersytecie Louis-et-Maximilien w Monachium . Spędził trzy semestry na uniwersytetach w Berlinie, Tybindze i Getyndze.
Plik 28 lipca 1906ożenił się z jedną ze swoich kuzynek, Hermine Perron, która urodziła mu trzy córki: Hertę, Erikę i Hedwigę. W 1902 r. Przygotował pracę magisterską pod kierunkiem Ferdynanda von Lindemanna w Monachium iw tym samym roku zdał egzamin zawodowy na profesora matematyki i fizyki. Jego rozprawa doktorska poświęcona była problematyce ruchu ciała sztywnego poddanego pewnym połączeniom.
W 1906 roku, po kilku miesiącach pracy jako asystent Davida Hilberta w Getyndze, a następnie w Tybindze, uzyskał status prywatnego doktora matematyki na Uniwersytecie w Monachium. Od 1910 do 1914 był profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie w Tybindze i uzyskał profesurę zwyczajną na Uniwersytecie w Heidelbergu . W 1913 roku opublikował swoją „Traite des fractions continue” . Od 1915 do 1918 roku został wcielony pod banderą Landsturmu, następnie został porucznikiem korpusu topografów. W 1922 r. Przejął stanowisko od swojego profesora Alfreda Pringsheima na Uniwersytecie w Monachium i wraz z kolegami Constantinem Carathéodory i Heinrichem Tietze utworzył trio znane jako „mózgi Monachium”. „W III Rzeszy Perron wyraźnie wyróżniał się sprzeciwem wobec rządu, przeciwstawiał się przypisywaniu stanowisk ideologicznych na uniwersytecie: w latach 1938–1944 opowiadał się tym samym za nominacją Eberharda Hopfa na następcę Konstantyna Carathéodory'ego. W 1951 roku został podniesiony do stopnia profesora emerytowanego i wykładał do 1960 roku.
Poświęcił się różnym zagadnieniom arytmetyki i analizy klasycznej, nie przepadając za nowoczesnymi gałęziami topologii i algebrą. W szczególności przez dziesięciolecia pracował nad przybliżeniami diofantycznymi . Zaproponowane przez niego procedury sumatywne można znaleźć w literaturze pod nazwą formuły Perrona . Zaraz po uzyskaniu akredytacji podjął próbę uogólnienia koncepcji ułamka ciągłego na kilka wymiarów (ułamki ciągłe Jacobiego-Perrona). Interesował się również rozszerzeniami asymptotycznymi i szeregami w ogóle, a także równaniami różniczkowymi zwyczajnymi i cząstkowymi. Ale przekazał potomności za pojęcie całki Perrona i metodę Perrona do rozwiązania problemu Dirichleta . Przyczynił się również do rozwiązania różnych zagadnień związanych z mechaniką nieba , wzbogacił rachunek macierzowy ( twierdzenie Perrona-Frobeniusa ), a ostatnie lata poświęcił na badanie geometrii nieeuklidesowych.
Jego podręczniki poświęcone są rozkładom liczb i algebrze.
Był członkiem kilku towarzystw naukowych, takich jak Niemiecka Akademia Nauk Leopoldina (1919), Akademia Nauk w Heidelbergu (1917), Bawarska Akademia Nauk (1924) i Akademia Nauk w Getyndze (1928). W 1934 r. Był rezydentem Stowarzyszenia Niemieckich Matematyków.