Oppidum of Cayla

Oppidum of Cayla Obraz w Infobox. Południowe drzwi widziane od północnego wschodu Prezentacja
Rodzaj Oppidum
Dziedzictwo Sklasyfikowane MH (1960, 1960, 1961)
Lokalizacja
Kraj  Francja
Region Oksytania
Departament Aude
Gmina Mailhac
Informacje kontaktowe 43 ° 18 ′ 35 ″ N, 2 ° 49 ′ 21 ″ E
Lokalizacja na mapie Aude
zobacz na mapie Aude Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie Francji
zobacz na mapie Francji Czerwony pog.svg

Cayla oppidum jest oppidum znajduje się we Francji w miejscowości Mailhac , w departamencie Aude w Occitanie regionu .

Został sklasyfikowany jako zabytek historii od 1960 i 1961 roku.

Opis

Lokalizacja

Oppidum znajduje się w miejscowości Mailhac , we francuskim departamencie Aude .

Historyczny

Okupacja ludzka w Mailhac jest stara: około 2740 rpne. J. - C., odwiedzały te miejsca rodziny na wpół koczowniczych pasterzy; około 1800 roku pne. AD obserwujemy migrację osób z Hiszpanii, które przywożą metalurgię miedzi; stosunkowo niewiele, wydaje się, że ci drudzy wtopili się w już obecną populację ”.

Ale to jest od początku IX wieku pne. AD buduje ufortyfikowaną wioskę na wzgórzu Cayla. Będzie zamieszkany do II wieku. po J. - C., po podboju rzymskim, z przerwą w kierunku 700 av. AD (wieś porusza się po równinie, przed powrotem do oppidum na początku VI p.n.e.) i kilka pożarów (na początku V p.n.e.), potem około 450 i około 300), po których zawsze następują rekonstrukcje. Pod koniec I w. av. AD, według Pierre Sejalona nastąpiło nowe zniszczenie „ prawdopodobnie podczas represji rzymskich ”.

W pobliżu wioski z IX wieku cierpliwe wykopaliska Odette i Jean Taffanel odkryły nekropolię . Kremację zmarłych praktykowano tam do czasów chrześcijańskich. Badanie grobów pokazuje na początku dość egalitarne społeczeństwo.

Około 700 pne. AD, wzgórze Cayla jest opuszczone, a domy przenoszą się na sam dół zbocza, do miejsca zwanego Le Traversant. Ta duża wioska ma dość rozproszone środowisko; zauważamy pojawienie się przedmiotów żelaznych  ; według badań grobowców społeczeństwo jest wówczas dość hierarchiczne (mniej lub bardziej liczne i prestiżowe obiekty w zależności od znaczenia postaci).

Zbocza i płaskowyż Cayla są ponownie zajęte na początku VI wieku. Około 525 roku zbudowano ważny kamienny wał. Wieś, która rozciągała się na ponad 5 hektarów, była wówczas jedną z najważniejszych w śródziemnomorskiej Langwedocji.

Cayla, przynajmniej od VI wieku, jest częścią „cywilizacji oppida” terytorium Elizyku , tak jak między innymi Ensérune , Montlaurès i Pech Maho . Naród ten, mając specyficzną kulturę, jest otwarty na kolejne wpływy, handlowe, ale także kulturowe, Fenicjanie (z hiszpańskiego wybrzeża Morza Śródziemnego), Etruskowie, Foceanie i ich potomkowie z Massalii (Marsylia), Agathé (Agde) i Emporion. (Empúries), potem Rzymianie. Archeolodzy zakwalifikowali tę kulturę hybrydową jako kulturę Ibero-Langwedocji .

W Elisys produkowane i sprzedawane w zboża żelaza, srebra i miedzi, które są wymienione na wina, oliwy z oliwek i ceramiki z regionów śródziemnomorskich, narzędzi, broni i biżuterii z Celtized regionach południowej Galii i od wschodniego wybrzeża Hiszpanii.

Prace archeologiczne przeprowadzone w Mailhac wskazują na podobieństwo do ewolucji innych oppida na terytorium Elizyków.

Wraz z romanizacją oppidum zostanie ostatecznie opuszczone około II wieku. OGŁOSZENIE.

Miejsce to zostało sklasyfikowane jako zabytki w 1960 i 1961 roku.

Załączniki

Powiązane artykuły

Bibliografia

  1. „  Ślady oppidum z CAYLA  ” , zawiadomienie n o  PA00102755, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury
  2. Odette i Jean Taffanel, „ Les Origines de Mailhac ”, wyd. Lacour 2002.
  3. Podsumowanie historii okupacji Cayli, autorstwa Hugues Boisson, Nathalie Chardenon, Erica Gailledrat, Florence Herubel, Thierry Janin i Pierre Sejalon. [1]

Linki zewnętrzne