Rodzaj | Oppidum |
---|---|
Dziedzictwo | Sklasyfikowane MH (1960, 1960, 1961) |
Kraj | Francja |
---|---|
Region | Oksytania |
Departament | Aude |
Gmina | Mailhac |
Informacje kontaktowe | 43 ° 18 ′ 35 ″ N, 2 ° 49 ′ 21 ″ E |
---|
Cayla oppidum jest oppidum znajduje się we Francji w miejscowości Mailhac , w departamencie Aude w Occitanie regionu .
Został sklasyfikowany jako zabytek historii od 1960 i 1961 roku.
Oppidum znajduje się w miejscowości Mailhac , we francuskim departamencie Aude .
Okupacja ludzka w Mailhac jest stara: około 2740 rpne. J. - C., odwiedzały te miejsca rodziny na wpół koczowniczych pasterzy; około 1800 roku pne. AD obserwujemy migrację osób z Hiszpanii, które przywożą metalurgię miedzi; stosunkowo niewiele, wydaje się, że ci drudzy wtopili się w już obecną populację ”.
Ale to jest od początku IX wieku pne. AD buduje ufortyfikowaną wioskę na wzgórzu Cayla. Będzie zamieszkany do II wieku. po J. - C., po podboju rzymskim, z przerwą w kierunku 700 av. AD (wieś porusza się po równinie, przed powrotem do oppidum na początku VI p.n.e.) i kilka pożarów (na początku V p.n.e.), potem około 450 i około 300), po których zawsze następują rekonstrukcje. Pod koniec I w. av. AD, według Pierre Sejalona nastąpiło nowe zniszczenie „ prawdopodobnie podczas represji rzymskich ”.
W pobliżu wioski z IX wieku cierpliwe wykopaliska Odette i Jean Taffanel odkryły nekropolię . Kremację zmarłych praktykowano tam do czasów chrześcijańskich. Badanie grobów pokazuje na początku dość egalitarne społeczeństwo.
Około 700 pne. AD, wzgórze Cayla jest opuszczone, a domy przenoszą się na sam dół zbocza, do miejsca zwanego Le Traversant. Ta duża wioska ma dość rozproszone środowisko; zauważamy pojawienie się przedmiotów żelaznych ; według badań grobowców społeczeństwo jest wówczas dość hierarchiczne (mniej lub bardziej liczne i prestiżowe obiekty w zależności od znaczenia postaci).
Zbocza i płaskowyż Cayla są ponownie zajęte na początku VI wieku. Około 525 roku zbudowano ważny kamienny wał. Wieś, która rozciągała się na ponad 5 hektarów, była wówczas jedną z najważniejszych w śródziemnomorskiej Langwedocji.
Cayla, przynajmniej od VI wieku, jest częścią „cywilizacji oppida” terytorium Elizyku , tak jak między innymi Ensérune , Montlaurès i Pech Maho . Naród ten, mając specyficzną kulturę, jest otwarty na kolejne wpływy, handlowe, ale także kulturowe, Fenicjanie (z hiszpańskiego wybrzeża Morza Śródziemnego), Etruskowie, Foceanie i ich potomkowie z Massalii (Marsylia), Agathé (Agde) i Emporion. (Empúries), potem Rzymianie. Archeolodzy zakwalifikowali tę kulturę hybrydową jako kulturę Ibero-Langwedocji .
W Elisys produkowane i sprzedawane w zboża żelaza, srebra i miedzi, które są wymienione na wina, oliwy z oliwek i ceramiki z regionów śródziemnomorskich, narzędzi, broni i biżuterii z Celtized regionach południowej Galii i od wschodniego wybrzeża Hiszpanii.
Prace archeologiczne przeprowadzone w Mailhac wskazują na podobieństwo do ewolucji innych oppida na terytorium Elizyków.
Wraz z romanizacją oppidum zostanie ostatecznie opuszczone około II wieku. OGŁOSZENIE.
Miejsce to zostało sklasyfikowane jako zabytki w 1960 i 1961 roku.