| Seneszal z Królestwa Jerozolimy | |
|---|---|
| od 1270 | |
| Robert z Crésèque ( d ) John I z Grailly | |
| Seneszal z Królestwa Jerozolimy | |
| Kwiecień -Październik 1269 | |
| Geoffroy de Sergines Robert z Crésèque ( d ) |
| Narodziny | W kierunku 1200 |
|---|---|
| Śmierć |
12 sierpnia 1274 Akr |
| Imię w języku ojczystym | Drzewo oliwne z Tèrme |
| Czynność | Wojskowy |
| Tata | Raymond de Termes |
| Stopień wojskowy | Rycerz |
|---|---|
| Konflikty |
Krucjata albigensów (1227-1240) Siódma Krucjata (1250-1253) |
Olivier de Termes , urodzony około 1200 roku w Termes (Aude), zmarł dnia12 sierpnia 1274w Saint Jean d'Acre , Królestwo Jerozolimy , jest jednym z najbardziej znanych rycerzy XIII th wieku, najbardziej aktywnymi przeciwnikami albigensów Crusade i protektor katarów . Następnie został wyznawcą króla Saint Louis i Kościoła katolickiego w Langwedocji i Ziemi Świętej, gdzie zginął na czele armii krzyżowców.
Olivier zyskał szerokie uznanie wśród współczesnych i dzięki swojej energii, odwadze i mistrzostwom w sztuce oblężeń i wojny partyzanckiej, który demonstrował w zawodzie rycerza aż do śmierci, poznał kilku królów i papieży.
Olivier urodził się około 1200 roku w zamożnej rodzinie szlacheckiej, nawróconej na kataryzm , która dominuje wokół zamku Termes (Aude) wokół sześćdziesięciu wiosek lub osad. Jego młodość została dramatycznie naznaczona początkiem krucjaty albigensów: w 1210 roku, po zdobyciu zamku Termes przez Szymona IV de Montfort , stracił ojca i majątek, ale był w stanie obserwować techniki oblężenia i wojny partyzanckiej, których stanie się wielkim specjalistą. Ukończył edukację w Vallespir , skąd pochodziła jego matka. Tam spotyka swoich przyszłych zwierzchników, których stanie się jednym z krewnych: Jacques'a I er króla Aragonii , Raimonda Młodszego , hrabiego Tuluzy, który towarzyszy na wygnaniu swojemu ojcu, Raymondowi VI z Tuluzy , oraz Raimond Trencavel wicehrabiemu Carcassonne. . Wszyscy czterej należą do tego samego pokolenia, byli ofiarami krucjaty i ożywia ich duch odbudowy.
Dlatego Olivier oddał się służbie tym trzem panom i wyróżnił się w wielu operacjach wojskowych: jako hrabia Tuluza bronił wioski Labécède-Lauragais oblężonej przez wojska króla Francji (1227); dla króla Aragonii Jacques I er brał udział w podboju Majorki na Maurach; dla hrabiego Tuluzy kilkakrotnie zarządzał miastem Narbonne w buncie przeciwko jego biskupowi i Inkwizycji (między 1234 a 1242); wraz z Raimondem Trencavelem podniósł Corbières przeciwko królowi i poprowadził oblężenie Carcassonne (1240) itp. W nagrodę otrzymuje twierdze w Lauragais , Roussillon i na Majorce .
Ale po tym, jak jego zwierzchnicy zawarli pokój z Ludwikiem IX na dobre , od 1245 r. Oddał się w służbę królowi Francji. Podczas siódmej krucjaty Olivier, któremu król powierzył opiekę nad kusznikami (czyli naczelną artylerią), wyróżnił się broniąc Damietty (Egipt, 1250) i ratując Joinville w Baniyas (Palestyna, 1253). Wdzięczny Saint Louis zwrócił Olivierowi panowanie nad Termes. Po powrocie do Francji w 1255 roku Olivier położył kres pacyfikacji Langwedocji, uzyskując kapitulację zamku Quéribus (1255), a następnie wstąpił na dwór, gdzie pełnił rolę doradcy króla w sprawach dotyczących Langwedocji, l ' Aragonia i Kastylia . Olivier, również zaznajomiony z Jacques I st of Aragon, jest niewątpliwie jednym z architektów traktatu z Corbeil (1258) zawartego między dwoma królami i ustalającego przez cztery wieki granicę między Aragonią a Francją.
Od 1257 roku Olivier pracuje dla zbawienia swojej duszy i postanawia oddać się w służbie Bogu. W ciągu kilku lat zlikwidował swoje seigneury, w tym zbudowany przez siebie Château d'Aguilar , aby przekazać znaczne datki opactwu Fontfroide i innym instytucjom religijnym oraz sfinansować wyprawę wojskową do Ziemi Świętej. Powrócił tam w 1264 r. Na czele kontyngentu królewskiego, a następnie w 1269 r. Został seneszalem królestwa jerozolimskiego , czyli głową wojsk Ziemi Świętej, gdzie prowadził aktywną walkę z muzułmanami. Brał udział w VIII Krucjacie , dołączając do Ludwika IX w Tunisie ( 1270 ), a następnie wrócił do Ziemi Świętej na czele nowego kontyngentu opłaconego przez papieża i króla ( 1274 ). Umarł tam dalej12 sierpnia 1274. Olivier, jeśli nie został pochowany w Ziemi Świętej, może spocząć w Fontfroide, naprzeciw kaplicy św. Bernarda, którą zbudował.
Wiążąc się z Kościołem katolickim i królem Francji, Olivier de Termes przywiózł ze sobą całą swoją świtę i bez wątpienia znacznie ułatwił niektóre z wielkich celów króla Francji i Kościoła: integrację Langwedocji we Francji, walkę przeciwko herezji katarów, budowie nowoczesnego kościoła w Langwedocji i walce z muzułmanami.