Olga Kamieniewa

Olga Kamieniewa Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 1883
Śmierć 11 września 1941
Orel
Narodowość radziecki
Czynność Salonniere
Rodzeństwo Lew Trocki
Małżonka Lew Kamieniew
Inne informacje
Partia polityczna Rosyjska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza
Członkiem VOKS

Olga Davidovna Kameneva ( ros  . Ольга Давыдовна Каменева , ukr  . Ольга Давидiвна Каменева ), jego nazwisko Bronstein (Бронштейн) jest rewolucyjnym rosyjskim  bolszewikiem i politykiem  sowieckim . Jest siostrą Lwa Trockiego i pierwszą żoną rosyjskiego rewolucjonisty Lwa Kamieniewa .

Dzieciństwo i podróż rewolucyjna (1883-1917)

Olga Bronstein urodziła się w 1883w Jakowna, w  rządzie Chersoniu , następnie w Imperium Rosyjskim,   a dziś w obwodzie kirowohradzkim  na Ukrainie , w małej wiosce 15  km od najbliższego urzędu pocztowego. Była jedną z dwóch córek bogatego, ale niepiśmiennego żydowskiego osadnika, Dawida Leontiewicza Bronsteina (lub Bronchteina, 1847-1922) i Anny Lwownej (z domu Żywotowskaja) (1850-1910). Chociaż rodzina ma żydowskie pochodzenie, nie jest religijna, a językami używanymi w domu są rosyjski i ukraiński , ale nie jidysz .

Olga Bronstein wstąpiła do Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Robotniczej Partii Rosji (RSDLP)  w 1902 roku i poślubiła Lwa Kamieniewa, rewolucyjnego towarzysza marksistę . W 1908 roku, po zwolnieniu Lwa Kamieniewa z więzienia, wyjechali z Rosji do Genewy , a następnie do  Paryża , gdzie Lew Kamieniew został jednym z dwóch asystentów  Lenina . Para pomogła wydać bolszewicki przegląd Le proletaire . WStyczeń 1914Dołączają Petersburg, gdzie Lew Kamieniew kieruje gazety  Pravda ,  teraz legalne, a grupa bolszewików w Dumie .  

Monitoring spraw teatralnych i udział w sekcji kobiecej KPZR (1918-1920)

Na początku 1918 r., Po rewolucji październikowej 1917 r., Olga Kamieniewa została mianowana szefem wydziału teatralnego Ludowego Komisariatu Oświaty . Współpracując z reżyserem i teoretykiem Wsiewołoda Meyerholda , stara się zradykalizować teatr rosyjski, znacjonalizowany i umieszczony pod kontrolą bolszewików. Meyerhold ma gruźlicę wmaj 1919i musi być leczony na południu Rosji. Pod jego nieobecność komisarz Anatolij Łunaczarski porzuca tę politykę przy wsparciu Lenina, wraca do poparcia dla teatrów tradycyjnych i w czerwcu kończy funkcje Kamieniewej.

Następnie dołącza, gdy tylko zostanie skonfigurowany w Październik 1919Urząd sekcji kobiecej w partii komunistycznej . W 1920 poparła komisarza ds. zdrowia  Nikołaja Semachko , który uważał, że antykoncepcja  jest „niewątpliwie szkodliwa” i nie należy jej zalecać.

Monitoring stosunków sowieckich z Zachodem (1921-1928)

W latach 1921-1923 Olga Kamieniewa była jednym z głównych członków Centralnej Komisji ds. Zwalczania Skutków Głodu i organizowała w prasie sowieckiej kampanię propagandową przeciwko Amerykańskiej Administracji Pomocy (ARA) Herberta Hoovera . W latach 1923-1925 była szefową efemerycznej Komisji Pomocy Zagranicznej (KZP), sowieckiej komisji rządowej, która administrowała, a następnie likwidowała zagraniczne organizacje charytatywne w Związku Sowieckim . Od 1926 do 1928 była prezesem Towarzystwa Stosunków Kulturalnych ZSRR z Zagranicą (VOKS). W związku z tym gości wiele osobistości zachodnich, na przykład Le Corbusiera i Theodore'a Dreisera , oraz reprezentuje Związek Radziecki na wiedeńskich uroczystościach  upamiętniających stulecie śmierci Ludwiga van Beethovena w marcu iKwiecień 1927. W latach dwudziestych prowadziła jeden z głównych  moskiewskich targów literackich .

Na jego życie rodzinne na początku lat dwudziestych wpłynął romans Lwa Kamieniewa z rzeźbiarką Clare Consuelo Sheridan . Zostawił ją pod koniec lat dwudziestych.

Eksmisja i egzekucja (1928-1941)

Kamieniewa szybko traci swoje wpływy po klęsce Kamieniewa i Trockiego w Zjeździe Partii Komunistycznej w grudzień 1927. 27 lipca 1935 rpo aferze Kremla NKWD  zakazało mu przebywania w  Moskwie i   Leningradzie przez 5 lat. Po  parodii procesu  Lwa Kamieniewa i jego egzekucji25 sierpnia 1936zostaje aresztowana i osadzona w więzieniu. Jego najmłodszy syn Jurij Lwowicz Kamieniew został stracony dnia30 stycznia 1938 rw wieku 17 lat. Jego najstarszy syn, oficer sił powietrznych Aleksander Lwowicz Kamieniew, został stracony dnia15 lipca 1939, w wieku 33 lat.

W 1941 r. została internowana w więzieniu Orel i rozstrzelana11 września 1941, w Lesie Miedwiediewa, z Christianem Rakowskim , Marią Spiridonową i 160 innymi więźniami politycznymi. Egzekucja ta jest jedną z wielu masakr więźniów dokonanych przez NKWD w 1941 roku.

Uwagi i referencje

  1. (Fr) Léon Trocki , „  Moje życie: 1 Ianovka  ” , na www.marxists.org , Paryż, Éditions Rieder,1930(dostęp 5 sierpnia 2017 )
  2. Podbój, Robercie; Wielki Terror: Ponowna ocena , Nowy Jork, Oxford University Press, (1990)
  3. Leach, Robert i Borowski, Wiktor; Historia teatru rosyjskiego , Cambridge University Press, (1999), s. 303, ( ISBN  0-521-43220-0 )
  4. Drewno, Elżbieta A.; Baba i towarzysz: płeć i polityka w rewolucyjnej Rosji , Indiana University Press, (1997), s. 80-81, ( ISBN  0-253-21430-0 )
  5. Drewno, Elżbieta A.; op. cit., s.  110
  6. Debs, Eugeniusz V.; Gentle Rebel: Letters of Eugene V. Debs , pod redakcją J. Robert Constantine, University of Illinois, (1995), s. 223-224, ( ISBN  0-252-06324-4 )
  7. Trott, Małgorzata A.; Passing through the Eye of the Needle: American Philanthropy and Soviet Medical Research in the 1920s in Rockefeller Philanthropy and Modern Biomedicine: International Initiatives from World War to the Cold War , Bloomington, IN, Indiana University Press, (2002), s. 148, ( ISBN  0-253-34151-5 )
  8. Harper, Samuel N.; Rosja, w którą wierzę: The Memoirs of Samuel N. Harper 1902-1941 , Chicago, University of Chicago Press, (1945), s.  143 .
  9. Cohen, Jean-Luis; Le Corbusier i mistyka ZSRR , Princeton, Princeton University Press, (1992), s.  41-43 , 54, 117, cytowany w Alice T. Friedman, Glamour a MoMo: Women's Roles in the Modern Movement in Back from Utopia: The Challenge of the Modern Movement , Uitgeverij 010 Publishers, (2002), s. 321, ( ISBN  90-6450-483-0 )
  10. Theodore Dreiser: Wywiady , wyd.
  11. Nelson, Amy Music for the Revolution: Musicians and Power in Early Sowieckiej Rosji , Pennsylvania State University Press, (2004), s. 193.
  12. Fitzpatrick, Sheila; Edukacja i mobilność społeczna w Związku Radzieckim 1921-1934 , Cambridge University Press, (1979), s. 83.
  13. Kehoe, Elisabeth; Utytułowani Amerykanie: Trzy amerykańskie siostry i angielski arystokratyczny świat, w który się pobrali , Atlantic Monthly Press, (2004) str. 325.
  14. Podbój, Robercie; The Great Terror: A Reassessment , Nowy Jork, Oxford University Press, (1990), s. 76.
  15. Parrish, Michael; Mniejszy terror: sowieckie bezpieczeństwo państwowe, 1939-1953 , Westport, CT, Praeger Publishers, (1996), s. 69.
  16. Podbój, Robert, op. cit., s. 78.