Okjeo (옥저,沃沮, Okjeo w znowelizowanej romanizacji ) jest proto-state (lub przywództwo) Koreański który prawdopodobnie dokonał II th wieku pne, po upadku królestwa Joseon (Old Joseon). Znika na początku V -tego wieku.
Okcho znajdowało się nad brzegiem Morza Japońskiego . Otoczony przez potężnych sąsiadów: cztery chińskie komandorie i królestwo Koguryo (Goguryeo). Silny rząd centralny nigdy nie był w stanie uformować. Został on ostatecznie wchłaniana przez Koguryo początku V -tego wieku.
Terytorium Tong-Okcho (Wschodnie Okcho) z grubsza odpowiada terytorium Hamgyong, podczas gdy Buk-Okcho (Północne Okcho) rozciągało się wokół dolnej doliny Tumen i było również nazywane Chiguru (치 구루, 置 溝 婁). Na południu Okcho miało wspólną granicę z małym stanem Tongye .
Do -108 roku Okcho było kontrolowane przez królestwo starożytnego Choson. Po zniknięciu tego ostatniego Okcho błąka się między strefami wpływów Koguryo i chińskich komanderii. W -28, król Tongmyong z Koguryo zaatakował North Okcheo przez Bu Wiyeom. W 56 roku Taejo Wielki udaje się podbić Wschodnie Okcho, które staje się dopływem Koguryo. Okcho jest używane jako schronienie dla króla Tongchona w 244 r. Podczas wojny między Koguryo a królestwem Wei , a następnie mieści dwór Puyŏ w 285 r., Który uciekł przed atakami nomadów. Wczesnym V XX wieku, za panowania Kwanggaeto , Okjeo całkowicie przechodzą pod kontrolą Koguryo.
Nasza wiedza o kulturze Okcho jest pobieżna. Ona jest szczególnie znana z opisem w chińskiej źródła, z Sanguo Zhi „ Sanguo Zhi ”, która opisuje środek III th century, według chińskiego wyrażenia potem, „barbarzyńcy ze wschodu”. Każda wioska miała swojego dziedzicznego wodza. Okcho musiał oddać hołd Koguryo w postaci sukna, ryb i soli, które nosił na plecach mężczyzn, ponieważ mieli niewiele wołów i koni. Posyłano tam dziewczęta jako służebne i traktowano jak niewolnice.
Podobnie jak w Tongye (Dongye), język, jedzenie, strój, architektura i tradycje są podobne do tych z Koguryo. Mieszkańcy Okcho praktykowali aranżowane małżeństwa, w których narzeczona mieszkała od dzieciństwa w rodzinie swojego narzeczonego. Wszyscy zmarli z rodziny chowano w tej samej trumnie.
Zachowali pewne tradycje z Syberii, walczyli głównie pieszo i obawiali się łuczników.