Narodziny |
8 lutego 1936 Taimyr |
---|---|
Śmierć |
14 lutego 1995(w wieku 59 lat) Doudinka |
Narodowości |
Rosyjski radziecki |
Zajęcia | Poeta , pisarz |
Pole | Poezja |
---|---|
Różnica | Order of the Badge of Honor |
Ogdo (Yevdokiya) Yegorovna Aksënova (po rosyjsku Огдо (Евдокия ) Егоровна Аксёнова ), ur.8 lutego 1936w Boganidzie, w dystrykcie Dolgano-Nénètse w Taimyr , w tym czasie w ZSRR , zmarł dnia14 lutego 1995w Doudince w Rosji jest poetką dolgane i założycielką literatury dolgane .
Dolganes to „mały lud” z północy Rosji , grupa etniczna początkowo szamańska, osiedlona w północnej części Syberii , poza kręgiem polarnym . Ta grupa etniczna została utworzona z grup Evenk , Yakut , które mieszały potomków niektórych wczesnych rosyjskich osadników przybyłych w XVII th wieku. To lud, który nie pisze, ale ma swój język, przekazywany z pokolenia na pokolenie mitami, pieśniami i legendami. Ma bardzo silny związek z naturą, prowadzi życie koczownicze lub pół-koczownicze. Jego zasoby opierają się na rybołówstwie, polowaniu na dzikie renifery oraz ich udomowieniu i hodowli.
W pierwszej połowie lat trzydziestych ten lud koczowniczy wystąpił przeciwko sowietyzacji swojego tradycyjnego społeczeństwa i doświadczył represji. Ogdo Aksënova urodził się tuż po tym okresie konfrontacji w rodzinie pasterza reniferów. Nauczyła się języka rosyjskiego i odkryła bogactwo literatury rosyjskiej w szkole z internatem w Norylsku . W liceum zaczęła pisać wiersze po rosyjsku.
Drugiej wojny światowej jest punktem zwrotnym. Konflikt przyspiesza zjednoczenie wartości i stylu życia pokolenia pracującego w całym państwie sowieckim, a jego wynik wzmacnia Stalina i centralną władzę, która wyszła zwycięsko z konfrontacji z Hitlerem . Stalin zmarł w 1953 r., Ale reżim radziecki trwał nadal, bez większej otwartości w polityce wewnętrznej. Ogdo Aksënova zostaje nauczycielem-bibliotekarzem i dyrektorem przekaźnika administracyjnego, „czerwonego namiotu” lub čum, ustawionego na szlakach wędrownych. Jeśli jest pasjonatem języka rosyjskiego, zachowuje również głębokie przywiązanie do kultury swoich rodziców i dziadków, nawet jeśli język Dolgan jest obecnie zakazany w szkołach. Poprzez kontakty ze społecznością, z której pochodzi, nieustannie wzbogaca swoją wiedzę o tradycyjnych baśniach i legendach.
W latach sześćdziesiątych studiowała w Instytucie Literatury im. Maksyma Gorkiego , uczelni wyższej w Moskwie . W 1973 roku opublikowała dwujęzyczne dzieło Dolgane-rosyjski pod tytułem Baraksan , zawierające wiersze, ale także przysłowia, zagadki i powiedzenia. Jest to pierwszy tego rodzaju, wykorzystujący założenia pisowni opracowane przez językoznawcę Vladimira Nadeljaeva dla jego języka ojczystego. Następują kolejne prace.
Pod koniec lat 70. wróciła do Związku Pisarzy Radzieckich . W 1981 roku założyła wraz z kilkoma badaczami, zwłaszcza Anną Barboliną, książkę alfabetu Dolgane, aw 1992 roku dwujęzyczny słownik zawierający około 4000 słów, kończąc w ten sposób budowanie podstaw własnej kultury pisanej. W latach 80. Ogdo Aksënova pracował również jako redaktor naczelny w Okręgowej Dyrekcji Radia Narodowego. Pod koniec życia postanawia ponownie poświęcić się poezji dolgane.
Zmarła w nocy 14 lutego 1995.
Kontekst.