Oberon (opera)

Oberon

Oberon, czyli Przysięga Króla Elfów Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Kłótnia Oberon i Titania
– Joseph Noel Paton (1849) Kluczowe dane
Uprzejmy Romantyczna opera
N BER dokumentów 3
Muzyka Carl Maria von Weber
Broszura James Robinson Planche
Język
oryginalny		 język angielski
Źródła
literackie		 Oberon autorstwa Christopha Martina Wielanda ( 1780 )
kreacja 12 kwietnia 1826
Ogród Covent

francuska kreacja		 25 maja 1830 r
Pokój Favart , Paryż?

Postacie

Oberon, czyli Przysięga Króla Elfów toromantyczna trzyaktowa opera Carla Marii von Webera , której premiera odbyła się12 kwietnia 1826w Covent Garden w Londynie . Angielskie libretto Jamesa Robinsona Planché jest inspirowane tytułowym niemieckim wierszem Christopha Martina Wielanda , opartym na średniowiecznym eposie Huon de Bordeaux .

Historyczny

W lecie 1824 roku Weber spełnione w Marienbadzie dyrektor Covent Garden , Charles Kemble, który przekonał go do skomponowania opery w języku angielskim, albo na mitu Fausta lub A Snu nocy letniej wg Szekspira . Weber wybiera ten drugi temat, do którego włącza elementy Burzy . Premiera opery pod jego kierunkiem odbyła się 12 kwietnia 1826 r. w Covent Garden, ale kompozytorowi nie zadowoliło libretto, oszpecone jego zdaniem przez dialogi mówione, z których kompozytor postanowił zrezygnować od czasu poprzedniego utworu Euryanthe (1823) . Osłabiony gruźlicą, natychmiast podjęła rewizję punktów oraz adaptacji libretta w języku niemieckim przez powrót do źródeł poematu przez Christoph Martin Wieland , ale zmarł nagle5 czerwca 1826 r.. Niemiecka wersja Oberona miała premierę pośmiertnie w Lipsku 23 grudnia 1826 roku.

Kilku kompozytorów próbowało następnie dokonać adaptacji lub rekonstrukcji, m.in. Franz Wüllner, Gustav Mahler , Anthony Burgess i Franz Liszt .

We Francji praca została wykonana po raz pierwszy na 25 maja 1830 rSalle Favart niemieckiej trupy, a następnie 27 lutego 1857 roku w Théâtre-Lyrique w adaptacji Charlesa Nuittera, Beaumonta i Chazota pod kierunkiem Adolphe'a Deloffre'a .

Argument

Role i twórcy

Role Zasięg Stworzenie,
Covent Garden
(1826) 		Kreacja w języku francuskim,
Théâtre-Lyrique
(1857)
Oberon, król elfów tenor Karol mdły Pszenica
Puck, pixie ( rola transwestyty ) mezzosopran Harriet Borghese
Titania, królowa wróżek sopran Kowal
Reiza, córka Haruna al Rachida sopran Mary anna paton Rossi-Caccia
Fatima, sługa Reizy mezzosopran Madame Vestris Girard
Huon de Bordeaux, książę Gwienny tenor Jana brahama Michot
Sherasmin, dziedzic Huon baryton John Fawcett Krykiet
Almanzor, emir Tunisu Niska Bednarz
Roshana, żona Almanzoru kontralt Koronkowy
Hassan Niska J. Izaaka
Dwie syreny mezzosopranowie Mary Ann Goward i?
Namouna, babcia Fatimy mówiona rola Sekretarzyk
Haroun al Rachid, kalif Bagdadu mówiona rola Domokrążca Bellecour
Babekan, Książę Saracen mówiona rola Piekarz
Abdallah, korsarz mówiona rola Horrebow
Karol Wielki mówiona rola Austin
Hameta mówiona rola Evans
Amru mówiona rola Atkinsa
Wróżki, syreny, panie, rycerze, niewolnicy (chór)
Kierunek muzyczny Carl Maria von Weber Adolphe Deloffre

Kompozycja orkiestrowa

Analiza

Dyskografia

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. Litt. „Oberon lub przysięga króla elfów”
  2. François-René Tranchefort , L'Opéra , Éditions du Seuil ,1983, 634  s. ( ISBN  2-02-006574-6 ) , s.  147