Imię urodzenia | Birgit Märta Svensson |
---|---|
Narodziny |
17 maja 1918 r. Västra Karup , Szwecja |
Śmierć |
25 grudnia 2005 r.(m. 87) Bjärlöv , Szwecja |
Podstawowa działalność |
liryczny sopranista |
Styl | opera |
Birgit Nilsson , której prawdziwe nazwisko brzmi Birgit Märta Svensson, to szwedzka sopranistka dramatyczna , ur.17 maja 1918 r. do Västry Karup i zmarł dnia 25 grudnia 2005 r.w Bjärlöv ( Szwecja ).
Studia śpiewu rozpoczęła u C. Blennona, a następnie kontynuowała w Królewskiej Wyższej Szkole Muzycznej w Sztokholmie i w tym mieście rozpoczęła w 1946 roku rolę Agathe we Freischütz Webera pod pseudonimem Birgit Nilsson, w hołdzie słynnej szwedzkiej śpiewaczce. Christine Nilsson . Od kilku lat trzyma się lirycznego repertuaru sopranu , zanim zmierzy się z wielkimi rolami sopranu dramatycznego .
Birgit Nilsson była często nazywana „sopranistką stulecia”, zwłaszcza przez niemieckie czasopismo Opern Welt . Wyjątkowa siła głosu, ostre brzmienie emisji głosu, siła wysokiego rejestru, nienaganna technika i wigor temperamentu uczyniły z niej wykonawcę o wyjątkowej wszechstronności i długowieczności. Birgit Nilsson interpretowała najdłuższe lub najtrudniejsze role w repertuarze do końca lat 70.: Elektrę , Brunhildę , Salomé , Izoldę , Léonorę , Turandot , Toskę , Aïdę ; ale przede wszystkim z repertuarem wagnerowskim zbudowała swoją karierę. Senta ( Naczynie Widmowe ), Elsa ( Lohengrin ), Wenus i Elisabeth ( Tannhäuser ), Sieglinde ( Walkiria ), trzy Brunhildy ( Pierścień Nibelunga ), Izolda ( Tristan i Izolda , rolę, którą grała ponad dwieście razy , z 1957 r. i w którym „znajduje się w linii Kirsten Flagstad ”). „Jedyna rzecz, której brakuje, to Kundry ( Parsifal ) na jej liście przebojów (rola, której nie lubiła, ale częściowo nagrana dla studia). "
Od dawna związana z Operą Sztokholmską, gdzie zmierzy się z coraz szerszym repertuarem ról Verdiego i Wagnera, jest Elettrą z Idomenee Mozarta na Festiwalu Glyndebourne w 1951 roku. W sezonie 1954-1955 zmierzy się w Sztokholmie z Brünnhilde ze Zmierzchu Bogowie i Salomé z tytułowego dzieła Richarda Straussa. Śpiewała trzy Brunhildy w Monachium, co zapoczątkowało jej wielką międzynarodową karierę. W 1954 roku była Elsą de Lohengrin na festiwalu w Bayreuth . Od 1957 do 1970 będzie Sieglinde , Izoldą , aw 1957 Brunhildą w Covent Garden . W 1958 triumfowała w La Scali w Mediolanie w Turandot . Śpiewała Izoldę w Metropolitan Opera w 1959. We Francji, w 1955, Brunhilda w Walkirii i Zygfryd w Tuluzie, Izolda w Operze Paryskiej w 1966, Turandot w 1968, Elektra w 1974, Izolda w Orange w 1973 i 1975. zbliży się także do innych ról, takich jak Lady Makbet , Amelia i Léonore ( Fidelio ), a w 1975 roku farbiarka Kobiety bez cienia Richarda Straussa.
Jego karierę możemy podzielić na cztery okresy: od początków do końca lat 50. poszukiwany jest głos (podczas przesłuchania do Izoldy Karl Böhm powiedział o niej: „Ale ona jest służącą!”); od 1960 do 1970 „był szczytem jego niezrównanie ostrego głosu; styl jest wzorem szlachetności ”; od 1970 do 1974 „głos, zawsze godny podziwu, służy jeszcze bardziej szczegółowej interpretacji postaci”; a od 1975 roku głos zaczyna słabnąć, nawet jeśli muzykalność pozostaje. W świecie śpiewu wagnerowskiego Birgit Nilsson znajduje się na styku pokolenia wielkich śpiewaczek lat 30. i 40., takich jak Kirsten Flagstad , Martha Mödl , oraz pokolenia lat 70. i 90., takich jak Gwyneth Jones czy Hildegard Behrens : „ona dziedziczy mityczną aurę pierwszego i zapowiada młodzieńczą kobiecość drugiego. „Tak więc reżyser i reżyser Wieland Wagner , główny wykonawca „Nowego Bayreuth” (od ponownego otwarcia w 1951 r.), oświadczył kiedyś: „Mam trzy różne Izoldy: Martę Mödl, „Izoldę uderzoną przez los”, Astrid Varnay , mściwą Izolda i Birgit Nilsson, zakochana Izolda. "
Ze sceną pożegnała się w 1982 roku, by poświęcić się nauczaniu, ale nadal występuje na koncertach.
Po jego śmierci, od 2014 roku, banknot 500 koron szwedzkich będzie nosił jego portret.
Jego głos od początku czysty i solidny, rozwijał się aż do osiągnięcia w latach 60. fenomenalnej siły i oporu, a jednocześnie doskonałej równości w całym jej zakresie, do której należy dodać „brąz jego tonu, ostrą stronę jego pokazać ". Podziwiamy także jego sztukę frazowania, „wyraźność ataków, szerokość głosu […], jego lekkie, olśniewające wzloty, jego pianissimos, jego półtony. »Była najbardziej rozpoznawalną śpiewaczką wagneryjską swoich czasów, zapadła w pamięć w roli Izoldy, którą pogłębiała wraz z Wielandem Wagnerem (wnukiem Mistrza ) i Brünnhilde, której interpretowała do pierwszego pełnego nagrania w studiu Tetralogii. w latach 1958-1965; ale jego wcielenia Turandot i Elektry naznaczyły również historię pieśni lirycznej.
Birgit Nilsson pozostawił bardzo obfity dyskografię, w tym kilku wersjach o Richarda Wagnera Pierścień , nagranej w Bayreuth czy w studiu w Wiedniu z Georg Solti , Elektra i Salomé przez Richarda Straussa (z tym samym Soltim) kilku wersjach przez Tristana i Izoldy ( zwłaszcza w Bayreuth, z Karla Böhma ), lub nawet Turandot przez Giacomo Pucciniego .