Nejiko Suwa

Nejiko Suwa Obraz w Infobox. Nejiko Suwa w 1945 roku. Biografia
Narodziny 23 stycznia 1920 r
Tokio ( d )
Śmierć 6 marca 2012 r(w wieku 92 lat)
Tokio ( d )
Imię w języku ojczystym 諏 訪 根 自 子
Narodowość język japoński
Czynność Skrzypek
Okres aktywności Od 1931
Inne informacje
Instrument Skrzypce
Etykieta King Records
Gatunek artystyczny Muzyka klasyczna

Nejiko Suwa (諏 訪 根 自 子 ) ( Tokio , 23 stycznia 1920 r - Tokio, 6 marca 2012 r) to japoński skrzypek .

Po raz pierwszy dała się poznać jako cudowne dziecko w latach międzywojennych , zanim zaczęła działać przed 1960 rokiem.

Dzięki opanowaniu gry na skrzypcach , 22 lutego 1943 r. Od Josepha Goebbelsa otrzymał od Josepha Goebbelsa Stradivariusa . Jego nazwisko pozostaje do dziś związane z kontrowersjami wokół pochodzenia tego daru.

Biografia

Nejiko Suwa urodziła się jako Nejiko Oga w Tokio w 1920 roku. W wieku 10 lat szybko zdobyła kwalifikacje jako cudowne dziecko na skrzypcach . Jej pierwszym nauczycielem była Nakajima Tazuruko, ale zrobiła postępy wystarczająco szybko, aby uczyć się pod kierunkiem rosyjskiej skrzypaczki Anny Bubnova-Ono . Nejiko Suwa został wprowadzony do Efrem Zimbalist na swojej drugiej trasie azjatyckiej w 1930. Jego występ z Felix Mendelssohn za Koncert skrzypcowy e-moll na nim wrażenie na tyle, że spotkanie na pierwszych stronach gazet. Efrem Zimbalist zaleca, aby studiował za granicą i oferuje pomoc. Odrzuciła ofertę i pozostała w Japonii jeszcze przez sześć lat, podczas których uczyła się u innego rosyjskiego skrzypka Aleksandra Mogilewskiego.

Kariera w czasie wojny

Po przeprowadzce do Brukseli w 1936 roku, aby kontynuować naukę u Jewgienija Mohylewskiego , przeniosła się do Paryża w 1938 roku, aby studiować u Borysa Kamenskiego . W Europie zadebiutowała tam 15 maja 1939 roku w pokoju Chopina. Choć II wojna światowa wybuchła kilka miesięcy później, Nejiko Suwa została w Paryżu, aby trenować nawet podczas okupacji Paryża . Nazistowskie Niemcy i Cesarska Japonia były w tym czasie zjednoczone trójstronnym paktem , ten sojusz wojskowy pozwolił Nejiko Suwie na rozkwit: była upoważniona do koncertowania rannych żołnierzy niemieckich w celu wzmocnienia sojuszu.

W uznaniu zasług dla Niemców i jego „znakomitej techniki i genialnego pokazu sztuki” na instrumencie, Joseph Goebbels podarował mu skrzypce 22 lutego 1943 r. Podarunkiem miał być Stradivarius , a sam Goebbels zauważył w pamiętnik, że „daje japońskiemu skrzypkowi skrzypce Stradivariusa”. W wywiadzie dla japońskiej gazety muzyk również wydaje się wierzyć, że skrzypce to Stradivarius.

Nejiko Suwa była solistką koncertu Filharmonii Berlińskiej pod dyrekcją Hansa Knappertsbuscha w październiku 1943 roku. W dalszym ciągu podróżowała między niemieckimi miastami, aby koncertować, ale ostatecznie została zmuszona do opuszczenia Paryża w sierpniu 1944 roku. Dołączyła do świty ambasadora Hiroshi Ōshima w ambasadzie Japonii w Berlinie w kwietniu 1945 r., Po czym wrócił do Bad Gastein w Austrii . Została schwytana w austriackich Alpach z całej japońskiej misji dyplomatycznej przez United States Army Siódmego w maju 1945 roku ona i inni obywateli japońskich zostały umieszczone na pokładzie liniowca Santa Rosa , w Le Havre , Francja , zmierzającego do Nowego Jorku . W sierpniu zostali wysłani do Pensylwanii w celu zatrzymania w hotelu Bedford Springs w sercu Gór Allegheny, po czym w listopadzie zostali zwolnieni i odesłani z powrotem do Japonii.

Powojenny sukces

Po wojnie wystąpiła na koncercie charytatywnym w 1951 roku w Hollywood Bowl jako „pierwsza japońska gwiazda muzyki, która postawiła stopę na amerykańskiej ziemi od czasu podpisania traktatu pokojowego”. Dała również wiele koncertów w Japonii, w tym jeden dla zbrodniarzy wojennych w więzieniu Sugamo w 1952 roku. Po tych latach publicznego rozgłosu wydała nagrania Bacha i Beethovena .

Kontrowersje dotyczące skrzypiec

Kontrowersje wokół skrzypiec wynikają z możliwości, że faktycznie otrzymały one rzeczywistego Stradivariusa. Podobno był jednym z wielu skrzypiec skradzionych lub skonfiskowanych Żydom podczas wojny.

Zaginęły skrzypce Stradivariusa należące do wiedeńskiego kolekcjonera sztuki Oskara Bondy'ego oraz żydowskiej synowej Johanna Straussa II . Wiadomo, że Joseph Goebbels i jego służba kupili wysokiej jakości skrzypce dla niemieckich muzyków. Dokumenty wojskowe potwierdzają również, że Guadagnini z 1765 roku został znaleziony u niemieckiego skrzypka, który powiedział, że był wypożyczony od Goebbelsa.

Jednak pochodzenie instrumentu zaoferowanego Nejiko Suwie pozostaje niepewne. Bratanek muzyka, obecnie właściciel skrzypiec, odmówił omówienia i uwierzytelnienia instrumentu.

Śmierć i dziedzictwo

Nejiko Suwa zmarła 6 marca 2012 roku w wieku 92 lat w swoim domu w Tokio.

Yusuke Fukada pisze książkę o wczesnym okresie życia Nejiko Suwy w Europie, którą zaadaptowano do filmu telewizyjnego dla TV Asahi w 1985 roku. Japońska skrzypaczka Mariko Komuro gra rolę młodej Nejiko Suwy .

Yoann Iacono wydał swoją pierwszą powieść we Francji, Belgii i Szwajcarii, zatytułowaną Le Stradivarius Goebbelsa , luźno inspirowaną życiem Nejiko Suwy.

Bibliografia

( fr ) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Nejiko Suwa  ” ( zobacz listę autorów ) .
  1. (en-US) Alexander Kulanov i specjalne dla RBTH , „  The Bubnova sisters: Fusing Japanese and Russian cultures  ” , na www.rbth.com ,6 czerwca 2015(dostęp 23 maja 2020 ) .
  2. (w) Dr Shinichi Suzuki i Kyoko Selden , Edukacja talentów małych dzieci i jej metoda , Alfred Music, 72  str. ( ISBN  978-1-4574-0505-1 , czytaj online ).
  3. „  ” Three Violin Maidens ”ヴ ァ イ オ リ ン 三人 娘 (1)  ” , na Violinist.com (dostęp 23 maja 2020 ) .
  4. Richard Collasse , Seppuku , Le Seuil ,7 maja 2015, 398,  str. ( ISBN  978-2-02-114576-2 , czytaj online ).
  5. (en-US) Carla Shapreau , "  Skrzypce niegdyś przez Goebbelsa Utrzymuje swoje tajemnice  " , The New York Times ,21 września 2012( ISSN  0362-4331 , czytaj online , dostęp 23 maja 2020 ).
  6. (w) David Schoenbaum , Skrzypce: Historia społeczna najbardziej wszechstronnego instrumentu na świecie: Historia społeczna najbardziej wszechstronnego instrumentu na świecie , WW Norton & Company ,10 grudnia 2012, 736  str. ( ISBN  978-0-393-08960-8 , czytaj online ).
  7. „  Three Violin Maidens  ” , Violinist.com,2011(dostęp 21 września 2012 ) .
  8. Mathieu Dejan, „  Badacz, który chce ocalić pamięć o muzykach prześladowanych przez nazistów  ” , na Slate.fr ,25 sierpnia 2014(dostęp 23 maja 2020 ) .
  9. Victor Tribot Laspière , „  Mało znana historia instrumentów muzycznych zrabowanych przez nazistów  ” , France Musique ,21 września 2017(dostęp 23 maja 2020 ) .
  10. „  Nekrolog / Nejiko Suwa / Skrzypek  ” [ archiwum19 lutego 2013] , The Daily Yomiuri , Jiji Press (dostęp 26 września 2012 ) .
  11. Yoann Iacono, Le Stradivarius de Goebbels , Geneva, Éditions Slatkine ,2021, 268  str. ( ISBN  9782889441716 , OCLC  1230412516 , prezentacja online ).
  12. David Medioni, „  Mad about this violin  ” w Ernest Mag ,9 stycznia 2021 r.

Linki zewnętrzne