Napoleon Daru | |
Funkcje | |
---|---|
Senator kanału | |
1876 - 1879 | |
Francuski minister spraw zagranicznych | |
2 stycznia 1870 - 14 kwietnia 1870 | |
Monarcha | Napoleon III |
Rząd | Ollivier |
Poprzednik | Henri La Tour d'Auvergne |
Następca | Emile Ollivier |
Przewodniczący Rady Generalnej La Manche | |
1870 - | |
Poprzednik | Urban Le Verrier |
Następca | François Hervé de Saint-Germain |
Wiceprzewodniczący organu ustawodawczego | |
1869 - 1870 | |
Wiceprzewodniczący Zgromadzenia Ustawodawczego | |
1850 - | |
Zastępca La Manche | |
7 stycznia 1849 - 7 marca 1876 | |
Peer z Francji | |
2 stycznia 1833 - 1848 | |
Poprzednik | Pierre Daru |
Biografia | |
Partia polityczna | Konserwatywny |
Napoleon, hrabia Daru , urodzony dnia11 czerwca 1807w Paryżu, gdzie zmarł20 lutego 1890, jest francuskim żołnierzem i politykiem , ministrem spraw zagranicznych u schyłku Drugiego Cesarstwa .
Syn hrabiego Pierre'a Daru , chrześniaka Napoleona i Joséphine , studiował w Lycée Louis-le-Grand , następnie w Politechnice i Wojskowej Szkole Aplikacyjnej w Metz . Po uzyskaniu stopnia podporucznika artylerii w 1830 r. Wziął udział w kampanii algierskiej i został awansowany na porucznika.
Następuje po swoim ojcu w Izbie Parów , na mocy dziedzicznego prawa2 stycznia 1833. W 1836 r. Awansowany na kapitana, z wojska zrezygnował w 1848 r.
Jest członkiem zarządu Compagnie du chemin de fer de Paris à Orléans .
Plik 7 stycznia 1849, zostaje wybrany przedstawicielem Kanału w Zgromadzeniu Ustawodawczym . Siedział po prawej stronie i był członkiem komitetu robót publicznych.
Członek komitetu wyborczego rue de Poitiers, został ponownie wybrany do Zgromadzenia Ustawodawczego w dniu13 maja 1849zasiadał w większości i przyłączył się do głosowania nad ustawami oświatowymi i wyprawą do Rzymu , był wiceprzewodniczącym zgromadzenia w 1850 i 1851 roku.
Protestował przeciwko zamachowi stanu z 2 grudnia 1851 r. , Został na kilka dni zamknięty w Vincennes i wrócił do życia prywatnego.
Został wybrany członkiem Akademii Nauk Moralnych i Politycznych w 1860 roku ,
Ponownie wybrany posłem w wyborach 24 maja 1869, jako kandydat opozycji zostaje jednym z liderów Trzeciej Partii , podpisał interpelację na 116, został wybrany wiceprzewodniczącym Izby w grudniu.
Plik 2 stycznia 1870został mianowany ministrem spraw zagranicznych w rządzie Émile Ollivier . Zrezygnował13 kwietnia.
Głosował za wojną z Prusami, został członkiem komitetu obrony i został wybrany przedstawicielem Kanału w Zgromadzeniu Narodowym dnia.8 lutego 1871. Zajął swoje miejsce w centroprawicy, przewodniczył komisji śledczej w sprawie rewolucji4 września i o komunistycznym powstaniu 18 marca, którego raport był przedmiotem wielu protestów i był członkiem Komitetu Dziewięciu, który miał żądać przywrócenia monarchii.
Plik 30 stycznia 1876, został wybrany senatorem La Manche.
Ożenił się z Charlotte Camille Le Brun de Plaisance (1820-1895), córką Augusta Charlesa Lebruna, barona de Plaisance i Adélaïde Caroline Cardon oraz wnuczką Charlesa-François Lebruna , księcia Plaisance , z którą miał trzy córki. syn, Pierre Auguste Napoléon Daru, urodzony w 1843 roku i utonął w porcie w Jokohamie na3 grudnia 1872bez potomności.
Osobiste dokumenty Napoleona Daru, a także jego ojca, Pierre'a Daru, są przechowywane w Archiwum Narodowym pod numerem 138AP.