| HMCS Nipigon | |
| Inne nazwy | TCG Bafra z 1958 r. |
|---|---|
| Rodzaj | Saper |
| Klasa | Bangor |
| Historia | |
| Serwowane w |
Royal Canadian Navy Turecka marynarka wojenna |
| Budowniczy | Dufferin Shipbuilding Company |
| Stocznia | Toronto - Ontario , Kanada |
| Kil ułożony | 4 lipca 1940 r |
| Uruchomić | 1 st październik 1940 |
| Komisja | 8 listopada 1941 |
| Status | Rozebrany w 1972 |
| Załoga | |
| Załoga | 83 mężczyzna |
| Charakterystyka techniczna | |
| Długość | 54,9 m² |
| Mistrz | 8,7 m² |
| Wersja robocza | 2,51 m² |
| Przesunięcie | 667 ton |
| Napęd | 2 3-bębnowe kotły wodnorurowe Admiralicji - 2 pionowe trójstopniowe silniki tłokowe - 2 wały śrubowe |
| Moc | 2400 KM (1790 kW ) |
| Prędkość | 16 węzłów (29,6 km/h) |
| Cechy wojskowe | |
| Uzbrojenie | 1 działko 12 lb QF (76,2 mm) 2 działka Oerlikon 20 mm 40 bomb głębinowych jako eskorta |
| Kariera | |
| Orientacyjny | J154 / 188 |
HMCS Nipigon ( liczba proporzec J154) (lub angielski HMCS Nipigon ) jest trałowiec z klasy Bangor uruchomił dla Royal Canadian Navy (RCN) i służył podczas II wojny światowej .
Nipigon jest zamawiany na23 lutego 1940w klasie 1939-1940 programu Bangor dla stoczni z Dufferin Shipbuilding Company of Toronto w Ontario w Kanadzie . Kil jest ustanowione na4 lipca 1940 rThe Nipigon jest uruchomiony na1 st październik 1940i oddany do użytku8 listopada 1941.
Klasa Bangor początkowo miała być modelem trałowca klasy Halcyon w służbie Królewskiej Marynarki Wojennej . Napęd z tych statków jest przez 3 rodzaje silnika: diesel silnika , podwójne lub potrójne ekspansja tłokowy silnik parowy i parowej turbiny . Jednak ze względu na trudność pozyskania silników wysokoprężnych, wersja wysokoprężna została wykonana w niewielkich ilościach.
Trałowce klasy Bangor w wersji kanadyjskiej przenoszą 683 tony pod normalnym obciążeniem . Aby pomieścić kotłownie, jednostka ta ma większe wymiary niż pierwsze wersje z silnikiem Diesla o łącznej długości 54,9 metra, szerokości 8,7 metra i zanurzeniu 2,51 metra. Ten statek jest napędzany przez 2 pionowe silniki tłokowe z potrójnym rozprężaniem, napędzane przez 2 3-bębnowe kotły wodnorurowe Admiralicji i napędzające dwa wały śrubowe. Silnik wytwarza 2400 koni mechanicznych (1790 kW ) i osiąga prędkość maksymalną 16 węzłów (30 km/h). Trałowiec może przewieźć maksymalnie 152 tony oleju opałowego .
Ich brak rozmiaru daje okręty tej klasy małych możliwościach manewrowych na morzu, to byłoby jeszcze gorsze niż te z korwet z klasy Kwiat . Uważa się, że wersje z silnikiem Diesla mają gorsze właściwości jezdne niż wersje z silnikiem tłokowym o niskiej prędkości. Ich płytkie zanurzenie sprawia, że są niestabilne, a ich krótkie kadłuby mają tendencję do zapadania się na dziobie, gdy są używane na morzu czołowym.
Statki klasy Bangor są również uważane za ciasne dla członków załogi, pakując 6 oficerów i 77 marynarzy na statek pierwotnie planowany na łącznie 40.
Nipigon wszedł serwis z Royal Canadian Navy na11 sierpnia 1941w Toronto i jest przydzielony do Sydney Force odPaździernik 1941. Pozostaje w tej jednostce do17 stycznia 1942. Następnie spędził okresy służby w Western Local Escort Force (WLEF), Halifax Force ( Halifax Force ) i Newfoundland Force ( Newfoundland Force ).
W Czerwiec 1943, gdy WLEF dzieli swoją eskortę na grupy, statek zostaje przydzielony do grupy eskortującej EG W-1 jako eskorta konwoju.
Na początku 1944 Nipigon przeszedł remont, który rozpoczął się w Lunenburgu (Nowa Szkocja) i ukończony w Liverpoolu (Nowa Szkocja) . Po zakończeniu prac został ponownie przydzielony do Sił Halifax aż do ich rozwiązania w 1945 roku.
Następnie pełnił różne obowiązki wzdłuż wybrzeża Atlantyku, dopóki nie został zwolniony z czynnej służby w Sydney w Nowej Szkocji 13 października 1945, następnie wycofany ze służby w Shelburne w Nowej Szkocji .
Po wojnie Nipigon został umieszczony w rezerwie strategicznej w Sorel w prowincji Quebec w 1946 roku. W 1952 roku został przejęty przez Royal Canadian Navy i przebudowany do czynnej służby. Trałowiec otrzymał nowy numer kadłuba ( Pennant number ) 188 , ale nigdy nie wrócił do służby.
W 1953 Nipigon został przeklasyfikowany jako eskorta przybrzeżna. Został sprzedany Tureckim Siłom Morskim dnia29 listopada 1957i przemianowany na TCG Bafra (TCG dla Türkiye Cumhuriyeti Gemisi lub Ship of the Republic of Turkey). Statek wypłynął do Turcji w dniu19 maja 1958. Był używany do 1972 roku, kiedy jego rejestracja została anulowana.
Nipigon już odpłynął z następujących konwojów podczas swojej kariery:
Uwagi:
RCNR: Królewski Kanadyjski Rezerwat
Morski RCNVR: Królewski Kanadyjski Rezerwat Morski Ochotniczy