Metoda Delphi jest metodą prognostyczną, stosowaną w szczególności w zarządzaniu projektami lub prognozowaniu ekonomicznym . Zasada tej metody polega na tym, że prognozy sporządzane przez ustrukturyzowaną grupę ekspertów są generalnie bardziej wiarygodne niż prognozy sporządzane przez nieuporządkowane grupy lub osoby.
Nazwa „Delphi” pochodzi od greckiego miasta Delphi, w którym Pythia , Wyrocznia Delphi , dokonała swoich przepowiedni.
Metoda Delphi to metoda organizowania konsultacji eksperckich na określony temat. Ta metoda nie jest zarezerwowana tylko dla autorytetów naukowych. Termin „ekspert” odnosi się do osób z dobrą wiedzą praktyczną, polityczną, prawną lub administracyjną na określony temat, posiadających wystarczającą legitymację. W 1975 roku Harold Linstone i Murray Turoff zaproponowali definicję, która, jak powiedzieli, podsumowuje metodę oraz jej cele:
„Metodę Delphi można scharakteryzować jako metodę strukturyzowania procesu komunikacji grupowej tak, aby był on skuteczny i pozwalał grupie jednostek jako całości na zajęcie się złożonym problemem”.
Aby uzupełnić to drugie, warto dodać ten z IIASA (International Institute for Applied Systems Analysis), który dokładniej wyjaśnia proces tej metody:
„Metoda Delphi składa się z serii powtarzanych pytań, zwykle za pomocą kwestionariuszy, grupy osób, których opinie lub sądy są interesujące. Po wstępnym przesłuchaniu każdej osoby, każdemu następnemu przesłuchaniu towarzyszą informacje dotyczące odpowiedzi z poprzedniej tury. W ten sposób zachęca się jednostkę do ponownego rozważenia i, jeśli to stosowne, zmiany swojej poprzedniej odpowiedzi w świetle odpowiedzi innych członków grupy ”
Wreszcie, według Fowlesa, metodę definiują trzy główne cechy: anonimowość, informacja zwrotna i odpowiedź statystyczna. Interakcja grupowa jest anonimowa w tym sensie, że komentarze, prognozy są przedstawiane grupie w taki sposób, aby usunąć jakąkolwiek identyfikację.
Celem metody Delphi jest:
Metoda Delphi, opracowana w 1948 roku w Stanach Zjednoczonych przez badaczy Normana Dalkeya i Olafa Helmera z RAND Corporation , miała na celu ocenę kierunku długoterminowych trendów, ze szczególnym uwzględnieniem nauki i technologii oraz ich prawdopodobnego wpływu na społeczeństwo. Z biegiem lat ta metoda została znacznie ulepszona. Na przykład wykorzystanie programów komputerowych do symulacji różnych kombinacji indywidualnych opinii i pomysłów.
Słowo Delphi odnosi się do świętej świątyni wyroczni starożytnej Grecji . Jednak Helmer i Dalkey, twórcy metody, uznali za niefortunne, że metoda, o której mówi się, że jest przeciwieństwem proroctwa, była znana pod tą nazwą.
W tej metodzie interweniują dwa typy aktorów:
Istnieje wiele odmian metody Delphi. Oto klasyczny wariant z 4 krokami.
Jest to proces, który dziś przebiega dość szybko dzięki interwencji systemów informatycznych.
W drugiej turze ankiety eksperci otrzymują wyniki pierwszej rundy i muszą ponownie wydać opinię na temat kwestionariusza, znając już opinię grupy. Czwarta runda przyniesie ostateczne odpowiedzi, czyli medianę opinii konsensualnych i rozproszenie opinii wokół tej mediany. Na koniec metody Delphi analitycy piszą raport podsumowujący.
Celem pierwszego kwestionariusza jest określenie mediany i przedziału międzykwartylowego. Następnie drugi kwestionariusz (Q2) ma na celu zmniejszenie przeciwstawnych pozycji (tj. Przedziału Q1-Q3). Po trzecie, przeprowadzany jest nowy kwestionariusz (Q3). Ma na celu przeciwstawienie się skrajnym odpowiedziom poprzez pogodzenie ich argumentów. Jest to czwarta ankieta, która daje ostateczną odpowiedź.
Istnieją trzy rodzaje metod Delphi:
Metoda umożliwia wypracowanie uzasadnionego konsensusu, który może posłużyć do legitymizacji pewnych przyszłych decyzji, które zostaną podjęte w sprawie projektu.
Umożliwia gromadzenie bogatych i obfitych informacji i może być stosowany w wielu różnych dziedzinach (zarządzanie, ekonomia, technologia, nauki społeczne itp.).
Nawet jeśli ludzie nie mają szczególnych cech komunikacyjnych, mogą dzielić się swoją wiedzą i umiejętnościami dzięki tej metodzie. Ta ostatnia czasami otwiera się na perspektywy lub hipotezy nieuwzględnione przez analityków.
Metoda jest stosunkowo uciążliwa i żmudna zarówno dla analityków, jak i ekspertów (4 rundy kwestionariusza). Wskaźnik rezygnacji ze strony uczestników wynika z liczby okrążeń, które mogą być zbyt wysokie, co stanowi poważną wadę tej metody.
Zakłada również doskonałe zdolności analityków na poziomie przetwarzania odpowiedzi i kontrolowanego przebiegu całego ćwiczenia. W konsekwencji uzyskane wyniki można ocenić jako bardzo zależne od doboru ekspertów.
Praca nad syntezą może być zbyt obszerna, a czasami źle wykonana ze względu na dużą liczbę możliwych odpowiedzi,
Wreszcie metoda Delphi jest stosunkowo droga.
Słownik zarządzania projektami firmy Afitep, wydany przez słownik AFNOR „Le Robert”