Muzeum Sztuki Azjatyckiej w Nicei

Asian Arts Museum to muzeum znajduje się w Parc Phoenix , w Nicei ( Alpes-Maritimes ), w którym mieści kolekcje sztuki azjatyckiej . Został zainaugurowany w 1998 roku. Większość jego dzieł pochodzi z zapisów przekazanych miastu Nicei.

Muzeum zaprojektował japoński architekt Kenzo Tange : „Moim zdaniem to muzeum to klejnot śniegu lśniący w lazurze Morza Śródziemnego. To łabędź, który pływa po spokojnym jeziorze pośród roślinności. Bujnie. .. ” . Budynek znajduje się nad sztucznym jeziorem w parku kwiatowym. Daje iluzję unoszenia się na wodzie jak kwiat lotosu.

Estetyka architektoniczna muzeum opiera się na kontraście brył pokrytych marmurem balkonowym dającym wrażenie solidności i przezroczystych ścian nadających mu lekkości. Cofnięcie się ścian w kontakcie z wodą sprawia, że ​​budowla wydaje się bawić się prawami nieważkości.

Inicjatywa tej budowy Jacquesa Médecina , burmistrza Nicei w latach 1966-1990, związana jest z wystawą prac Pierre-Yves Trémois , którą zaproponował miastu.

Muzeum

Inicjatywa twórcza

Muzeum otwarte w 1998 roku, zostało zaprojektowane przez japońskiego architekta Kenzo Tange (1913-2005) w samym sercu Phoenix Park w Nicei.

Jacques Médecin (1928-1998), burmistrz Nicei w latach 1966-1990, chciał wystawić prace Pierre-Yves Trémois i dzieła sztuki azjatyckiej, które artysta zamierzał podarować Nicei. To P.-Y. Trémois, który zachęciłby polityków do wybrania tego słynnego architekta Kenzo Tange zamiast lokalnego architekta. Z powodu ucieczki Jacquesa Médecina za granicę i jego skazania za korupcję, pierwotny projekt został porzucony, a budynek pozostawał niezamieszkany przez kilka lat.

Projekt został następnie przejęty i przekształcony przez Radę Generalną Alp Morskich w muzeum sztuki azjatyckiej, przy wsparciu i wsparciu kierownictwa muzeów Francji i przy pomocy muzeum Guimet.

Pierwszy kurator muzeum Marie-Pierre Foissy-Aufrère podjął wyzwanie stworzenia muzeum przywołującego wielkie cywilizacje azjatyckie w przestrzeni z pewnością wyjątkowej, ale niestety niezwykle małej.

dzisiaj

Muzeum Sztuki Azjatyckiej w Nicei to miejsce spotkań i wymiany między sztuką azjatycką a kulturą zachodnią. Kolekcje muzeum są częścią wyboru dzieł z kultur azjatyckich, łączących sztukę dworską i popularne lub plemienne ekspresje oraz współczesne kreacje.

Przedstawienia artystyczne, pokazy gestów azjatyckich, odbywające się przez cały rok ceremonie parzenia herbaty przedłużają zwiedzanie kolekcji lub wystawy.

„ Plan muzeum oparty jest na dwóch fundamentalnych kształtach geometrycznych japońskiej tradycji: kwadracie, symbolu ziemi i kręgu, symbolu nieba… ” Kenzo Tange.  

Połączenie geometrycznych kształtów kwadratu i koła przywodzi na myśl tybetańską mandalę. Cztery kostki z widokiem na jezioro poświęcone są cywilizacji chińskiej, japońskiej, kambodżańskiej i indyjskiej. Znajdująca się na pierwszym piętrze cylindryczna rotunda zwieńczona szklaną piramidą nawiązuje do duchowej sfery buddyzmu.

Prezentacja muzeograficzna zaprojektowana przez architekta François Deslaugiers idzie całkowicie w kierunku tego wzmocnienia obiektu eksponowanego w muzeum za pomocą szklanych wsporników i wyrafinowanego oświetlenia.

Zbiory muzealne

Kolekcja muzeum opiera się na wyborze ikonicznych dzieł reprezentujących ducha kultur azjatyckich, łączących sztukę dworską, kreacje religijne, przedmioty codziennego użytku i popularne wyrażenia. Kolekcje muzeum godzą gatunki tradycyjnie podzielone między muzea historyczne, etnograficzne i zdobnicze, jednocześnie zwracając uwagę na niektóre współczesne dzieła.

Chiny

Kolor zielony to kolor harmonizujący przestrzeń poświęconą Chinom. Jadeit jest pierwszym materiałem pochodzącym z okresu neolitu, a jego formy, podobnie jak wiele odcieni kolorów, zostaną przejęte i przepisane na brązy, glazurowaną terakotę i seledyn. Tradycyjnie artyści i rzemieślnicy starali się projektować te same kształty z różnych materiałów, przez niezwykle długi i nieprzerwany okres historyczny, aż do rewolucji kulturalnej.

Japonia

Przestrzeń poświęcona Japonii łączy w sobie kilka obiektów świadczących o wielkim wyrafinowaniu przodków. Znakomicie dopracowane materiały oraz kolorystyka i wzornictwo sprzyjają poszukiwaniu harmonii pomiędzy tradycją, praktycznym zwyczajem i estetyką.

Indie

Sztuka indyjska generalnie przestrzega reguł tekstu i tradycji. W ten sposób sztuka podejmuje te same tematy, interpretując je i często miniaturyzując. Od kamienia po kość słoniową, ta sztuka przywołuje bujność poprzez pełne i zmysłowe formy w dziełach.

Azja Południowo-Wschodnia

Azja Południowo-Wschodnia to duży obszar geograficzny położony między Indiami a Chinami. Obejmuje Laos, Wietnam, Tajlandię, Malezję, a także Birmę, Filipiny i Indonezję. Kraje te ulegały wpływom cywilizacji chińskiej i indyjskiej, rozwijając jednocześnie własną, niepowtarzalną kulturę. To coś więcej niż zjawisko impregnacji, ale rzeczywiście chodzi o rozmnażanie.

buddyzm

Historycznym Buddą był młody indyjski książę Siddhârta Gautama Shâkyamuni. Otrzymawszy wykształcenie sportowe, wojownicze i religijne, w wieku 29 lat opuścił pałac królewski, aby żyć jako asceta. Kilka lat później przeżywa Przebudzenie. Dlatego ma na imię Budda, co w sanskrycie oznacza Przebudzony.

Religijna forma buddyzmu szybko rozprzestrzeniła się w północnych Indiach, a następnie na całym subkontynencie. Przybył do Chin w II wieku naszej ery, a następnie przeniósł się do Korei i Japonii w VI wieku. Ta dyfuzja była ważnym czynnikiem jednoczącym między różnymi cywilizacjami.

Pochodzenie eksponatów muzealnych

Bawół

Ten zoomorficzny lub erong sarkofag, wywodzący się ze sztuki Toraja Sa'dana, ważnego ludu z wyspy Sulawesi w Indonezji, przedstawia bawoła wodnego, zwierzę domowe i ofiarne.

Ta kostnica jest w całości wykonana z drewna i ma prawdziwą parę rogów bawołów. Jest w pełni wygrawerowany. Dekor, odziedziczony po cywilizacji Dong Son z Wietnamu, składa się z wzorów w kształcie głowy bawoła (bogactwo), złamanych kluczy (szczęście dla potomków), kręgów słonecznych (szlachetność i wielkość), plecionych toreb (spokój i szczęście), i liście figowca (płodność).

Wisznu

Posąg męskiego bóstwa, piaskowiec pochodzi z Kambodży. Reprezentuje boskość, jak pokazuje diadem, który jest dodatkiem zarezerwowanym dla bogów i bogiń. Ten posąg niewątpliwie przedstawia hinduskiego boga Wisznu. Dzieło to powstało na początku XII wieku, za panowania Surjawarmana II . Oczy podkreślone przez nacięcie rozciągające się w kierunku skroni, cylindryczny kok lub kostium są znakami tego „stylu Angkor Wat”.

Jego pierwotny wygląd bardzo różnił się od dzisiejszego: pomalowany na jaskrawe kolory, ubrany w brokaty bóg był również ozdobiony klejnotami wsuwanymi w płatki uszu.

Jeleń i Daine symbolizują pierwsze kazanie Buddy

Pierwotnie tej parze jeleni towarzyszyło koło Prawa nad bramą wejściową klasztoru tybetańskiego.

Spotykane od pierwszych wieków naszej ery w Indiach, a następnie stale powtarzane, te wielkie symbole buddyjskie przywołują pierwsze kazanie Buddy Siakjamuniego po jego oświeceniu w Gazelle Park w Sarnath, niedaleko Benares w Indiach.

Gandhara

Pochodząca z II wieku rzeźba jest jednym z najstarszych ludzkich przedstawień Buddy. Przedstawia sztukę Gandhary, która rozwinęła się od I do III wieku na obszarze między Afganistanem a Pakistanem. Prawdziwe skrzyżowanie kulturowych i handlowych dróg, Gandhara stworzył oryginalne dzieła, będące syntezą sztuki indyjskiej i grecko-rzymskiej.

Uwagi i odniesienia

1. Dziedzictwo gmin Alpes-Maritimes , Paryż, Flohic, 2000 ( ISBN  978-2842340711 ) , str.  701
2. Departmental Sztuki wizualne edukacyjne Doradca Raymond Balestra.
3. Departament des Alpy Nadmorskie , „  Le Bâtiment  ” , sur Departament des Alpy Nadmorskie (dostęp 10 lutego, 2020 ),
4. Plik: Muzeum Sztuki Azjatyckiej (Nicea) .jpg
5. Département des Alpes-Maritimes , „  L'Asie du Sud-Est  ” , sur Département des Alpes-Maritimes (dostęp 15 kwietnia 2020 ) .

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Lista francuskich muzeów
• Dzielnica Arena
• Miły

Link zewnętrzny

• Oficjalna strona