Rodzaj | Muzeum Sztuki |
---|---|
Menedżer | Departament Muzeów Francji |
Odwiedzający rocznie | 121 014 (2017) |
Stronie internetowej | citechaillot.fr |
Kraj | Francja |
---|---|
Region | Ile-de-France |
Gmina | Paryż |
Adres | Miasto architektury i dziedzictwa - Palais de Chaillot |
Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 48 ″ N, 2 ° 17 ′ 23 ″ E |
Musée des Monuments Français jest muzeum monumentalnej rzeźby i architektury, która stanowi dziś jeden z trzech wydziałów Miasto Architektury i Dziedzictwa . Został stworzony pod nazwą Muzeum Rzeźby Porównawczej w 1879 roku przez Eugène Viollet-le-Duc . Gromadzi ważne kolekcje odlewów, reprodukowanych murali w naturalnej wielkości i modeli, odtwarzając arcydzieła francuskiego dziedzictwa architektonicznego. Zbiory obejmują głównie okres od XI TH do XVI p wieku i XX th i XXI p wieku.
Muzeum prezentuje swoje zbiory w skrzydle Palais de Chaillot i składa się z trzech galerii: galerii sztukaterii, galerii murali i witraży oraz galerii architektury nowoczesnej i współczesnej.
Sala romańska w Langwedocji, galeria Davioud.
Sala Gotycka Apogée, galeria Davioud.
Galeria odlewów.
Galeria Carlu, Prowansja.
Carlu Gallery, XVI th century.
Galeria architektury nowoczesnej i współczesnej.
Galeria malowideł ściennych i witraży, romańska krypta.
Galerie wystaw czasowych w piwnicy.
Kolekcja odlewów , najstarsza w obecnym muzeum, została zbudowana od 1879 roku . Jules Ferry , minister ds. Instrukcji publicznych i Antonin Proust , dyrektor sztuk pięknych, zatwierdzili w 1879 r. Dwa raporty architekta Eugène Viollet-le-Duc o stworzeniu muzeum odlewów naturalnej wielkości, gdzie przykłady są najbardziej emblematycznymi francuskimi rzeźbiarzami z XII tH do XVI th century będzie czynienia z dawnej rzeźby i modeli zagranicznych. Muzeum to miało promować odkrywanie i promocję narodowego dziedzictwa średniowiecznego, zaniedbanego wówczas przez klasyczne nauczanie sztuk pięknych. Viollet-le-Duc zniknął, zanim zobaczył, jak jego projekt się materializuje. Następnie utworzono podkomisję do spraw zabytków zwaną „Muzeum Rzeźby Porównawczej”, w skład której weszli architekci, uczeni i kuratorzy odpowiedzialni za realizację projektu Viollet-le-Duc w paryskim skrzydle pałacu Trocadéro. Na pierwszym miejscu stawiają utwory wymienione w relacjach tego ostatniego. Kiedy muzeum zostało otwarte w 1882 roku , publiczności zaprezentowano dwa pomieszczenia. Odlewnictwa kampanie mnożą się pod koniec XIX -go wieku i zbiór odlewów znacznie rośnie później pod kierunkiem Camille Enlart między 1903 a 1927 r . W 1937 r. , Kiedy muzeum zostało przemianowane na Musée des Monuments Français pod kierownictwem Paula Deschampsa , zbiory zostały zreorganizowane, a zbiory skupiły się na sztuce francuskiej.
Dzisiaj, odlewy galeria, która zajmuje cały parter prezentami muzealnych w ścieżce zarówno topograficzne i chronologicznym najważniejsze przykłady francuskiej monumentalnej rzeźby XII TH do XIX th wieku. Wraz z otwarciem nowoczesnej architektury i współczesnej galerii w 2007 roku, osiem pokoi na pierwszym piętrze zostały usunięte, a tylko 12 prace spośród 180, które zostały zbiory liczące od XVI TH do XIX th century pozostają odsłonięte. Trasę zwiedzających wyznaczają również stare modele, takie jak te wykonane przez Anatole de Baudot na wystawę w 1900 r. Lub nowsze modele, nadające kontekstualizacji architektonicznej fragmentom eksponowanych monumentalnych rzeźb.
Po drugiej stronie „Muzeum Rzeźby Porównawczej” „Muzeum Indochińskie” Louisa Delaporte'a wystawiało odlewy z Angkor; są teraz w muzeum Guimet .
Techniki stosowane przy produkcji odlewów gipsowych (stempel, forma z dobrymi elementami wydrążonymi lub gipsowymi, forma żelatynowa) miały umożliwić uzyskanie dokładnego odwzorowania oryginalnego dzieła. Większość przedstawionych odlewy zostały wykonane pod koniec XIX th wieku lub początku XX th century, albo lokalni Mölders artystów, których umiejętności był testowany na stronach konserwatorskich lub odlewów pracowni muzeum mieści się w piwnicach skrzydła Paryżu Pałacu Trocadéro.
Zbiór kopie malowideł został zainicjowany w 1937 roku przez Paula Deschamps , który chciał przedstawić opinii publicznej, w tym samym duchu, co odlewy, kopii naturalnej wielkości z najlepiej zachowanych przykładów i najbardziej reprezentatywnych techniki ścianki „francuskim prymitywy ”.”. Dnia otwarto „muzeum fresków”14 czerwca 1945 r.
Rozłożone na dwóch poziomach, ta galeria teraz sto działa symbolem francuskiej sztuki ściany XI TH do XVI -tego wieku. Są to reprodukcje w rzeczywistych rozmiarach, płaskie lub obszerne, głównych oryginalnych malowideł ściennych naszego dziedzictwa. Kaplice, krypty, sklepienia, apsydy i inne fragmenty architektoniczne zostały w ten sposób odtworzone objętościowo w galerii (konstrukcje tynkowe, na których zamontowano paski płótna namalowane przez zespół malarzy fresków). Sześć reprodukcje przedstawiciel sztuki witrażu we Francji rozmiar okna XII TH do XVI th century wykonać tę retrospektywnej.
Galeria architektury nowoczesnej i współczesnej, zainaugurowana w 2007 roku i zajmująca pierwsze piętro muzeum, przedstawia panoramę francuskiej architektury od 1850 roku po dzień dzisiejszy. Około stu modeli, elementów budynków, rysunków, dokumentów cyfrowych, archiwalnych fotografii i filmów oraz książek ilustruje niezwykły rozwój architektoniczny i urbanistyczny tego okresu. Postępy przemysłowe i demograficzne, a także rozwój miast zakłócają pracę architektów. Pojawiają się nowe materiały, mnożą się programy, odnawia się kwestie miejskie. Gęstość, mobilność i miejskość są w centrum debat i badań architektonicznych.
Trasa podzielona jest na dwa odcinki, z których każdy składa się z tabel tematycznych.
Pierwsza sekcja, „Zaprojektuj i zbuduj”, na lewo od głównego wejścia do galerii, poświęcona jest projektowi architektonicznemu, od jego powstania po realizację: industrializacja, konstruktywne wyczyny, metafory przywoływane są poprzez emblematyczne budynki, takie jak Tournesol baseny , Endless Tower , Centrum Kultury Tjibaou w Nouméa czy „budynki statków wycieczkowych” z lat trzydziestych.
Drugi, „architektura i społeczeństwo”, na prawo od głównego wejścia do galerii, traktuje miasto jako odzwierciedlenie przemian społecznych, od Paryża Haussmanna po miasto przemysłowe Tony'ego Garniera . Prezentowanych jest tam wiele przykładów obiektów sportowych, kulturalnych lub rekreacyjnych, takich jak stadion Gerland w Lyonie , Carré d'art w Nîmes czy nadmorski kurort La Grande Motte . O sugestywnej sile architektury świadczą także symboliczne budynki, takie jak Maison de Radio France .
Wreszcie, tematem obecnym na kursie jest mieszkanie, które kończy się pełnowymiarową restytucją mieszkania w Radiant City w Marsylii przez Le Corbusiera .
Ta trwała trasa połączona jest z przestrzenią tymczasowych podwieszek, których wystawy poświęcone są współczesnej scenie.
Od 1933 do 1974 roku wykonano 359 kopii witraży naturalnej wielkości, w szczególności dzięki Paulowi Deschampsowi , który wykorzystał ich usunięcie podczas dużych projektów renowacyjnych.
W swoim rozwoju instytucja przeżywa trzy momenty. Jest to najpierw Muzeum Rzeźby Porównawczej (1882), potem Muzeum Zabytków Francuskich (1937), a następnie Miasto Architektury i Dziedzictwa (2004).